เราขอมาระบายนะเราโคตรเครียดเลยเราไม่รู้ว่าเราเป็นอะไรเราชอบผู้ชายแต่ไลฟ์สไตล์เราอ่าชอบแต่งตัวเหมือนผู้ชายเราเดินตูดบิดเสียงก็กระเทยเราไม่กล้าบอกแม่แม่เราด่าเราหนักมากเวลาเราอุทานเราพยามไม่อุ๊ยอ๊ายแล้วแต่มันทำไม่ได้เป็นความรู้สึกที่โคตรทรมานอ่าอีกอย่างนะเราอ่าอยากใช้ชีวิตในรั้วโรงเรียนจนจบม.6แต่เราไม่เก่งคณิต วิทย์ เราพยามเอาดีด้านภาษาถึงตอนเรียนปฐมเราจะไม่มีพื้นฐานภาษาจีนเหมือนเพื่อนๆเขาก็ตามแต่เราพยามถูไถไปจนเราคิดได้ว่าเราอยากเรียนพิเศษจีนแต่พ่อกับแม่เราบอกว่าช่วงเนี่ยะเป็นช่วงหัวเลียวหัวต่อไม่ใช่ว่ากลัวเราจะติดยาหรืออกจากโรงเรียนนะแต่เขากลัวเราเป็นตุ๊ดเขาเลยจะให้เราไปเรียนทหารตอนจบม.3 (แต่เข้าใจใหมอ่าว่าตอนจบป.6มาเราก็ร้องให้แทบตายเพราะเราคิดว่ายังใงเราก็คงไม่ได้เจอเพื่อนที่สนิทอีกแล้วอ่า...แล้วก็จริงๆเราก็ไม่ได้เจอเลยพอเราจะขอไปเล่นกับเพื่อนที่โรงเรียนเก่าเขาก็ขู่นู่นนี่)แล้วผมได้มาพบเจอเพื่อนๆใหม่ที่ผมรู้จักได้ไม่นานผมต้องมาเสียเพื่อนๆไปหลอผมเครียดอ่าขนาดเวลาที่ผมตกใจหรืออุทานอะไรผมยังหรือรู้สึกผิดเลยเวลาที่อยู่ต่อหน้าพ่อแม่บางครั้งให้ผมทำอะไรที่มันหนักหนาเกินตัวผมอย่างเช่นยกของหนักอย่างงี้อ่าผมก็ลองยกแล้วก็บอกว่าผมคงไม่ไหวอ่าประมาณนี้เขาก็ว่าผมอ่อนแอไม่สมเป็นผู้ชายแล้วแม่เขาก็ว่าผมแบบท้อเลยอ่ารู้สึกว่าไม่หน้าเกิดมาเลยมันท้อนะเวลาที่พ่อแม่เอาเราไปเปรียบกับคนอื่นหรือรู้สึกว่าเขาสั่งสอนเราด้วยอารมณ์อ่าแล้วดุทีนะก็เอาเรื่องนู่นนี่มาผสมกันผมรู้สึกผิดมากเลยผมอยากตายนะแต่ผมกลัวเจ็บเพราะเวลาผมทุบตัวเองเพื่อระบายอารมณ์ผมก็เจ็บแต่มันก็ไม่ได้รู้สึกดีขึ้นหลอกมันแค่ทำให้ผมจำผมโคตรเกียจตัวเองผมว่าผมระบายมาเยอะแล้วนะผมไม่เห็นหายจากความรู้สึกท้อในใจเลยอ่ามันทรมานจริงๆนะอยากแบบปุปปัปตายแต่กลัวว่าจะเจ็บกลัวจะตื่นมาแล้วพิการอยู่ในโรงพยาบาล