EP.0 รายละเอียดของทริปทั้งหมด https://ppantip.com/topic/37261427
EP.2 มองโกเลีย...ดินแดนเจงกีสข่าน >> https://ppantip.com/topic/38470734
EP.3 ดินแดนหลังม่านเหล็ก...รัสเซีย >> https://ppantip.com/topic/38533158
EP.4 ฟินแลนด์...ธิดาแห่งทะเลบอลติค : https://ppantip.com/topic/39619926
EP.5 เอสโตเนีย...ตามรอยเมืองเก่าในยุคกลางที่ทาลลินน์ : https://ppantip.com/topic/39658872
EP.6 ลัตเวีย...เยือนริกา เมืองแห่งสถาปัตยกรรม : https://ppantip.com/topic/39697022
EP.7 ลิทัวเนีย...ดินแดนทะเลสาบและปราสาทเก่า : https://ppantip.com/topic/39850942
EP.8 โปแลนด์...ดินแดนประวัติศาสตร์สงคราม : https://ppantip.com/topic/40488168
EP.9 สาธารณรัฐเช็ก...เมืองโรแมนติคแห่งยุโรปตะวันออก : https://ppantip.com/topic/40546715
EP.10 ออสเตรีย...ดินแดนแห่งขุนเขา : https://ppantip.com/topic/40638786
EP.11 สโลวาเกีย...เมืองแห่งมรดกโลก : https://ppantip.com/topic/40659219
EP.12 ฮังการี...ดินแดนแห่งประวัติศาสตร์และสถาปัตยกรรมเก่าแก่ : https://ppantip.com/topic/40672729
EP.13 สโลวีเนีย...ดินแดนดั่งเทพนิยาย : https://ppantip.com/topic/40714757
EP.14 โครเอเชีย ดินแดนพระจันทร์เสี้ยวแห่งทะเลเอเดรียติก : https://ppantip.com/topic/40811429
EP.15 บอสเนียและเฮอร์เซโกวีนา ดินแดนของวัฒนธรรมที่แตกต่าง : https://ppantip.com/topic/40870439
EP.16 มอนเตเนโกร...ดินแดนแห่งภูเขาสีดำ : https://ppantip.com/topic/40913895
EP.17 โคโซโว...ประเทศน้องใหม่ของยุโรป : https://ppantip.com/topic/40964628
EP.18 มาซิโดเนียเหนือ...เมืองแห่งป้อมปราการ : https://ppantip.com/topic/41050626
EP.19 แอลเบเนีย...ดินแดนแห่งวัฒนธรรมที่หลากหลาย : https://ppantip.com/topic/41080966
EP.20 กรีซ...แหล่งอารยธรรมตะวันตกอันยิ่งใหญ่ : https://ppantip.com/topic/41156390

พูดคุยเพิ่มเติมได้ที่...
Facebook page : https://www.facebook.com/Mytravelholicdiary/
Instagram : https://www.instagram.com/my_travelholic_diary/

สรุปว่า...ผ่าน ตม. จีน แบบไม่ถามอะไรเลยสักคำ!

เหตุผลที่ซื้อตั๋วเครื่องบินมาลงที่เมืองเทียนจิน ประเทศจีน เพราะราคาถูกกว่าไปลงปักกิ่งครึ่งนึง ซึ่งเทียนจิน - ปักกิ่ง ใช้เวลาเดินทางด้วยรถไฟความเร็วสูงแค่ 45 นาที ราคา 54.5CNY (260 บาท) ในตอนนั้นประหยัดกว่าซื้อตั๋วไปลงปักกิ่งตั้ง 4,000 บาทเลยทีเดียว

ด้วยความหิว และความสบายใจไม่กังวลล่ะ ก็เลยไปนั่งกินแมคโดนัลด์ ชิลๆ ไม่รีบร้อนอะไร เพราะคิดว่าเดี๋ยวออกไปนั่งรถไฟความเร็วสูง 45 นาทีก็ถึงปักกิ่งง่ายๆ โดยไม่เคยคิดเลยว่า ต่อจากนี้จะเจอบททดสอบความเอาตัวรอดของแท้ > <
มีเรื่องเล่าก่อนว่า เราเป็นนักเดินทางสายกระเป๋าลาก แบบไซส์เล็กขึ้นเครื่องได้ กับกระเป๋าเป้เดย์แพ๊คอีกใบนึงแค่นั้น แต่ทริปนี้เราจัดกระเป๋าแบคแพคใบใหญ่ขนาด 50 ลิตร ใส่ของหนักประมาณ 12 โลสะพายไว้ด้านหลัง กับกระเป๋าเป้ใส่กล้อง แลปท้อป หนังสือ อุปกรณ์โน่นนี่อีกประมาณ 7 โล สะพายไว้ด้านหน้า และนี่เป็นครั้งแรกของการแบกของเกือบ 20 โล ไว้บนตัวโดยที่ยังแบกไม่เป็น ไม่ถูกวิธี เป็นเรื่องที่ทรมานกระดูกสันหลังในวันแรกมาก T_T

หลังจากกินแมคโดนัลด์เสร็จ ก็เดินหาสถานีรถไฟฟ้าใต้ดิน เพื่อที่จะไปสถานีรถไฟ ก็เริ่มมั่วกันตั้งแต่ตอนนี้ เดินออกไปหานอกอาคาร ผ่านลานจอดรถ ท่ามกลางแดดเปรี้ยงและกระเป๋าโคตรหนัก สุดท้ายเดินกลับเข้ามาถามเจ้าหน้าที่ในอาคาร ได้ความว่าต้องลงลิฟท์ไปชั้นใต้ดิน
ตู้ซื้อตั๋วรถไฟใต้ดินก็จะเหมือน MRT บ้านเรา ได้เหรียญชิพมาแล้วก็ขึ้นรถไฟใต้ดินไปลงสถานี Tianjin Railway Station เป็นสถานีหลักและใหญ่มาก ที่เชื่อมต่อรถไฟฟ้าความเร็วสูงระหว่างเมือง เดินแบกเป้ที่ยังสะพายไม่เป็นแบบหนักหลังแอ่นจนถึงที่ขายตั๋ว มีทั้งแบบซื้อเองที่ตู้ และแบบที่ต้องเข้าไปซื้อที่หน้าเค้าเตอร์ ก็คิดว่าไม่น่ายาก ไปต่อแถวจะซื้อเองที่ตู้อยู่นานเพราะคนเยอะมหาศาล จนใกล้ถึงคิวเรา มองดูคนข้างหน้า เริ่มเอะใจว่าทำไมต้องใช้บัตรอะไร ก็เลยถามคนข้างหน้าแต่พูดอังกฤษไม่ได้ เขายื่นบัตรให้ดูประมาณว่า เธอต้องมีบัตร ID แบบนั้นถึงจะซื้อได้ อ้าวเหรอ ยังไงดี ก็เลยลองเดินหาพนักงาน ก็เจอแบบพูดอังกฤษไม่ได้อีก แต่ชี้ๆ ให้เราเข้าไปซื้อที่หน้าเค้าเตอร์เลย
แต่ทางเข้าคือแบบเข้าทางเดียว กลับออกมาไม่ได้ สแกนกระเป๋าเข้าไป ยืนงงๆ ตรงเค้าเตอร์อีกเกือบ 10 ช่อง ลองหาถามชาวบ้านแถวนั้นดูว่าไปปักกิ่งซื้อตั๋วช่องไหน แต่ทุกคนคือเอามือถือมาเช็ครอบรถไฟให้ มันจะเป็น App ภาษาจีน ไว้ใช้ดูตารางรถไฟ คนแรกบอกไม่มีไปปักกิ่ง คนที่สองก็บอกเหมือนกัน เห้ยยย...ซวยล่ะ มันใช่เหรอ ก็เช็คมาแล้วว่าที่นี่ก็มีไปปักกิ่งนี่นา เริ่มวุ่นวายใจ เริ่มเสียเวลาที่นี่นาน กลัวว่าจะค่ำ เลยลองหาวิธีอื่นดู ด้วยการโทรผ่าน We Chat ไปหาเพื่อนคนจีนที่พูดอังกฤษได้ (ดีนะที่ซื้อเนตโรมมิ่งมาวันแรก) บอกให้ช่วยพิมพ์เป็นภาษาจีนมาให้หน่อยประมาณว่า “ฉันจะไปปักกิ่ง” แล้วเราก็เอาข้อความนั้นไปหาถามที่เค้าเตอร์ แต่ไม่มีใครให้คำตอบที่ชัดเจนได้ว่ามีตั๋วไหม อะไรยังไง ยืนงง ใจเสีย อยู่นานมาก T_T
จนมีน้องผู้ชายที่ยืนข้างหน้าหันมาพูดภาษาอังกฤษกับเรา โอ้ยยยยกรี๊ดดดดีใจมาก น้องคนนี้ก็ทำเหมือนคนก่อนหน้า คือเอามือถือมาเช็ครอบรถไฟ แล้วบอกไม่มีต้องไปอีกสถานีนึง ส่วนสภาพเราตอนนั้นเริ่มไม่ไหวกับการแบกกระเป๋า เริ่มเพลียกับการหาตั๋วไม่ได้ อย่างที่บอกเข้ามาในนี้แล้วหาทางออกไม่ได้อีก แล้วจะให้แบกกระเป๋าไปสถานีรถไฟอันใหม่ นี่คือขอทำใจหนักมาก
สุดท้าย ณ วินาทีนั้น ขอนั่งพักก่อนไม่อยากทำอะไรแล้ว ไปหลบมุมแอบอยู่ด้านหลังตู้อะไรสักอย่าง โทรคุยกับเพื่อนคนจีนอีกนิดหน่อย สัก 20 นาที พอหายเหนื่อยก็ออกมาจากมุมตรงนั้น ก็เห็นน้องผู้ชายคนเดิมกำลังเดินตามหาเราวุ่นวายอยู่ น้องบอกเดินตามหาเราตั้งนานแล้ว เขาหาที่ซื้อตั๋วให้ได้ล่ะ เย้!

น้องพาไปซื้อตั๋วที่ช่องขายตั๋วตรงนั้นแหละ แล้วพาไปที่ทางเข้า Platform บอกว่าส่งได้แค่นี้ เขาต้องไปก่อนแล้ว ตอนนั้นน้ำตาจะไหล ดีใจมาก ร้อนเหงื่อท่วม เอากระเป๋ากองนั่งลงที่พื้นกลางสถานีเลย นับตั้งแต่ที่ลงเครื่องมา เราใช้เวลาในการหาสถานีรถไฟ ซื้อตั๋ว งงๆ วุ่นวายจนได้รับความช่วยเหลือ ประมาณเกือบ 4 ชม. และตอนนี้รออีกแค่ครึ่งชั่วโมงจะได้ขึ้นรถไฟไปปักกิ่งแล้ว ก็ได้แต่ขอบคุณน้องมากๆ แล้วก็แยกจากกันไป
พอเข้ามาใน Platform อื้อหืออออ มันใหญ่มาก รถไฟความเร็วสูงทั้งนั้น มีไม่รู้กี่ขบวน ตื่นตาตื่นใจไปอีก ขึ้นรถไฟมาด้วยความโล่งใจ แอร์เย็นสบายก็จริง แต่ก็ยังมานั่งกังวลต่อไปอีกว่า ถึงปักกิ่งจะต้องไปเจออะไรอีกบ้าง ค่ำมืดขนาดนี้แล้ว เดินไปที่พักจะเปลี่ยวไหม แต่ก็พยายามตั้งสติ หายใจลึกๆ จนถึงปักกิ่งซะที