ตามหัวกระทู้ อาการที่เป็นหนักที่สุดคือย้ำคิดย้ำทำ คิดอะไรวนไปมา เลิกคิดไม่ได้เลย วิตกกังวล ชอบคิดมาก คิดเกี่ยวกับสิ่งที่จะเกิดล่วงหน้าไปเอง ยิ่งย้ำทำยิ่งหนักหน่อย โดยเฉพาะเรื่องความปลอดภัย กลัวไฟไหม้ อยู่ในหอต้องเดินไปล็อกประตูอย่างต่ำ 4 รอบ ซึ่งมันล็อก 3 ชั้น เดินไปกระแทกกลอนซ้ำๆ ยืนจ้องเพ่งแล้วกระแทกๆมัน บอกตัวเองว่าล็อกแล้ว หยุดดูหยุดทำเดี๋ยวนี้ สั่งให้หยุดแต่มือมันไม่ยอมหยุด วันไหนเครียด นอนจ้องมันอยู่แบบนั้น เดินไปล็อกมัน 6 รอบ เช็คปลั๊กไฟก่อนออกห้องและก่อนนอนเยอะมาก เครียดกับตัวเองมาก ล่าสุดต้องเดินจัดสายไฟทั้งห้องกับหัวเสียบไม่ให้โดนกัน ห้ามใกล้เฟอร์นิเจอร์ไม้กับพลาสติก

เบื่อตัวเองมาก นี่แค่ส่วนเดียว พอจะนอน ก็นอนไม่หลับ ใช้เวลาเกิน2ชั่วโมงขึ้นไปถึงจะหลับได้ ทรมานมาก แล้วหลังจากนั้นจะฝันร้ายตลอด ชอบฝันว่ากำลังจะถูกฆ่า ถูกไล่ล่า กำลังจะเกิดอุบัติเหตุ กำลังจะตายเลยพยายามฆ่าตัวตาย ส่วนใหญ่ก็เป็นเหตุการณ์ฆาตรกรรม ทั้งเลือดทั้งเสียงกรี๊ด ดังไปหมดในหัว บางคืนดีหน่อยสะดุ้งตื่น บางคืนมันไม่ยอมตื่น เครียดอยู่แบบนั้น เคยฝันแบบนี้ครั้งแรกตอนอนุบาล ฝังใจมาก
แค่ชีวิตประจำวันก็เครียดแล้วยังต้องเจอในฝันอีก

แล้วเราเองก็มีปัญหากับการเข้าสังคม เริ่มรู้สึกการคุยกับคนแปลกหน้ามันยากขึ้น เริ่มไม่สนใจ อยู่คนเดียวได้ มนุษยสัมพันธ์แย่ลง เราเองก็ทุกข์ ชอบอยู่คนเดียวมากกว่าปกติ แต่ก็กลัวมีปัญหากับคนสนิทรอบตัว เรามีปมกลัวเรื่องความสัมพันธ์จะพังไม่ว่ากับใคร โดยเฉพาะเพื่อน เราคิดว่าคนอื่นไม่เข้าใจ ไม่มีใครที่เราเปิดใจคุยด้วยได้ทั้งนั้น เหมือนยืนอยู่ในกำแพงคนเดียว ดูคนอื่นยิ้มหัวเราะกัน บางทีก็เหมือนยืนอยู่คนเดียวบนที่โล่งๆ ไม่มีใครเลย เราก็มีเพื่อน แต่ก็ยังรู้สึกแบบนี้บ้าง แต่สิ่งที่ทำให้เรารู้สึกเครียดและแย่ที่สุดคือการถูกสงสาร โคตรรู้สึกไร้ค่า
ตอนเครียดจะหอบหายใจถี่ หายใจไม่อิ่ม หนาวไปหมด อันนี้เป็นมาเป็นปีแล้ว และก็จัดการความคิดไม่เป็นระบบเหมือนเดิม เรียบเรียงอะไรได้ยากมาก หลงลืมแบบ คิดจะทำอะไร กำลังทำแล้วแต่มันวับหายไป แล้วก็ไม่กลับมาอีกเลย
หลังๆก็มีอาการแบบโมโหรุนแรงควบด้วย เวลากลัว+โมโห+เครียด เราจะร้องไห้ แหกปาก ทำลายข้าวของ แล้วก็ชอบทำร้ายตัวเองให้เจ็บที่สุด เกร็งมือเกร็งเท้ามันไม่พอ ต้องตบ ทุบ กระชากๆหัวตัวเอง ต่อยตู้โต๊ะจนกว่าจะรู้สึกเบาใจลง หนักหน่อยก็เอาปากกาคอแล้งแทงมือตัวเองจนเป็นแผลเป็น
เวลาหาทางออกปัญหาไม่ได้เราก็ร้องไห้ ตอนร้องเหมือนดิ่ง อยู่ในหลุมอยู่คนเดียว มือไม้สั่น คุมสติไม่ได้อ่ะ จนหายไปเอง หนักใจมาก

อะไรที่เคยชอบทำก็ไม่ทำแล้ว ไม่รู้จะทำไปทำไม ไม่มีเป้าหมาย เบื่อง่าย เบื่อไปหมด อันนี้มาจากปมชีวิตเราพอเข้าใจ แต่ก็อยากได้สิ่งยึดเหนี่ยวจิตใจเหมือนเดิม

เราเคยคิดจะไปหาจิตแพทย์แต่ก็กลัวว่า ปัญหาที่เราเจอมันถึงขนาดต้องไปมั้ย อยากไปหาแต่ก็กลัวว่าปัญหานี้มันก็ทั่วๆไป แค่เครียดรึเปล่า ไม่จำเป็นขนาดนั้น เราเคยโทรไปหา1323 พี่เค้าก็บอกให้ไปหาคุณหมอแล้วบอกตามนี้ได้เลย เราก็ยังกลัวที่จะไป
เราคิดว่าชีวิตเราอาจจะพอจัดการด้วยตัวเองได้อยู่ บางทีมันก็คงไม่แย่ขนาดนั้น เราควรทำยังไงดี