จะพูดแค่รอบนี้รอบเดียวแล้วจะไม่พูดถึงมันอีก...
เมื่อเช้าเรานั่งรถสองแถวแดงออกมาเพื่อจะลง กม.9 ละต่อรถไปทำงานอย่างทุกวัน เรานั่งริมนอกสุด ถ้าหันหน้าไปทางรถที่เราจะอยู่ซ้ายมือติดทางลงรถอย่างที่บอกไป เราก็หลับๆตื่นๆตามประสาเราตอนขึ้นรถ แต่ทุกครั้งที่เราลืมตาจะเห็นลุงคนนึงยืนอยู่หน้าเรา ทำเหมือนเบียดมากไม่ยอมขยับไปไหน
ตอนแรกก็ไม่ได้คิดอะไร แค่สงสัยว่าทำไมเขาไม่ขยับเข้าไปเพราะแกยืนเกะกะทางลงอยู่ จนเราเลิกหลับละเริ่มพบพิรุธจากมัน คือมันยืนเบียดเราอ่ะ ขาเราติดกับ
เลย จนเราเหลือบตามาเห็น ของที่
ไม่ควรจะเอาออกมา ในใจพูดว่าไอ
! ตอนนั้นทั้งกลัว ตกใจ โมโห อยากด่ามันมาก แต่เราสติหลุดไปแล้ว ได้แต่ขยับหนีมันกับใบหน้าบูดบึ้งของเรา บอกตรงๆว่าตอนนั้นหลอนมาก หลอนสุดๆ น้ำตาคลอแล้ว เราเลยลงป้ายหน้า พอลงจากรถเราก็สะกิดบอกผู้หญิงข้างๆ ว่าให้ระวังตัว ไอ
นั่นที่นั่งข้างเธอมันโรคจิต ตอนเราเราเดินชนมันแบบสุดแรงเลยอ่ะ เหยียบตีนมันด้วย
เรานั่งอยู่ป้ายรถเมล์สักพัก กะว่าจะดึงสติกลับมา แต่อย่างเดียวที่เราดึงได้ตอนนั้นคือน้ำตา เรานั่งน้ำตาไหลแหมะๆแปปนึง มือสั่นตัวสั่นไปหมด เริ่มรู้สึกว่าไม่ได้ละ จะมานั่งร้องไห้ตรงนี้ไม่ได้ เราก็หายใจเข้า เฮือกกก... เก็บความรู้สึกทุกอย่างไว้ข้างในจนมาถึงที่ทำงาน
เรากลัดกลุ้มกับเรื่องนี้ทั้งวัน อารมณ์มันดาวน์ไปตั้งแต่เช้าแล้วอ่ะ มันก็ค้างอยู่อย่างนั้นจนตอนกลับบ้าน
วันนี้เพื่อนบอกให้รอกลับพร้อมกัน เราก็นั่งรถไปที่จุดนัดพบ พอถึงเรารีบเดินเข้าห้องน้ำอย่างรวดเร็ว พอปิดประตู สิ่งที่เปิดคือความรู้สึกห่าเหวอะไรนั่นปนเปไปหมด ขังตัวเองอยู่ในห้องอยู่ครึ่งชม.กว่าได้ ขอพูดเลยว่าครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่เรากัดตัวเอง กัดจริงๆ ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน ในหัวคิดแต่ว่า กัดเลย กัดหลายๆที่ กัดแรงๆ คงเหมือนดึงสติตัวเองกลับมามั้ง เพราะเราหยุดร้องไห้ไม่ได้เลย จนเพื่อนโทรมาตาม เราหายใจเข้าสุดใจ หยิบทิชชู่มาเช็ดหน้าเช็ดตา พอออกมาเราก็ยืนล้างมือจึงได้เห็นหน้าตัวเอง คือตาแดงมาก ไม่แน่ใจว่าคนที่เห็นจะคิดว่าเราร้องไห้หรือเข้าไปเล่นยาอ่ะ555555 เดินก้มหน้าก้มตา คิดเพียงอย่างเดียวว่า ถ้าเราไม่สบตาเขา เขาก็จะไม่เห็นเรา บ้าบอไรไม่รู้ จบละกัน #ต้อนรับอายุ25ด้วยไอ้คน
ปล.ในกระทู้มีคำหยาบ ต้องขออภัยล่วงหน้าด้วยค่ะ
เมื่อนางสาวซึมเศร้าต้องปะทะกับคนโรคจิต
เมื่อเช้าเรานั่งรถสองแถวแดงออกมาเพื่อจะลง กม.9 ละต่อรถไปทำงานอย่างทุกวัน เรานั่งริมนอกสุด ถ้าหันหน้าไปทางรถที่เราจะอยู่ซ้ายมือติดทางลงรถอย่างที่บอกไป เราก็หลับๆตื่นๆตามประสาเราตอนขึ้นรถ แต่ทุกครั้งที่เราลืมตาจะเห็นลุงคนนึงยืนอยู่หน้าเรา ทำเหมือนเบียดมากไม่ยอมขยับไปไหน
ตอนแรกก็ไม่ได้คิดอะไร แค่สงสัยว่าทำไมเขาไม่ขยับเข้าไปเพราะแกยืนเกะกะทางลงอยู่ จนเราเลิกหลับละเริ่มพบพิรุธจากมัน คือมันยืนเบียดเราอ่ะ ขาเราติดกับ
เรานั่งอยู่ป้ายรถเมล์สักพัก กะว่าจะดึงสติกลับมา แต่อย่างเดียวที่เราดึงได้ตอนนั้นคือน้ำตา เรานั่งน้ำตาไหลแหมะๆแปปนึง มือสั่นตัวสั่นไปหมด เริ่มรู้สึกว่าไม่ได้ละ จะมานั่งร้องไห้ตรงนี้ไม่ได้ เราก็หายใจเข้า เฮือกกก... เก็บความรู้สึกทุกอย่างไว้ข้างในจนมาถึงที่ทำงาน
เรากลัดกลุ้มกับเรื่องนี้ทั้งวัน อารมณ์มันดาวน์ไปตั้งแต่เช้าแล้วอ่ะ มันก็ค้างอยู่อย่างนั้นจนตอนกลับบ้าน
วันนี้เพื่อนบอกให้รอกลับพร้อมกัน เราก็นั่งรถไปที่จุดนัดพบ พอถึงเรารีบเดินเข้าห้องน้ำอย่างรวดเร็ว พอปิดประตู สิ่งที่เปิดคือความรู้สึกห่าเหวอะไรนั่นปนเปไปหมด ขังตัวเองอยู่ในห้องอยู่ครึ่งชม.กว่าได้ ขอพูดเลยว่าครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่เรากัดตัวเอง กัดจริงๆ ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน ในหัวคิดแต่ว่า กัดเลย กัดหลายๆที่ กัดแรงๆ คงเหมือนดึงสติตัวเองกลับมามั้ง เพราะเราหยุดร้องไห้ไม่ได้เลย จนเพื่อนโทรมาตาม เราหายใจเข้าสุดใจ หยิบทิชชู่มาเช็ดหน้าเช็ดตา พอออกมาเราก็ยืนล้างมือจึงได้เห็นหน้าตัวเอง คือตาแดงมาก ไม่แน่ใจว่าคนที่เห็นจะคิดว่าเราร้องไห้หรือเข้าไปเล่นยาอ่ะ555555 เดินก้มหน้าก้มตา คิดเพียงอย่างเดียวว่า ถ้าเราไม่สบตาเขา เขาก็จะไม่เห็นเรา บ้าบอไรไม่รู้ จบละกัน #ต้อนรับอายุ25ด้วยไอ้คน
ปล.ในกระทู้มีคำหยาบ ต้องขออภัยล่วงหน้าด้วยค่ะ