เช้าวันนี้ (13 กพ.67) ที่สนามกีฬา สมโภช 700 ปี จ.เชียงใหม่
ขณะที่เดินออกกำลังกาย ตามปกติ ผมก็โดนสุนัข ที่เพ่นพ่าน อยู่ในสถานที่นั่น พุ่งเข้ามางับต้นขา จากด้านหลัง เป็นรอยแผลยาว มีเลือดออกบริเวณต้นขาด้านใน เหนือข้อพับหัวเข่า
แล้วสุนัขตัวนั้นก็วิ่งหนีไป
ตอนแรกผมยังอึ้งๆ
แต่ก็ด้วยอารมณ์โมโห (ยอมรับว่าสติหลุด)
ผมจึงคว้าหินข้างทางวิ่งตามไป
แต่เจ้าสุนัขตัวนั้น เมื่อเห็นผมตามไป มันก็เดินไปแถวป้อมยาม
((ขณะที่มันเดินผ่านบุคคลอื่น ก็เฉยๆ ไม่ดุร้าย)
ซึ่งขณะนั้นมีเจ้าหน้าที่ 1 คน กำลังคุยอยู่กับ รปภ.พอดี ผมจึงแจ้งเขาไปว่า โดนสุนัขกัด และชี้ไปที่ตัวต้นเหตุ จนท.ทั้ง2 คนก็ได้แต่อ้ำอึ้ง
บอกว่าเป็นสุนัขจรจัด หลงมา แต่ก็มีคนในสนามกีฬาที่ให้อาหาร
มีแต่ถ่ายภาพ แผลผมไว้ แล้วบอกจะประสานให้
แต่ผมยืนอยู่สักพัก ทั้ง 2 คนก็เหมือนชวนกันคุยเรื่องอื่น
รปภ.มี วอ.อยู่ในมือก็ไม่เห็นแจ้งบอกใคร
แต่เจ้าสุนัขตัวนั่นก็ยังเดินไปมา ไม่มีใครคุมตัวหรือ ถ่ายรูปเอาไว้…ผมคิดว่า สุนัขมีจำนวนหลายสิบ ถึงเวลามา อาจชี้ผิดตัว
ผมจึงหงุดหงิด แล้วคว้าไม้ไล่สุนัขตัวนั้นอีกครั้ง
แม้จะทำขนาดนั้น เจ้าหน้าที่ ที่ตอนนี้มาสมทบอีก 1 รวมเป็น 3 คน ก็ยังเฉยๆ มองผม แล้วก็เหมือนทำเป็นไม่สนใจยืนคุยกัน รู้เลยว่าเรื่องรถ เพราะคุยกันและชี้ๆไปทาง จยย.ที่จอดข้างๆ
.
ประเด็นคือ 1. สุนัขจรจัดมีจำนวนมากและขาดการควบคุม
2.เมื่อมีคนโดนกัด แทนที่จะมีการจัดการ โดยทันทีเพื่อป้องกันการเกิดเหตุซ้ำ
3.ความเพิกเฉย จนเหมือนเป็นเรื่องปกติ แสดงว่า เกิดเหตุเช่นนี้ประจำหรือไม่
//สุนัขตัวนั้น ลักษณะ ผอมเพรียว พันธุ์พื้นเมือง สีออกน้ำตาลอ่อนทั้งตัว ไม่มีลาย ลักษณะรูปร่างดี มีปลอกคอด้วย
ใครมาเดินออกกำลังก็ระวังด้วยละกันครับ