เราไม่สามารถจดจ่อกับอะไรได้เลยช่วงที่ต้องปรับยา หมอก็อธิบายผลข้างเคียงให้ฟังตลอดก่อนที่จะจ่ายยา ด้วยความที่อาจารย์ของเรา ท่านสนใจและให้ความสำคัญกับเรื่องนี้อยู่พอสมควร พอทราบว่าเราเป็นโรคนี้อยู่ท่านก็จะดูแลเป็นพิเศษ คือบางทีเราก็ต้องไปห้องพยาบาลแทนที่จะได้เข้าไปเรียน ล่าสุดคืออาจารย์สั่งงานมาเรื่องนึง เป็นบทความภาษาอังกฤษยาวๆ ในสถานการณ์ปกติเราสามารถอ่านมันจบได้ภายใน 2 วัน แต่ช่วงนั้นคือเรานั่งอ่านแล้วอยู่ๆก็สมาธิหลุด แล้วมันกลับมาอ่านต่อไม่ได้แล้ว รู้สึกกระวนกระวายมาก และอีกใจนึงก็เครียดว่าจะไม่มีงานส่ง ตัดสินใจไปขออาจารย์ให้เลื่อนเวลาส่งให้อีกครึ่งวัน (จากเช้าก็ไปส่งตอนเย็นแทน) จากนั้นก็มีดราม่าเกิดขึ้นจากเพื่อนร่วมห้องถึงความไม่ยุติธรรม เราเองก็รู้สึกแย่และคิดว่าเราเห็นแก่ตัวหรือเปล่า เราไม่ได้มีเจตนาจะส่งงานช้าแล้วเอาโรคที่เราเป็นมาอ้าง แต่ในเมื่อสุดท้ายแล้วเรื่องของความรู้สึกภายในจิตใจมันจับมาพิสูจน์ไม่ได้ว่าตอนนั้นเป็นเพราะผลข้างเคียงยาจริงๆหรือเปล่า คืออยากถามว่าถ้าคุณนั่งอยู่ในห้องเรียนเดียวกับเราคุณจะคิดกับเรื่องนี้อย่างไรคะ