เมื่อไม่สามารถพูดออกมาหรือแสดงให้ใครๆเห็นได้ จะขออธิบายผ่านตัวหนังสือ...เป็นความทรงจำ😭😭
...ถึงสิ่งที่ไม่เคยคาดหวังอะไร ชีวิตจากที่ไม่มีใคร แต่กลับมาเจอเธอคนนี้ตอนฝึกสอน เขาเป็นคนเดียวที่เข้ามาในชีวิตถึงแม้จะอายุน้อยกว่าเราตั้ง5ปี😅 ข้อความแรกคือ"ได้กลองไหมครับ" เราไม่รู้หรอกว่าเขาเป็นใคร ชื่ออะไร? มีเหตุผลอะไรทำไมจึงส่งข้อความมา? แล้วได้เบอร์เรามาจากไหน? หลังจากนั้นข้อความทางไลน์ก็ถูกส่งจากเขามาเรื่อยๆ ใจที่ไม่คิดจะมีแฟนเด็กกลับเริ่มจากศูนย์แล้วมันก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ จนถึงกับต้องรอข้อความเข้ามาเลยทีเดียวนะ😂😂 วันหนึ่ง... นิ้วนางข้างซ้ายโดนใส่สติ๊กเกอร์ไลน์ว่า"คิดถึง"แบบไม่ได้ตั้งใจ แต่เราก็ส่งข้อความไปขอโทษแล้วด้วย ซึ่งเราอายมากตอนนั้น แอบยิ้มเอง😊 แอบคิดว่าเขาคงจะยิ้มเหมือนกัน อีก ใจหนึ่งก็กลัวเขาหลอกเพราะเขามีทางเลือกที่มากกว่าเรา เราแก่แล้ว😅😅
...
แต่ในชีวิตกลับมีโอกาสได้ดูแลซึ่งกันและกัน จนกลายเป็นความรัก ประสบการณ์รักของเราอาจมีทะเลาะกันบ้าง ช่วงแรกๆยอมรับว่าทะเลาะกันรุนแรง ระยะทางไม่เป็นอุปสรรคในการที่จะขับรถมาหาเรา ฝ่าลมฝนมาหาที่หอ ยอมรับว่าเป็นห่วงมาก อีกใจก็อยากจะคุยกันตรงๆ ไม่อยากพิมพ์ทะเลาะกันเพราะ ต่างคนต่างใช้อารมณ์แต่เขาไม่เคยทำร้ายร่างกายให้เราเจ็บช้ำเลย มีบางครั้งที่จิตใจย่ำแย่แต่สุดท้ายก็เข้าหาปรับความเจ้าใจตลอด เพราะคำขอโทษมีความหมาย แล้วทำให้รู้สึกว่ายิ่งทะเลาะกันทำให้รักกันมากขึ้นเรารู้สึกแบบนั้นนะ
...
แต่เขาก็พยายามปรับปรุงความโมโหร้ายของตัวเองเวลาที่ทะเลาะกัน กลับเป็นเราที่ชอบแต่ความน้อยเนื้อต่ำใจเวลาที่ไม่ได้อยู่ด้วยกัน กลายเป็นคนที่คอยหาเรื่องเสมอมา...เพื่ออะไร?😰😰
...
เราเป็นผู้หญิงคนหนึ่งที่ไม่ได้วิเศษอะไรมาจากไหน เขาก็เป็นแค่คนธรรมดาไม่ใช่เจ้าชายมาจากไหน แต่ทำไมรู้สึกว่าเขาสามารถดูแลเราได้ เป็นเสาหลักของครอบครัวเราได้ เพราะจาก4ปีที่ผ่านมาเขามีความพยายาม ทำให้เรามองเห็นอะไรหลายๆอย่างในตัวเขา อยากได้อะไรก็ต้องหาเงินเอง นี่แหละคือพ่อของลูก..
...
ความสุขของเราตอนเดินจับมือกันแบบไม่อายใคร เล่นหยอกล้อกันแบบไม่เกรงสายตาคนรอบข้าง😅 ปรับความเข้าใจโดยการสวมกอด(มันอบอุ่นมากเลย) ในวันที่อ่อนแอก็มีเขาอยู่ใกล้ๆคอยให้กำลังใจ มีเงินน้อยนิดก็อยู่ด้วยกันได้แบบพอมีพอกิน คิดถึงกันก็ไปนั่งร้านนม ชาเย็นใส่เม็ดแมงลักแก้ว20บาทก็อยู่กันได้อย่างมีความสุข ไม่จำเป็นต้องหรู ข้าวราดแกงข้างถนนก็อร่อยได้ ถ้าคนที่นั่งกินด้วยคือเขา โรงหนังจะหนาวแค่ไหนแต่มีเขาให้กอดแขนก็อุ่นได้ ทำบุญด้วยกันคำอธิฐานทุกครั้งคือขอให้รักเรายืนยาวตลอดไป ลอยกระทงทุกปีไม่เคยจะขาด โทรปลุกทุกเช้าเพื่อต้อนรับวันใหม่ เรารักและนับถือครอบครัวของเขาทุกคนทั้งพ่อและแม่ เวลาพ่อหรือแม่ไม่สบายเราก็เต็มใจไปส่งโรงพยาบาล เป็นม้าเร็วเลยก็ว่าได้😂😂 และครอบครัวเราก็รักเขาเช่นกัน!!
...
ทุกอาทิตย์กลับบ้านมาแม่เราจะถามถึงเขาตลอดว่า อาทิตย์นี้ไม่กลับหรอ งานเยอะหรอ ทำไมไม่กลับบ้าน ก็จะตอบตามความจริง
แต่มาวันนี้แม่ก็ถามอีก เราก็ไม่รู้จะตอบยังไงให้รู้สึกดี หรือเราจะหลอกตัวเองไปวันๆ
...
ทุกครั้งที่ทะเลาะกันยอมรับว่าส่วนใหญ่เกิดจากการน้อยใจของเราเอง บางครั้งการอยู่คนเดียวในห้องสี่เหลี่ยมก็ต้องการใครสักคน แต่เขากลับมีเพื่อนมีงานที่ต้องทำ เราก็เข้าใจนะเพราะเราไม่ได้อยู่ใกล้กัน แค่อยากให้สนใจกันบ้าง
....
จากที่เคยสัญญาว่าจะเดินทางไปด้วยกัน สร้างครอบครัวของเรา บ้านของเรา ลูกของเรา เงินที่เก็บไว้จะไปเที่ยวช่วงฤดูหนาวซึ่งปีทีผ่านมาไม่ได้ไปเลย ถึงมันจะไม่เยอะแต่ก็ตั้งใจเก็บ แต่สุดท้ายทุกอย่างก็พังแบบไม่ทันตั้งตัว เพียงคำขอของเราแค่ไม่กี่คำ...
เรื่องที่เขาทำไม่ดีเราก็ไม่อยากเก็บมาคิดเพราะกลัวจะทำลายความรักของเรา และไม่เคยทำให้รู้สึกว่ารักเขาลดลง กลับมีแต่จะเพิ่มขึ่น.. แต่เรื่องที่เราทำไม่ดีเขากลับเก็บเอาไปคิด แล้วมันก็สะสมมาเรื่อยๆ จนเขาบอกว่ารักมันลดลง😭😭 เหมือนทุกอย่างมันสวนทางกัน
...
วันเวลาผ่านไป4ปีกับอีก1เดือน รักที่เราเคยเดินร่วมทางกันมามันเริ่มจะจางลง เขาใช้เวลาอยู่กับเพื่อนกับรุ่นพี่กับงาน ซึ่งเราก็เข้าใจ บางครั้งออกไปกินเหล้าเราก็ไม่ว่า ขอแค่สนใจกันบ้าง โทรหาบ้าง เพราะเราไม่ได้มีใครก็รักเขาคนเดียวเท่านั้น
...
จากนั้นเราก็เริ่มทะเลาะกันบ่อยขึ้นๆ เขาบอกว่าอึดอัด ทุกครั้งที่ตามใจเรามาตลอด เขาบอกว่าอยู่ไปก็ทรมาน บอกว่าเราไม่ยอมฟังความคิดของใคร เขาบอกเราเข้ากันไม่ได้ แล้วจะอยู่ด้วยกันไปเพื่ออะไร😭😭
....
ทุกอย่างเหมือนโดนมีดแทงที่หัวใจ จากคนที่เรารักมากที่สุด คนที่เราคิดว่าจะเป็นเสาหลักของครอบครัวเรา คนที่อยากจะฝากชีวิตไว้ด้วยทั้งชีวิต เขาเลือกที่จะเดินทางของเขา เขาอยากเป็นอิสระอยากใช้ชีวิตกับเพื่อนกับพี่ อยากกินอยากเที่ยว แล้วที่ผ่านมาเราคือตัวอะไร..
...
มันก็ใช่นะที่เขาบอกว่าตลอดเวลาที่ผ่านมาเราเป็นคนบอกเลิกก่อน มีปัญหาก็ได้แต่พูดจะไปๆ จริงๆแล้วใครจะรู้ว่าเราประชดใจตัวเอง ประชดเขาจนลืมนึกถึงเขา #ขอโทษนะ ที่คอยเอาแต่ใจตัวเอง ปากร้ายพูดไม่ดี แต่ทุกครั้งที่กลับมาหาเขา ก็ติดอยู่อย่างเดียวคือ #รัก
...
คิดเสมอมาตั้งแต่เขาเข้ามาในชีวิตเราคิดถูกแล้วว่าคนนี้ที่จะเดินร่วมทางไปพร้อมกัน เราจะช่วยกันสร้างทุกอย่างของเราเอง มีบ้านมีรถมีครอบครัวไม่อยากให้พ่อกับแม่เขาทำงานเพราะท่านก็แก่แล้ว นั่นคืออนาคตที่วาดฝันไว้ แม้นวันนี้เราแทบจะไม่มีอะไรเลย😓😓
....
มาถึงวันนี้ วันที่เขาเลือกจะไป ไม่มีคำพูดใดๆทั้งสิ้นจากปากของเขานอกจากอยากเป็นอิสระ อึดอัดมานาน ต่างคนต่างอยู่..เราเคยถามเขาก่อนที่จะแยกทางกันว่าอยากจะไปต่อหรือเลิกกัน แต่เขาไม่เคยถามเราเลย..ว่าอยากอยู่ด้วยกันไหม😭แล้วเราจะไปหวังอะไรจากเขาอีกไม่มี เพราะเขาเลือกแล้ว
...
หากวันนี้สถานะของเราอาจไม่เหมือนเดิมแต่อยากขอบคุณทุกเรื่องที่มีให้กันเสมอมา
ขอบคุณที่โอบกอดในวันที่อ่อนแอ
ขอบคุณที่อยู่ใกล้ๆในวันที่มีปัญหา
ขอบคุณที่รับนิสัยแย่ๆของเราได้
ขอบคุณที่ไม่ไปไหนแม้จะไล่ให้ไป
ขอบคุณที่อดทนอยู่ด้วยในเวลาโกรธ
ขอบคุณที่ยอมขอโทษแม้จะไม่ผิด
ขอบคุณที่บอกคิดถึงในวันที่ไม่เจอ
ขอบคุณที่บอกรักทุกวันโดยไม่เหนื่อย
ขอบคุณที่บอกฝันดีทุกคืนก่อนนอน
....
สิ่งที่พิมพ์ออกมาทั้งหมดกลั่นกรองออกมาจากใจ เพราะตอนรักกันเราใช้หัวใจรัก แต่ตอนเลิกกันเขากลับใช้ความรู้สึกอยากเลิกบอก เพียงเพราะคำขอแค่เรื่องเดียวเขากลับให้ไม่ได้ ...แล้วเราจะไปมีสิทธิอะไรในการตัดสินใจของเขา ในเมื่อเขาเลือกที่จะเป็นแบบนั้น
เสียใจมากนะ และรักมากด้วย ยอมรับในการตัดสินใจของเขา หากยังรักกันก็พร้อมที่จะจับมือกันไว้เหมือนเดิม เพราะ...😭😭
....ไม่เคยรักใครขนาดนี้😭😭
..วรัชญา..
ความทรงจำขอบรรยายออกมาเป็นตัวหนังสือ
...ถึงสิ่งที่ไม่เคยคาดหวังอะไร ชีวิตจากที่ไม่มีใคร แต่กลับมาเจอเธอคนนี้ตอนฝึกสอน เขาเป็นคนเดียวที่เข้ามาในชีวิตถึงแม้จะอายุน้อยกว่าเราตั้ง5ปี😅 ข้อความแรกคือ"ได้กลองไหมครับ" เราไม่รู้หรอกว่าเขาเป็นใคร ชื่ออะไร? มีเหตุผลอะไรทำไมจึงส่งข้อความมา? แล้วได้เบอร์เรามาจากไหน? หลังจากนั้นข้อความทางไลน์ก็ถูกส่งจากเขามาเรื่อยๆ ใจที่ไม่คิดจะมีแฟนเด็กกลับเริ่มจากศูนย์แล้วมันก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ จนถึงกับต้องรอข้อความเข้ามาเลยทีเดียวนะ😂😂 วันหนึ่ง... นิ้วนางข้างซ้ายโดนใส่สติ๊กเกอร์ไลน์ว่า"คิดถึง"แบบไม่ได้ตั้งใจ แต่เราก็ส่งข้อความไปขอโทษแล้วด้วย ซึ่งเราอายมากตอนนั้น แอบยิ้มเอง😊 แอบคิดว่าเขาคงจะยิ้มเหมือนกัน อีก ใจหนึ่งก็กลัวเขาหลอกเพราะเขามีทางเลือกที่มากกว่าเรา เราแก่แล้ว😅😅
...
แต่ในชีวิตกลับมีโอกาสได้ดูแลซึ่งกันและกัน จนกลายเป็นความรัก ประสบการณ์รักของเราอาจมีทะเลาะกันบ้าง ช่วงแรกๆยอมรับว่าทะเลาะกันรุนแรง ระยะทางไม่เป็นอุปสรรคในการที่จะขับรถมาหาเรา ฝ่าลมฝนมาหาที่หอ ยอมรับว่าเป็นห่วงมาก อีกใจก็อยากจะคุยกันตรงๆ ไม่อยากพิมพ์ทะเลาะกันเพราะ ต่างคนต่างใช้อารมณ์แต่เขาไม่เคยทำร้ายร่างกายให้เราเจ็บช้ำเลย มีบางครั้งที่จิตใจย่ำแย่แต่สุดท้ายก็เข้าหาปรับความเจ้าใจตลอด เพราะคำขอโทษมีความหมาย แล้วทำให้รู้สึกว่ายิ่งทะเลาะกันทำให้รักกันมากขึ้นเรารู้สึกแบบนั้นนะ
...
แต่เขาก็พยายามปรับปรุงความโมโหร้ายของตัวเองเวลาที่ทะเลาะกัน กลับเป็นเราที่ชอบแต่ความน้อยเนื้อต่ำใจเวลาที่ไม่ได้อยู่ด้วยกัน กลายเป็นคนที่คอยหาเรื่องเสมอมา...เพื่ออะไร?😰😰
...
เราเป็นผู้หญิงคนหนึ่งที่ไม่ได้วิเศษอะไรมาจากไหน เขาก็เป็นแค่คนธรรมดาไม่ใช่เจ้าชายมาจากไหน แต่ทำไมรู้สึกว่าเขาสามารถดูแลเราได้ เป็นเสาหลักของครอบครัวเราได้ เพราะจาก4ปีที่ผ่านมาเขามีความพยายาม ทำให้เรามองเห็นอะไรหลายๆอย่างในตัวเขา อยากได้อะไรก็ต้องหาเงินเอง นี่แหละคือพ่อของลูก..
...
ความสุขของเราตอนเดินจับมือกันแบบไม่อายใคร เล่นหยอกล้อกันแบบไม่เกรงสายตาคนรอบข้าง😅 ปรับความเข้าใจโดยการสวมกอด(มันอบอุ่นมากเลย) ในวันที่อ่อนแอก็มีเขาอยู่ใกล้ๆคอยให้กำลังใจ มีเงินน้อยนิดก็อยู่ด้วยกันได้แบบพอมีพอกิน คิดถึงกันก็ไปนั่งร้านนม ชาเย็นใส่เม็ดแมงลักแก้ว20บาทก็อยู่กันได้อย่างมีความสุข ไม่จำเป็นต้องหรู ข้าวราดแกงข้างถนนก็อร่อยได้ ถ้าคนที่นั่งกินด้วยคือเขา โรงหนังจะหนาวแค่ไหนแต่มีเขาให้กอดแขนก็อุ่นได้ ทำบุญด้วยกันคำอธิฐานทุกครั้งคือขอให้รักเรายืนยาวตลอดไป ลอยกระทงทุกปีไม่เคยจะขาด โทรปลุกทุกเช้าเพื่อต้อนรับวันใหม่ เรารักและนับถือครอบครัวของเขาทุกคนทั้งพ่อและแม่ เวลาพ่อหรือแม่ไม่สบายเราก็เต็มใจไปส่งโรงพยาบาล เป็นม้าเร็วเลยก็ว่าได้😂😂 และครอบครัวเราก็รักเขาเช่นกัน!!
...
ทุกอาทิตย์กลับบ้านมาแม่เราจะถามถึงเขาตลอดว่า อาทิตย์นี้ไม่กลับหรอ งานเยอะหรอ ทำไมไม่กลับบ้าน ก็จะตอบตามความจริง
แต่มาวันนี้แม่ก็ถามอีก เราก็ไม่รู้จะตอบยังไงให้รู้สึกดี หรือเราจะหลอกตัวเองไปวันๆ
...
ทุกครั้งที่ทะเลาะกันยอมรับว่าส่วนใหญ่เกิดจากการน้อยใจของเราเอง บางครั้งการอยู่คนเดียวในห้องสี่เหลี่ยมก็ต้องการใครสักคน แต่เขากลับมีเพื่อนมีงานที่ต้องทำ เราก็เข้าใจนะเพราะเราไม่ได้อยู่ใกล้กัน แค่อยากให้สนใจกันบ้าง
....
จากที่เคยสัญญาว่าจะเดินทางไปด้วยกัน สร้างครอบครัวของเรา บ้านของเรา ลูกของเรา เงินที่เก็บไว้จะไปเที่ยวช่วงฤดูหนาวซึ่งปีทีผ่านมาไม่ได้ไปเลย ถึงมันจะไม่เยอะแต่ก็ตั้งใจเก็บ แต่สุดท้ายทุกอย่างก็พังแบบไม่ทันตั้งตัว เพียงคำขอของเราแค่ไม่กี่คำ...
เรื่องที่เขาทำไม่ดีเราก็ไม่อยากเก็บมาคิดเพราะกลัวจะทำลายความรักของเรา และไม่เคยทำให้รู้สึกว่ารักเขาลดลง กลับมีแต่จะเพิ่มขึ่น.. แต่เรื่องที่เราทำไม่ดีเขากลับเก็บเอาไปคิด แล้วมันก็สะสมมาเรื่อยๆ จนเขาบอกว่ารักมันลดลง😭😭 เหมือนทุกอย่างมันสวนทางกัน
...
วันเวลาผ่านไป4ปีกับอีก1เดือน รักที่เราเคยเดินร่วมทางกันมามันเริ่มจะจางลง เขาใช้เวลาอยู่กับเพื่อนกับรุ่นพี่กับงาน ซึ่งเราก็เข้าใจ บางครั้งออกไปกินเหล้าเราก็ไม่ว่า ขอแค่สนใจกันบ้าง โทรหาบ้าง เพราะเราไม่ได้มีใครก็รักเขาคนเดียวเท่านั้น
...
จากนั้นเราก็เริ่มทะเลาะกันบ่อยขึ้นๆ เขาบอกว่าอึดอัด ทุกครั้งที่ตามใจเรามาตลอด เขาบอกว่าอยู่ไปก็ทรมาน บอกว่าเราไม่ยอมฟังความคิดของใคร เขาบอกเราเข้ากันไม่ได้ แล้วจะอยู่ด้วยกันไปเพื่ออะไร😭😭
....
ทุกอย่างเหมือนโดนมีดแทงที่หัวใจ จากคนที่เรารักมากที่สุด คนที่เราคิดว่าจะเป็นเสาหลักของครอบครัวเรา คนที่อยากจะฝากชีวิตไว้ด้วยทั้งชีวิต เขาเลือกที่จะเดินทางของเขา เขาอยากเป็นอิสระอยากใช้ชีวิตกับเพื่อนกับพี่ อยากกินอยากเที่ยว แล้วที่ผ่านมาเราคือตัวอะไร..
...
มันก็ใช่นะที่เขาบอกว่าตลอดเวลาที่ผ่านมาเราเป็นคนบอกเลิกก่อน มีปัญหาก็ได้แต่พูดจะไปๆ จริงๆแล้วใครจะรู้ว่าเราประชดใจตัวเอง ประชดเขาจนลืมนึกถึงเขา #ขอโทษนะ ที่คอยเอาแต่ใจตัวเอง ปากร้ายพูดไม่ดี แต่ทุกครั้งที่กลับมาหาเขา ก็ติดอยู่อย่างเดียวคือ #รัก
...
คิดเสมอมาตั้งแต่เขาเข้ามาในชีวิตเราคิดถูกแล้วว่าคนนี้ที่จะเดินร่วมทางไปพร้อมกัน เราจะช่วยกันสร้างทุกอย่างของเราเอง มีบ้านมีรถมีครอบครัวไม่อยากให้พ่อกับแม่เขาทำงานเพราะท่านก็แก่แล้ว นั่นคืออนาคตที่วาดฝันไว้ แม้นวันนี้เราแทบจะไม่มีอะไรเลย😓😓
....
มาถึงวันนี้ วันที่เขาเลือกจะไป ไม่มีคำพูดใดๆทั้งสิ้นจากปากของเขานอกจากอยากเป็นอิสระ อึดอัดมานาน ต่างคนต่างอยู่..เราเคยถามเขาก่อนที่จะแยกทางกันว่าอยากจะไปต่อหรือเลิกกัน แต่เขาไม่เคยถามเราเลย..ว่าอยากอยู่ด้วยกันไหม😭แล้วเราจะไปหวังอะไรจากเขาอีกไม่มี เพราะเขาเลือกแล้ว
...
หากวันนี้สถานะของเราอาจไม่เหมือนเดิมแต่อยากขอบคุณทุกเรื่องที่มีให้กันเสมอมา
ขอบคุณที่โอบกอดในวันที่อ่อนแอ
ขอบคุณที่อยู่ใกล้ๆในวันที่มีปัญหา
ขอบคุณที่รับนิสัยแย่ๆของเราได้
ขอบคุณที่ไม่ไปไหนแม้จะไล่ให้ไป
ขอบคุณที่อดทนอยู่ด้วยในเวลาโกรธ
ขอบคุณที่ยอมขอโทษแม้จะไม่ผิด
ขอบคุณที่บอกคิดถึงในวันที่ไม่เจอ
ขอบคุณที่บอกรักทุกวันโดยไม่เหนื่อย
ขอบคุณที่บอกฝันดีทุกคืนก่อนนอน
....
สิ่งที่พิมพ์ออกมาทั้งหมดกลั่นกรองออกมาจากใจ เพราะตอนรักกันเราใช้หัวใจรัก แต่ตอนเลิกกันเขากลับใช้ความรู้สึกอยากเลิกบอก เพียงเพราะคำขอแค่เรื่องเดียวเขากลับให้ไม่ได้ ...แล้วเราจะไปมีสิทธิอะไรในการตัดสินใจของเขา ในเมื่อเขาเลือกที่จะเป็นแบบนั้น
เสียใจมากนะ และรักมากด้วย ยอมรับในการตัดสินใจของเขา หากยังรักกันก็พร้อมที่จะจับมือกันไว้เหมือนเดิม เพราะ...😭😭
....ไม่เคยรักใครขนาดนี้😭😭
..วรัชญา..