ตอนนี้เราหายจากโรควัณโรคมาประมาณ 5 ปีแล้วค่ะ เริ่มก่อนว่าไม่เคยรู้เลยว่าเป็นตั้งแต่ตอนไหน แล้วไปติดใครมา
วันที่อาการเริ่มออกครั้งแรกคือตอนนั้นวิ่งกับเพื่อนระยะประมาณ 500 เมตร อยู่ๆตัวเองเริ่มรู้สึกได้ว่าเหนื่อยมากและเริ่มไอไม่หยุด กลับบ้านมามีไอเป็นเสมหะปดเลือดนิดหน่อย ตัวเองคิดว่าไม่เป็นอะไรมากเลยไม่ได้บอกคนที่บ้าน หลังจากนั้นก็ไอปดเสมหะมาเลื่อยๆ
ประมาณ 1 อาทิตย์รู้สึกได้ว่าเริ่มไม่ปกติเราเลยบอกคนที่บ้าน ไปหาหมอครั้งแรก หมอบอกว่าเป็นแค่ปอดอักเสบ แล้วให้ยาเรามากิน
หลังจากนั้น 1 อาทิตย์ ตอนกลางคืนเราเริ่มไอออกมาเป็นเลือดสดๆ แล้วไออยู่เป็นชม.ๆ แล้วเหมือนเราต้องกลั้นไอไว้ไม่งั้นเหมือนมันจะไอไม่มีวันหยุดเลย แล้วเรายังไม่อยากไปหาหมอตอนนั้นเพราะเป็นวันมะรืนเรามีสอบเข้ามหาลัย โชคดีที่ 2 คืนนั้นเราไม่ได้ไอออกมาเป็นเลือดอีก
คืนถัดมาเริ่มมีอาการอีกไอออกมาเป็นเลือดอีกครั้งหนึ่ง แล้วเป็นแบบเดิมเลย ไอเป็นชม.ๆ
เช้าวันถัดมาเราไปหาหมออีกโรงพยาบาลหนึ่ง หมอบอกให้เราเอกซเรย์ปอดกับ เก็บตัวอย่างเสมหะ แล้วมาฟังผลวันรุ่งขึ้น ในคืนนั้นเราก็เป็นอีกเหมือนเดิม
เช้ามาพบหมอ หมอบอกในเสมหะไม่เจอเชื้ออะไรเลย เอกซเรย์ มาหมอก็ไม่มั่นใจ แต่คิดว่าน่าจะเป็นวัณโรค หมอบอกคืนนี้ให้ดูอาการที่โรงพยาบาลแล้วกัน เราด้วยความที่ตั้งแต่เด็กจนโตมาเราไม่เคยที่ต้องนอนโรงพยาบาลเลย ก็ช็อกไปเลยจร้า น้ำตาที่มาจากไหนไม่รู้อยู่ๆไหลออกมาเลย หมอดูว่าเราคงไม่ไหวแล้วเลยให้กลับบ้าน โดยให้ยาอะไรมาไม่รู้จำไม่ได้
คืนนั้นเราก็ไออีก อาการเริ่มแย่กว่าเดิมอีกคือเริ่มเลือดกำเดาไหลด้วย สำลักเลือดที่ไอออกมา แม่จะพาเราส่งโรงพยาบาลคืนนั่นแล้ว แต่แถวบ้านใกล้สุดคือโรงพยาบาลเอกชนซึ่งค่อนข้างแพงมาก เราไม่อยากให้แม่เสียตังเยอะมาก เลยบอกแม่ว่าไม่ต้องไปเรายังไหวอยู่
เช้าวันรุ่งขึ้นเราไปอีกโรงพยาบาล โรงพยาบาลนี้คือโรงพยาบาลศิริราช เราได้พบหมอ หมอดูผลเอกซเรย์ที่เอามาให้ใหม่บอกไม่แน่ใจ เลยให้เอกซเรย์ใหม่ หลังจากนั้น 10 นาทีรู้ผลเลยว่าเป็น
วัณโรคแน่นอน!!!
ปล.ถ้าพิมพ์ผิดตรงไหนขอโทษด้วยนะคะ
มาแชร์ประสบการณ์กับโรควัณโรค
วันที่อาการเริ่มออกครั้งแรกคือตอนนั้นวิ่งกับเพื่อนระยะประมาณ 500 เมตร อยู่ๆตัวเองเริ่มรู้สึกได้ว่าเหนื่อยมากและเริ่มไอไม่หยุด กลับบ้านมามีไอเป็นเสมหะปดเลือดนิดหน่อย ตัวเองคิดว่าไม่เป็นอะไรมากเลยไม่ได้บอกคนที่บ้าน หลังจากนั้นก็ไอปดเสมหะมาเลื่อยๆ
ประมาณ 1 อาทิตย์รู้สึกได้ว่าเริ่มไม่ปกติเราเลยบอกคนที่บ้าน ไปหาหมอครั้งแรก หมอบอกว่าเป็นแค่ปอดอักเสบ แล้วให้ยาเรามากิน
หลังจากนั้น 1 อาทิตย์ ตอนกลางคืนเราเริ่มไอออกมาเป็นเลือดสดๆ แล้วไออยู่เป็นชม.ๆ แล้วเหมือนเราต้องกลั้นไอไว้ไม่งั้นเหมือนมันจะไอไม่มีวันหยุดเลย แล้วเรายังไม่อยากไปหาหมอตอนนั้นเพราะเป็นวันมะรืนเรามีสอบเข้ามหาลัย โชคดีที่ 2 คืนนั้นเราไม่ได้ไอออกมาเป็นเลือดอีก
คืนถัดมาเริ่มมีอาการอีกไอออกมาเป็นเลือดอีกครั้งหนึ่ง แล้วเป็นแบบเดิมเลย ไอเป็นชม.ๆ
เช้าวันถัดมาเราไปหาหมออีกโรงพยาบาลหนึ่ง หมอบอกให้เราเอกซเรย์ปอดกับ เก็บตัวอย่างเสมหะ แล้วมาฟังผลวันรุ่งขึ้น ในคืนนั้นเราก็เป็นอีกเหมือนเดิม
เช้ามาพบหมอ หมอบอกในเสมหะไม่เจอเชื้ออะไรเลย เอกซเรย์ มาหมอก็ไม่มั่นใจ แต่คิดว่าน่าจะเป็นวัณโรค หมอบอกคืนนี้ให้ดูอาการที่โรงพยาบาลแล้วกัน เราด้วยความที่ตั้งแต่เด็กจนโตมาเราไม่เคยที่ต้องนอนโรงพยาบาลเลย ก็ช็อกไปเลยจร้า น้ำตาที่มาจากไหนไม่รู้อยู่ๆไหลออกมาเลย หมอดูว่าเราคงไม่ไหวแล้วเลยให้กลับบ้าน โดยให้ยาอะไรมาไม่รู้จำไม่ได้
คืนนั้นเราก็ไออีก อาการเริ่มแย่กว่าเดิมอีกคือเริ่มเลือดกำเดาไหลด้วย สำลักเลือดที่ไอออกมา แม่จะพาเราส่งโรงพยาบาลคืนนั่นแล้ว แต่แถวบ้านใกล้สุดคือโรงพยาบาลเอกชนซึ่งค่อนข้างแพงมาก เราไม่อยากให้แม่เสียตังเยอะมาก เลยบอกแม่ว่าไม่ต้องไปเรายังไหวอยู่
เช้าวันรุ่งขึ้นเราไปอีกโรงพยาบาล โรงพยาบาลนี้คือโรงพยาบาลศิริราช เราได้พบหมอ หมอดูผลเอกซเรย์ที่เอามาให้ใหม่บอกไม่แน่ใจ เลยให้เอกซเรย์ใหม่ หลังจากนั้น 10 นาทีรู้ผลเลยว่าเป็น วัณโรคแน่นอน!!!
ปล.ถ้าพิมพ์ผิดตรงไหนขอโทษด้วยนะคะ