ก่อนอื่นต้องเล่าก่อนว่า เรากับสามี รู้จักกันก่อนหน้านี้ รู้จักแบบพี่น้อง มานานพอสมควร ตอนนั้นเค้ามีแฟนของเค้า แล้วอยู่ๆวันนึง เค้าเลิกกับแฟน ด้วยเหตุผลว่า แฟนเค้าไปมีแฟนใหม่และท้อง ที่ญี่ปุ่น  แฟนเค้าไม่เคย ให้กำลังใจ มีแต่ดูถูกเค้า (เค้าเล่าให้เราฟัง) สามีเรารักแฟนเก่ามาก
หลังจากคุยกันระยะนึง  เราและสามีตัดสินใจคบกัน  และตัดสินใจว่าจะมีลูก จากนั้น จดทะเบียนสมรส และมีลูกสาว1คน ในระหว่างที่คบกันและตั้งท้อง สามีก็จะเพ้อถึงแฟนเก่า เวลาเมาจะร้องไห้ เวลานอนจะละเมอ เราก็ไม่ได้คิดอะไร
แต่เค้าก็ดูแลเราดีมากนะ เอาใจใส่ดี เรารู้สึกโชคดีมากที่มาเจอผู้ชายคนนี้ และคิดว่า ผู้หญิงคนนั้นทิ้งเค้าไปได้ยังไง
พอครบกำหนดคลอด สามีก็ช่วยเลี้ยงลูกมาตลอด และเลี้ยงดีมาก พอลูกได้7 วัน

สามีเริ่มมีการคุยแชทกับผู้หญิงอื่น โดยบอกเราว่าเป็นญาติ (น้องสาว) เราเอะใจ เลยไปลองสืบดู ลองทักไปคุยกับผู้หญิง แบบดีมาก ผู้หญิงบอกว่า ไม่ได้เป็นญาติ และเธอเคยแอบชอบสามีเรามาก่อน แต่ตอนนี้ เธอเลิกชอบไปแล้ว และรู้ว่า มีภรรยาและลูก แต่สามีเรา บอกกับเธอว่า *ไม่ใช่ลูก แต่เป็น "หลาน"  ซึ่งผู้หญิงคนนั้นเธอรู้ดี เธอจิงไม่สนใจ หลังจากนั้น  

เราจับได้ สามี ขอโทษ และขอโอกาสเปลี่ยนตัวเอง


พอลูกอายุได้ประมาณ2ขวบ เราและสามีก็เริ่มทะเลาะกันบ่อยขึ้น เนื่องจากสามีติดเพื่อน และติด ยากล่อมประสาท (ไม่ใช่ยาบ้า) ติดโปร

*และมีการทำร้ายร่างกายเราโดยการ *บีบคอ*

และโกหก บ่อยครั้งและหลายเรื่อง แต่เราจับได้หมด

*สามีขอโทษและขอ โอกาสเปลี่ยนตัวเอง*

เราได้ไล่เค้าไปหลายครั้ง แต่ทุกๆครั้งเค้าก็กลับมา ด้วยความที่รักลูก เราก็กลับมาอยู่ด้วยกัน แต่ ทะเลาะกันบ่อยมาก  ส่วนมากเราจะเป็นคนเตือนเค้าในสิ่งที่ไม่ดี แต่เค้าจะไม่เชื่อ จนเจอสิ่งนั้นกับตัวเอง
อยู่ด้วยกัน แบบ ทะเลาะกันบ่อย จน ลูกได้ 3 ขวบ  

เวลาตื่นนอนเค้าจะหงุดหงิด ฟึดฟัด ไม่พอใจ เราและลูกเสมอ เวลาถามเค้าก็จะบอกว่า ไม่เป็นอะไร  เราก็ทน จนมากๆเราทนไม่ไหว


ทะเลาะแรงขึ้น จนเค้าพูดคำว่า

ฉันไม่ได้อยากมีลูก กับจดทะเบียนกับเธอ
ทั้งหมดเทอเป็นคน อยากได้อยากมีเอง

เราอึ้งหนักมาก เสียใจแบบบอกไม่ถูก รู้สึกชาเหมือนโดนตบหน้าแรงๆ ล้มทั้งยืน

วันนั้นเป็นวันที่ คิดได้ว่า ฉันจะตัดใจจากผู้ชายคนนี้

ทุกๆครั้งที่ทะเลาะ เค้าจะพูดเสมอว่า เค้าขอโทษ จะขอโอกาส เปลี่ยนนิสัยตัวเองใหม่

เราให้อภัยมาตลอด จนตอนนี้ ทำไมเรารู้สึกไม่มีความสุข กับชีวิตที่เราเป็นอยู่  เรารู้สึกว่าอยู่ไปวันๆ เจอหน้าเรา ก็หงุดหงิด หน้าบึ่งตึง ไม่เคยมีความสุข เวลาที่อยู่บ้าน  

ความรู้สึกตอนนี้ ไม่รู้ว่าเรียกว่าอะไร

สามีทำงาน 5โมงถึง 5ทุ่ม กลับมาบ้าน เล่นโทรศัพ ถึง ตี3-4 แล้วนอน ตื่นเช้ามา หงุดหงิด จับโทรศัพ เข้าห้องน้ำ  (กรณีลูกไปร.ร)

นอนตี3-4 ตื่น บ่ายโมง หงุดหงิด จับโทรศัพ เข้าห้องน้ำ ไปทำงาน  และกลับมา จากทำงาน เล่นโทรศัพ วนเวียนอยู่แบบนี้

เราเสียใจร้องไห้ จนทุกวันนี้ กลายเป็นความเฉยชา และไม่รู้ว่า  จะทนได้อีกนานแค่ไหน