ขอเกริ่นก่อนนะคะ คือ แม่กับเราไม่อยู่ด้วยกันมา 10 ปีแล้วค่ะ เพราะแม่หนีไปอยู่ที่อื่นเพราะทะเลาะกับพ่อเรื่องเงิน ซึ่งเหตุการณ์แบบนี้เกิดบ่อยมากค่ะ เวลาที่แม่กับพ่อทะเลาะกัน แม่จะหนีไปตลอดเลยค่ะบางทีก็หลายอาทิตย์ จนพ่อต้องอุ้มเรา(อายุ 4-5 ขวบ)ไปตามหาแม่ตลอดทุกครั้ง มันจึงทำให้เราไม่ค่อยสนิทกับแม่เท่าไหร่(คุยกันบ้างแต่ไม่บ่อยนัก) แต่พอมาเมื่อเดือนที่แล้วแม่ก็กลับมาอยู่ด้วยกันอีกครั้งค่ะ แล้วมันก็มีเรื่องชวนปวดหัวมากมายต่างๆ ซึ่งจะเล่าเป็นข้อๆดังนี้ค่ะ
    1) เมื่อตอนที่แม่กลับมาเรากับน้องไม่รู้จะทำตัวกับแม่ยังไงดี แม่เลยร้องไห้ละว่าเรากับน้องว่า "ใช่ซิ เด็กมันไม่รักแม่แต่แรกแล้ว เพราะพ่อเลวๆปลูกฝังให้เกลียดแม่" คือเรางงมากค่ะ เราแค่ทำตัวไม่ถูกกับแม่เพราะความสัมพันธ์มันห่างเหินกันตั้งแต่แรกๆ
   2) แม่จะด่าพ่อตลอด(เพราะพ่อเป็นคนเถียงไม่เก่ง)จนทำให้พ่อเราร้องไห้หลายครั้ง
  3)ตั้งแต่ที่แม่กลับมาเราร้องไห้วันเว้นวันเลยค่ะ ฮ่าาาาาๆ แต่ก็ไม่มีใครรู้นะคะว่าเราร้องไห้ เราจะชอบมาร้องไห้ในห้องน้ำ แบบถ่ายเอ็มวีเลยอะค่ะ55555 เพราะแม่กลับมาแล้วไม่เคยช่วยอะไรเลย จะนั่งเล่นไลน์เล่นเฟสตลอด งานทำความสะอาดก็หนักขึ้นเป็น2เท่าเลยค่ะ เพราะแม่เป็นคนที่ทำอะไรเลอะเทอะมากค่ะ ทาแป้งก็หกเต็มพื้น โลชั่นก็เรี่ยราด แต่ก็ไม่เช็ดอะไรเลย
  4) มีวันหนึ่งอาส่งของจากญี่ปุ่นมาให้ ตอนที่เราไปส่งน้องทำงาน แม่เลยแกะกล่องแล้วเอากระเป๋าที่อาซื้อให้เราไป และเหลือแค่ผ้าเช็ดหน้าให้เรา ตอนแรกเราไม่รู้ แต่เราเห็นกระเป๋าลายที่เราเคยบอกอาว่าเราชอบ แม่เลยบอกเห็นมันสวยดี แม่จะของเอาไปขายของนะ คืออันนี้เรารู้สึกเฟลมาก แม่ไม่ถามเราเลยว่าเราอยากได้มั้ย คือกระเป๋านั้นน่ารักมาก เราก็เลยโอเคๆแม่เอาไปเถอะ
   5) วันนี้อาโทรมาถามว่ากระเป๋าสวยมั้ย เราชอบมั้ย เราก็ยิ้มเจือนๆแล้วก็พยักหน้า เพราะตอนนั้นจะร้องไห้แล้ว ในขณะที่แม่ไม่คิดจะขอบคุณอะไรเลย แถมเมื่อก่อนแม่ด่าอาตลอดว่า ไม่เคยจะช่วยอะไรหลาน(คือเรากับน้อง) ทั้งๆที่อาก็ส่งจองมาให้เรากับน้องตลอด
  6)คือตอนนี้เรารู้สึกว่านิสัยเราเปลี่ยนไปเรื่อยๆ การร้องไห้ส่งผลให้เกิดอะไรแบบนี้มั้ยคะ คือเรานิสัยรุนแรง ขี้หงุดหงิดง่าย งอนง่าย ร้องไห้นิดๆหน่อยก็อยากตายอย่างเดียว แต่พอร่าเริงก็เหมือนคนบ้าเลยอะค่ะ ทั้งๆที่เมื่อก่อนไม่หนักขนาดนี้555555
   เราควรทำไงต่อดีคะ เวลากลับบ้านมารู้สึกทรมานมาก อยากอยู่ รร ตลอดไปเลย ไม่อยากกลับมาเลยค่ะ
   สุดท้ายนี้ก็แค่อยากม่ระบายให้ฟังเท่านั้นเองค่ะ เพราะไม่กล้าระบายให้ใครฟังเลย ได้แต่เก็บไว้คนเดียว เพราะเราไม่อยากให้คนอื่นเป็นห่วง

ปล.เราอยู่ ม.6 ตั้งแต่ขึ้น ม.6 นี่รู้สึกต่อมน้ำตาแตกง่ายเวอร์ค่ะ เครียดเรื่องเรียน เรื่องมหาลัย ก็ร้องไห้แทบหายใจไม่ออกเลยค่ะ555555 (อย่าด่าว่าเราสำออยเลยนะคะ เราก็ไม่ชินเหมือนกันที่ร้องไห้ง่ายแบบนี้ เมื่อก่อนเข้มแข็งมากค่ะ และคิดว่าร้องไห้เพราะเครียดมันไร้สาระมาก จนมาเจอกับตัวเองนี่รู้เลยค่ะ55555)

ขอบคุณที่รับฟังนะคะ ความจริงมีอีกเยอะค่ะ แต่เดี๋ยวมันยาวไปค่ะ 555