เมื่อประมาณ 7 วันที่แล้ว เราใช้ยาคู่ใจแบบผิดๆไปนิดนึง จากปกติที่ทานวันละ 75 mg. เราซัดไป 1500 mg.
หวังจะให้ดับสลายหายไปเลยงี้ แต่ดันพลาด ทีนี้ก็ถึงเวลาตอบคำถามกันละ ว่าทำเพราะอะไร

ไหนๆก็มีโอกาสลืมตามาดูโลกอีกครั้ง เลยพยายามจะให้ความร่วมมือกับการรักษาอย่างที่สุด
พยายามคิดว่าตอนนั้นรู้สึกอะไร ทำทำไม แต่คิดเท่าไหร่ก็คิดไม่ออก แต่รู้สึกได้ถึงความว่างเปล่า
เราไม่ได้ทำประชดใคร ไม่ใช่อารมณ์ชั่ววูบ เราตั้งใจทำ วางแผนจัดการกับศพตัวเองเสร็จสับ เงินในบัญชี รหัสต่างๆเรียบร้อยหมด


จำได้แต่เพียงว่า กลับมาจากเรียนช่วงเย็น ทิ้งตัวลงบนเตียง รู้สึกทุกอย่างมันว่างเปล่า
ในหัวมีหลายเรื่องที่คิดแต่ไม่สามารถแยกแยะได้ว่าเรื่องอะไรบ้าง เป็นเพียงกลุ่มมวลสีเทาๆอยู่ในหัว
ไม่มีความเสียใจหรืออะไรทั้งนั้น แค่อยากหายไปเฉยๆ


ยิ่งคิดเราเองยิ่งสับสนกับความคิดความรู้สึกตัวเอง คือคนเราจะอยากตายเพราะความว่างเปล่าจริงๆหรอ
นี่เราเกือบตายเพราะความว่างเปล่าจริงๆหรอ

ปล.วันนี้ได้กลับบ้านสมใจ แต่กลับมาแบบหม่นๆเพราะรู้สึกว่า ยังไม่ได้ปลดล็อคถึงสาเหตุที่ทำให้ตัวเองเป็นแบบนี้
หม่นจนอยากจะดรอปเรียนไว้เลยทีเดียว ไม่พร้อมรับเลยจริงๆ