ตามหัวข้อเรื่องเลยค่ะ คือทางเราอยากจะไปพบจิตแพทย์ค่ะ เพราะทางเราเป็นคนที่หวังสูง เช่นสอบเต็ม100 คือต่ำกว่า70คือห่วยค่ะ พอเราคิดว่าห่วยเราก็เครียด พอเครียดก็จะกรีดแขนตัวเองทำร้ายตัวเองค่ะ ทำแล้วมันรู้สึกสบายใจขึ้นคิดว่าตัวเองน่าจะเป็นโรคหรือภาวะที่เกี่ยวกับซึมเศร้า เลยไปบอกกับครอบครัวค่ะ บอกแล้วทางครอบครัวก็ไม่เชื่อค่ะ เพราะแต่ก่อนเราเป็นคนสดใสและร่าเริงมากจนถึงตอนนี้ แต่จะบอกไปที่สดใสก็แค่สร้างภาพก็ไม่ได้อีกค่ะ ทางครอบครัวจะหาว่าเราเถียงทันที พอเราได้ยินทางครอบครัวบอกว่าไม่พาไป เราก็เลยเศร้าค่ะ แอบน้อยใจเพราะคิดว่าครอบครัวลำเอียง เวลาน้องของเราขออะไรจะได้หมดค่ะ น้องเรียนได้ต่ำแค่ไหนไม่เคยว่า แต่พอตัดมาที่เราทางครอบครัวไม่เคยสนใจอะไรเลยค่ะ ขอของอะไรต้องเก็บซื้อเอง เรียนได้ที่2ยังโดนหาว่าโง่ เรียรได้ที่1ก็บอกว่าทำไมได้แค่นี้ เลยกรีดแขนกรีดขาตัวเองไปค่ะ ไปรร.เพื่อนก็ถามว่ากรีดทำไมก็ได้แค่ตอบไปว่าแมวข่วน ไม่กล้าบอกไปค่ะว่ามีปัญญากับครอบครัว เพราะเราเป็นคนที่อยากอยู่คนเดียวแต่ก็อยู่คนเดียวไม่ได้ กลัวว่ายอกเพื่อนจะมองเราว่าเป็นเด็กมีปัญญาค่ะ เลยเปิดใจบอกกับครอบครัวอีกครั้งจนเขารำคาญเลยบอกว่าจะพาไปค่ะ วันที่เขาบอกว่าจะพาไปเราก็แต่งตัวศึกษาของที่ต้องเตรียมไปเรียบร้อยค่ะ พอตกดึกเราก็นั่งรออยู่หน้าบ้านค่ะ พอเห็นแม่กลับมาจากห้างกับน้องเลยถามว่าจะพาไปวันไหนหรอ แม่ก็เลยตอบมาค่ะ ว่าอะไรพาไปไหน ทางเราพอได้ยินก็ชาไปเลยค่ะ มันเศร้าแบบเศร้ามาก หลังจากวันนั้นอสการเราก็แย่ลงเรื่อยๆ กรีดแขนทุกวัน จนวันนี้เปิดใจคุยกับครอบครัวอีกครั้ง คราวนี้แม่บอกว่าในไร้สาระ คือเลี่ยงที่จะพาเราไป ควรทำไงดีคะเศร้าจนเศร้ามากแล้วตอนนี้ ไม่รู้จะทำอะไรต่อแล้วค่ะ จะไปเอวก็ก็ไม่ได้เพราะอายุของเราแค่10-15 ถ้าครอบครัวรู้ว่าหนีไปคนเดียวก็มีเรื่องอีกค่ะ