บรรทัดฐาน...แห่งการมโน//มู่ยู่ รู้ถึงไหนอายถึงนั่น

กระทู้คำถาม
เมื่อพิมพ์เขียนแสดงความเห็นใดๆในกระดานข่าวสาร
สิ่งที่ต้องตามมา 100%
คือ ความรับผิดชอบต่อการกระทำของเรา
ถ้าเขียนดีมีคนชม เราก็รับความชอบ
ถ้าเขียนมั่วมีคนตำหนิ เราก็ต้องรับความผิด

แต่แล้วพลันบังเกิดบรรทัดฐานใหม่ขึ้นมา
อุบัติการณ์แห่งความมโนกำเนิดแล้ว


คิดได้ยังไงก็ไม่รู้ว่าถ้าไม่ได้พาดพิงใคร(แค่ในห้องนี้ซะด้วย)
ไม่จำเป็นต้องหาหลักฐานอะไรมาอ้างอิงให้คนอ่านเอาไปพิจารณาเอาเอง
เออเว้ย ง่ายดีไม่ต้องรับผิดชอบอะไรทั้งนั้นอยากมโนมั่วลากนู่นโยงนี่ยังไงก็ได้
คนอ่านต้องเก็บไปคิดพิจารณาเอาเอง

และใช่ครับผมพิจารณาแล้ว
เห็นว่ามันไม่จริงเลยต้องถามกลับไปว่าหลักฐานของคุณมันคืออะไร
มันขัดแย้งกับของผมตรงไหน คุณก็ต้องชี้แจงเพื่อนำมาเปรียบเทียบ
เพื่อจะหาข้อยุติ นี่สิเขาถึงเรียกแลกเปลี่ยนความรู้กัน
ไม่ใช่เด้งเชือกหนีหาอะไรก็ไม่รู้มาแปะมั่วๆเข้ารกๆเข้า มันไม่ใช่อะนาย

อีกอย่างนะครับการเผยแพร่ข้อมูลอันเป็นเท็จมันผิดกฏหมาย

https://www.thairath.co.th/content/843633

.
.
.
การแสดงความรับผิดชอบต่อคนอ่านมันแสนจะง่ายดาย
เพียงพิมพ์ขอโทษแล้วก็แก้ไขข้อมูลที่ผิดพลาดไปคนอ่านก็ยินดีที่จะให้อภัยเสมอ
ไม่ใช่เรื่องยากลำบากลำบนอะไรสักนิดเดียว

คลิกเพื่อดูคลิปวิดีโอ
เฮ็ดทุกวิถีทาง
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่