รู้ทั้งรู้ว่ามีสิ่งผิดปกติเกิดขึ้น รู้ทั้งรู้ว่าสิ่งที่ทำจะทำให้อะไร ๆ ที่เป็นอยู่นั้นหนักหนายิ่งขึ้น แต่ยังยังยอม ยอมเพราะ "รัก" ความรักที่เหมหิรัญญ์
เพิ่งจะรู้ว่ามีอานุภาพมากมายขนาดนี้ เขาที่เคยคิดว่าตัวเองเพรียบพร้อมสมบูรณ์แต่ก็เพิ่งรู้ว่าความสมบูรณ์นั้นไม่มีอยู่จริงหากปราศจากเธอ เมื่อเทียบกับเวลาในโลกของเขา คงนับเป็นเวลาเพียงไม่นาน แต่ในเวลาไม่นานอาจเป็นเพียงแค่ชั่วรอยกระพริบตาเท่านั้น "ความรัก" ก็เอาเขาอยู่หมัดเสียแล้ว ความรักเหมือนธนูพุ่งจากแล่ง เหมือนโคที่โลดออกจากคอก ทุกอย่าง ... ทั้งชีวิตทุ่มไปที่เธอ เธอเท่านั้น จะเป็นดวงจิต ความเจ็บป่วย แม้กระทั่งอายุขัย ไม่มีความหมายอีกต่อไปเมื่อขาดเธอ

ในคืนนวจันทรา .... วันที่แสงจันทร์ถูกคราสบดบัง วันที่พลังของเหมหิรัญญ์แตะจุดต่ำสุด ยามคราสบังจันทร์จนมิด .... เขาก็จะไม่ผิดอะไรกับมนุษย์ธรรมดา แต่รัก รักที่ไร้ขีดขั้น รักที่ซื่อตรง ทุ่มเท ความรักที่ถือเอาใครคนหนึ่งเป็นโลกทั้งใบ ทำให้เหมหิรัญญ์ไม่มองสิ่งใด ไม่มองอะไร นอกจากหญิงชาวชมพูทวีปที่อยู่ตรงหน้า ความรักและความผูกพันอันล้นปรี่ราวดวงดาวที่โคจรรอบกันและกัน รักที่นับวันแน่นแฟ้นร้อยรัดฟั่นเกลียวสัมพันธ์มากขึ้นด้วยวันเวลาอย่างไม่มีช่องว่าง กำลังนำพาความเจ็บปวดมาสู่คนสองคน และ ใจสองใจ

เหมหิรัญญ์เจ็บป่วย และ เจ็บปวด ด้วยความตาที่มองกันด้วยความรัก ความผิดปกตินั้นไม่อาจรอดพ้นการสังเกตของเดือนพัตราได้ ความห่วงใยกำลังแปรเปลี่ยนเป็นความเจ็บปวดอย่างยิ่ง เธอไม่เคยเห็นเหมหิรัญญ์เจ็บปวดขนาดนี้ ไม่เคยเห็นเขาเลือดตกยางออก เรขรุจีเคยบอกมาครั้งหนึ่งแล้วเหมหิรัญญ์อยู่ที่นี่ไม่ได้ เธอคิดว่ารู้แล้ว เข้าใจแล้ว แต่มันไม่เคยชัดเจนขนาดนี้ ขนาดวันที่ได้เห็นภาพจริง

สายระโยงระยางบนตัว การสลบสไลไม่ได้สติ เลือดมากมายจากบาดแผล เขารักเธอ เธอรู้ เธอรักเขา ข้อนี้เธอก็รู้ แต่มันจะมีประโยชน์อะไร หากเขาไม่มีชีวิตอยู่ เพราะ การก้าวเข้ามาในโลกของเธอมันเป็นอันตรายแก่เขา ภาพที่เขาผลักไสผู้มาเยือนจากอุตรกุรุทวีปยังติดตา เหมหิรัญญ์ได้กล่าวคำมั่นแล้วว่า เขาไม่อาจอยู่ในที่ที่ไม่มีเธอได้ คำถามคือ เธอทนเห็นเขาเป็นเช่นนี้ได้หรือไม่ ถึงจะเป็นความสมัครใจ ถึงจะเป็นทางที่เขาเลือกก็ตาม

หากห้วงความคิดของเธอก็หยุดลงเพียงแค่นั้น เพราะสิ่งที่สำคัญ คือ ฟื้นฟูเขาให้หายดี แต่อนาคตนั่นคือเรื่องต่อจากนี้ .... เดือนพัตราจะมีทางไหนให้ตัดสินใจ เธอ .... หญิงชาวชมพูทวีป ไม่อาจอยู่ในอุตรกุรุทวีปได้ ส่วนเขา ..... ก็เห็น ๆ กันอยู่แล้วว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง ตัวแปรอยู่ที่เดือนพัตรานั่นเอง เพราะ อีกฝั่งได้เลือกแล้ว และ เลือกมานานแล้ว ไม่ว่าจะอยู่หรือตายจะไม่ห่างเธอ ฝาก ... กระทั่งสิ่งของสำคัญ กำไลหัวบัวงดงาม ฝากไว้แทนตัว ซึ่งหมายความว่า ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น แม้แต่ความตาย เขาจะอยู่ที่นี่ตรงนี้ข้างเธอ ถึงจะเริ่มยอมศีลขาดเพื่อความสบายใจเป็นบ้างแล้ว หากเรื่องใดที่เกี่ยวกับเดือนพัตรา สัจจะย่อมเป็นสัจจะเสมอ