คือว่า เพื่อนผม อกหัก แล้วซึมเศร้ามากถึงมากที่สุด กินไม่ได้ นอนไม่หลับมาเป็นเดือนๆแล้ว

เขาเลยมาอยู่กับผม เพราะที่ทำงานไม่ไกลกัน  เขาบอกว่าอยู่คนเดียวไม่ได้  กลัวความมืด
กลัวที่จะอยู่คนเดียว  ฟุ้งซ่านมาก  นอนไม่หลับเลย  อาการเศร้าอย่างเห็นได้ชัด

ไม่มีรอยยิ้มเลย พอมาอยู่กับผม ก็ฟังธรรมมะ ฟังจนรู้เรื่องทุกอย่างที่พระอาจารย์พูดหมด
แต่เขาทำไม่ได้  เช่น ปล่อยว่าง การทำอย่างไรให้มีความสุข และอื่นๆอีกมากมาย
ตามยูทูป ที่เป็นธรรมมะ เขาดูและฟังทุกวัน  นั่งสมาธิก็แล้ว แต่ก็ไม่หาย
คือเขาพยามจดจ่อที่จะนั่งสมาธิ เขาคิดว่าต้องทำให้ได้ กลายเป็นว่าไปจดจ่อกับสิ่งนั้นมากเกินไป

ขนาดนอนหลับก็ไม่กล้านอนห้องอื่น  ต้องมานอนกับผมทุกวัน
เพราะเขาไม่อยากนอนคนเดียว  มันฟุ้งซ่าน คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย

เอาเป็นว่า ผมเล่าคร่าวๆ ประมาณนี้ละกันครับ

ผมก็แนะนำอะไรไม่ได้ เพราะผมก็เป็นโรคซึมเศร้าอยู่  ตอนนี้ผมก็รักษาตัวอยู่เหมือนกัน
แต่ผมก็ดูออกว่าเขา เข้าข่ายที่จะเป็นซึมเศร้ามาก  ผมบอกให้เขาไปหาหมอ
เขาก็ไม่ไป  ทั้งๆที่ รพ.จิตเวชอยู่ใกล้ๆ  ผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน

ผมก็เลยไม่รู้จะพูดอะไรมากมาย  เพราะเดี๋ยวอาการผมจะกำเริบอีก ถ้าไปเครียดกับเขาด้วย

ผมเลยอยากถามพี่ๆในห้องนี้ว่า กรณีเพื่อนคนนี้ ต้องทำอย่างไรดีครับ
ทางบ้านเขาก้เป็นห่วงเขามาก  แต่ก็ไม่รู้ว่า บ้านเขาจะคิดเหมือนผมไหม
ว่าเขาเป็นโรคซึมเศร้า  เพราะทุกวันนี้ เขาแทบไม่ยิ้มเลย

ทำงานก็ไม่มีความสุข  บางทีเข้าเวรก็ให้ผมไปนั่งเป็นเพื่อนด้วยก็มี

อยากพาไปหาจิตแพทย์มาก  แต่เหมือนเขาไม่ยอมรับว่าตนเองเป็นโรคซึมเศร้า
และไม่อยาก ไปหาหมอ  ผมก็จนปัญญาแล้ว  แต่ก็อดห่วงเพื่อนไม่ได้