เพื่อนๆ คะ เราขอพื้นที่ระบายหน่อยนะคะ คือเราทำงานที่ออฟฟิศเล็กๆ ได้ประมาณ 8 เดือน ในตำแหน่งของเรา หน้าที่คือประสานงานกับลูกค้าและออกแบบระบบ รวมไปถึงควบคุมให้งานสำเร็จลุล่วง และจากที่ได้รับมอบหมายจากหัวหน้างาน เค้าให้เราคุมน้องในทีม คอยตามงาน เพราะหัวหน้าจะถามความคืบหน้าที่เรา มีปัญหาอะไรเราก็ต้องรู้สาเหตุและแนวทางแก้ไข
ซึ่งเราต้องโคงานโดยตรงกับน้องคนนึง ซึ่งเป็นคนเก่าที่อยู่มาก่อน ในระหว่างที่เราทำงานไปนั้น พนักงานคนอื่นที่อยู่มาก่อนเราไม่นาน พากันทยอยลาออก และในช่วงแรกที่เราเริ่มโคงานกับน้องคนนี้ตลอดเวลา เค้าก็เล่าให้เราฟังถึงคนที่ทำตำแหน่งเราคนเก่าๆ ว่าทำงานไม่ดียังไงบ้าง มีปัญหาตลอดโดยเฉพาะกับเค้า จนท้ายที่สุดหัวหน้าก็เลือกให้เค้าอยู่ และไล่คนคนนั้นออกไป จนมาถึงเราที่มาทำตำแหน่งนี้
ซึ่งเราก็รับฟังไว้ จนในที่สุดพนักงานต่างลาออกจนเหลือแค่ พนักงานเก่า 2 คน กับเรา ซึ่งด้วยหน้าที่เราต้องคอยตามงานเค้า เราใช้วิธีที่ซอฟท์ที่สุดเสมอ เพราะไม่ชอบขัดแย้งกับใคร แต่ทางหัวหน้าก็บอกว่า เราต้องเป็น leader ต้องเป็นหัวหน้าเค้า ถ้าตามงานเค้าไม่ได้ให้มาบอกแก คือพูดกับเราทุกครั้งก็จะพูดทำนองให้สิทธิ์เราตามโรลหัวหน้า นึกภาพออกมั๊ยคะ
จนมาวันหนึ่ง มันก็มีเรื่อง เราขอไม่ลงรายละเอียดนะคะ เพราะมันจุกจิก คร่าวๆ ก็คือน้องคนนี้ทำงานพลาดบ่อย หัวหน้าเราก็โทรมาบอกเราให้เช็คทีละหัวข้อเลย เราก็ทำตาม กลายเป็นว่าอยู่ดีๆ น้องเค้าอารมณ์ไม่ดี ก็เลยวีนเหวี่ยงใส่เรา แล้วก็ทิ้งไปเลยในช่วงที่งานเร่งมาก ลูกค้าตามเป็นระยะเลย และเราได้รู้มาว่าเค้าเป็นแบบนี้บ่อย ตั้งแต่ก่อนเราจะเข้ามาแล้ว
ต่อมาพอทำได้ครั้งหนึ่งเค้าก็ทำกิริยาก้าวร้าวรุนแรงใส่เราเรื่อยๆ จนเราเริ่มทนไม่ไหว เราก็เลยบอกกับหัวหน้าไป ว่าเราเจอแบบนี้นะ ทำให้เราทำงานไม่ได้ เพราะอีกอย่างคือ หัวหน้าเค้าก็บอกเอง ว่าถ้าตามงานไม่ได้ในหน้าที่เรา เค้าก็จะดูแลจัดการให้ แต่ทางออกคือ หัวหน้าเราแยกเรากับน้องคนนั้นออกจากกัน แล้วเค้าก็ลงมาตามงานน้องเค้าเอง
แต่ก็ใช่ว่าเรื่องจะจบ เพราะถึงเราจะไม่ได้ทำงานนั้นแล้ว แต่น้องคนนี้ก็ไม่จบกับเรา ยังคอยหาเรื่องเราอยู่เรื่อยๆ ใช้คำพูดและน้ำเสียงที่ข่มขู่ก้าวร้าวใส่เรา วางอำนาจต่อหน้าทุกคน ซึ่งจากเหตุการณ์ทั้งหมด ทำให้เรามาประมวลความทรงจำตั้งแต่ที่เข้ามาทำงานใหม่ๆ แล้วเราเริ่มวิเคราะห์ว่าปัญหามาจากไหน
สำหรับงานเราที่ผ่านมาไม่เคยมีปัญหาเลยนะคะ เราคุยกับทางลูกค้าจัดการงานเก่าให้มีระบบระเบียบ จัดทำเอกสารทุกอย่างตามสมควร
และที่ผ่านมาช่วงก่อนที่เราจะมีปัญหานี้ หัวหน้าก็พอใจงานเราดีนะคะ จนล่าสุดเราโดนหาเรื่องอีก เราเลยบอกหัวหน้าไปอีกครั้ง เพราะเรื่องนี้เราเคยคุย กับเค้าแล้ว หัวหน้าเราบอกว่าจะให้น้องคนนี้ไปทำงานอื่นแทน
แต่สุดท้าย ตอนนี้หัวหน้าเราก็ทำงานกับน้องคนนั้น เหมือนก่อนที่เราจะเข้ามา แล้วทยอยเอางานในมือเราออกไป และโยนงานที่ไม่มีทางทำได้มาให้เรา พูดง่ายๆ คือบีบให้เราออกนั่นแหล่ะ
มาถึงบทสรุปนะคะ เรื่องจริงมีรายละเอียดปลีกย่อยเยอะกว่านี้ แต่จากบทเรียนทั้งหมดนี้ เรารู้สึกเหมือนโดนหลอกมาตลอด ตลอดมาเราทุ่มเททำงานอย่าง เต็มที่ งานที่คนเก่าๆ ที่อยู่ในตำแหน่งเราไม่เคยทำให้เค้าได้ เราก็ทำให้ได้หมด มาวันนี้ที่หัวหน้าเราเกลียดเราแล้ว เพราะไปมีเรื่องกับลูกรักของแก แกบอกว่าเราทำงานชุ่ยมาก ให้งานอะไรไปก็ทำไม่ได้ เราบอกเค้าไปว่า งานที่เค้าว่าเราทำไม่ได้ เอาไปให้คนอื่นทำ ก็ไม่มีใครทำได้เหมือนกัน เพราะข้อมูลไม่พอ
คำพูดของเค้าไม่มีความหมายกับเราหรอกค่ะ เพราะเราอายุเยอะแล้วทำงานมานาน เรารู้ว่าผลงานของเราเป็นยังไง ชุ่ยจริงหรือไม่ เรารู้ตัวดี เราคิดว่าที่ผ่านมา เราทำดีที่สุดแล้ว เราซื่อสัตย์กับหน้าที่ของเรา เราทำงานให้เต็มที่ มีร้อยเราให้ร้อย เราอยากให้ลูกค้าได้งานที่ดีที่สุด พยายามทำทุกอย่างให้ทีมทำงานง่ายที่สุดและน้อยที่สุด เพราะเราเก็บบันทึกไว้ทั้งหมด มีงานหลายตัวที่เราคุยกับลูกค้าจนทำให้ทีมไม่ต้องเหนื่อยทำฟรี แม้ใครจะมองไม่เห็น แต่เรารู้ตัวเองดีทั้งหมด
มาวันนี้เรากำลังโดนบีบให้ออก จากผลของการล่อลวงทั้งหลายจากทีมงานที่เราอยู่ มันเหมือนเราเดินมาตกหลุมพรางอะไรซักอย่าง ชีวิตเราต้องใช้เงิน มีภาระต้องดูแล แม้อึดอัดใจ แต่ก็ต้องทนไปก่อน แรงใจที่มีให้เราตอนนี้คือเราบอกตัวเอง ว่าเราทำดีที่สุดแล้ว คนที่คิดร้ายกับเรา คนที่หลอกลวงเรา ทำให้เรามาอยู่ในจุดนี้ สุดท้ายเค้าจะต้องรับผลนั้นเอง อนาคตเราจะลำบากหรือจะต้องเจอสถานการณ์ที่ย่ำแย่แค่ไหนก็ตาม เราก็จะไม่เสียใจเมื่อย้อนกลับไปมองอดีต เรายังมีความหวังว่าวันนึงเราจะเจอที่ที่ใช่สำหรับเราถ้าเราทำทุกอย่างให้ดีที่สุด เราคิดแบบนี้ถูกมั๊ยคะ ขอบคุณทุกความเห็นที่เข้ามาตอบค่ะ
ปล. ช่วงเดือนที่ผ่านมานี้เราเจอแต่เรื่องแย่ๆ ค่ะ แค่รถยางแบนเพราะเหยียบตะปูก็โดนด่าว่าขับรถห่วย รู้สึกเหนื่อยๆกับชีวิตมากเลยค่ะ ไม่คิดว่าเรื่องเล็กๆ บางเรื่องก็บั่นทอนจิตใจได้มากขนาดนี้ พอมันรุมเร้าเข้ามา ที่ผ่านหลายปีนี้เราก็รับอะไรมาเยอะมากค่ะ กราฟชีวิตตกต่ำมาก ดีขึ้นมาพักๆ ก็ตกอีก เคยร้องไห้จนหมดแรงมาแล้ว มาวันนี้มันเหนื่อยจนแรงจะร้องไห้ยังไม่มีเลยค่ะ เพราะเรารู้ว่าเดี๋ยวมันก็ผ่านไป 555+++ ชีวิต
โดนบีบให้ออกจากงาน ต้องเจอคำพูดแย่ๆ เพราะผลงานไม่เข้าตาแล้ว ขอกำลังใจหน่อยค่ะ
ซึ่งเราต้องโคงานโดยตรงกับน้องคนนึง ซึ่งเป็นคนเก่าที่อยู่มาก่อน ในระหว่างที่เราทำงานไปนั้น พนักงานคนอื่นที่อยู่มาก่อนเราไม่นาน พากันทยอยลาออก และในช่วงแรกที่เราเริ่มโคงานกับน้องคนนี้ตลอดเวลา เค้าก็เล่าให้เราฟังถึงคนที่ทำตำแหน่งเราคนเก่าๆ ว่าทำงานไม่ดียังไงบ้าง มีปัญหาตลอดโดยเฉพาะกับเค้า จนท้ายที่สุดหัวหน้าก็เลือกให้เค้าอยู่ และไล่คนคนนั้นออกไป จนมาถึงเราที่มาทำตำแหน่งนี้
ซึ่งเราก็รับฟังไว้ จนในที่สุดพนักงานต่างลาออกจนเหลือแค่ พนักงานเก่า 2 คน กับเรา ซึ่งด้วยหน้าที่เราต้องคอยตามงานเค้า เราใช้วิธีที่ซอฟท์ที่สุดเสมอ เพราะไม่ชอบขัดแย้งกับใคร แต่ทางหัวหน้าก็บอกว่า เราต้องเป็น leader ต้องเป็นหัวหน้าเค้า ถ้าตามงานเค้าไม่ได้ให้มาบอกแก คือพูดกับเราทุกครั้งก็จะพูดทำนองให้สิทธิ์เราตามโรลหัวหน้า นึกภาพออกมั๊ยคะ
จนมาวันหนึ่ง มันก็มีเรื่อง เราขอไม่ลงรายละเอียดนะคะ เพราะมันจุกจิก คร่าวๆ ก็คือน้องคนนี้ทำงานพลาดบ่อย หัวหน้าเราก็โทรมาบอกเราให้เช็คทีละหัวข้อเลย เราก็ทำตาม กลายเป็นว่าอยู่ดีๆ น้องเค้าอารมณ์ไม่ดี ก็เลยวีนเหวี่ยงใส่เรา แล้วก็ทิ้งไปเลยในช่วงที่งานเร่งมาก ลูกค้าตามเป็นระยะเลย และเราได้รู้มาว่าเค้าเป็นแบบนี้บ่อย ตั้งแต่ก่อนเราจะเข้ามาแล้ว
ต่อมาพอทำได้ครั้งหนึ่งเค้าก็ทำกิริยาก้าวร้าวรุนแรงใส่เราเรื่อยๆ จนเราเริ่มทนไม่ไหว เราก็เลยบอกกับหัวหน้าไป ว่าเราเจอแบบนี้นะ ทำให้เราทำงานไม่ได้ เพราะอีกอย่างคือ หัวหน้าเค้าก็บอกเอง ว่าถ้าตามงานไม่ได้ในหน้าที่เรา เค้าก็จะดูแลจัดการให้ แต่ทางออกคือ หัวหน้าเราแยกเรากับน้องคนนั้นออกจากกัน แล้วเค้าก็ลงมาตามงานน้องเค้าเอง
แต่ก็ใช่ว่าเรื่องจะจบ เพราะถึงเราจะไม่ได้ทำงานนั้นแล้ว แต่น้องคนนี้ก็ไม่จบกับเรา ยังคอยหาเรื่องเราอยู่เรื่อยๆ ใช้คำพูดและน้ำเสียงที่ข่มขู่ก้าวร้าวใส่เรา วางอำนาจต่อหน้าทุกคน ซึ่งจากเหตุการณ์ทั้งหมด ทำให้เรามาประมวลความทรงจำตั้งแต่ที่เข้ามาทำงานใหม่ๆ แล้วเราเริ่มวิเคราะห์ว่าปัญหามาจากไหน
สำหรับงานเราที่ผ่านมาไม่เคยมีปัญหาเลยนะคะ เราคุยกับทางลูกค้าจัดการงานเก่าให้มีระบบระเบียบ จัดทำเอกสารทุกอย่างตามสมควร
และที่ผ่านมาช่วงก่อนที่เราจะมีปัญหานี้ หัวหน้าก็พอใจงานเราดีนะคะ จนล่าสุดเราโดนหาเรื่องอีก เราเลยบอกหัวหน้าไปอีกครั้ง เพราะเรื่องนี้เราเคยคุย กับเค้าแล้ว หัวหน้าเราบอกว่าจะให้น้องคนนี้ไปทำงานอื่นแทน
แต่สุดท้าย ตอนนี้หัวหน้าเราก็ทำงานกับน้องคนนั้น เหมือนก่อนที่เราจะเข้ามา แล้วทยอยเอางานในมือเราออกไป และโยนงานที่ไม่มีทางทำได้มาให้เรา พูดง่ายๆ คือบีบให้เราออกนั่นแหล่ะ
มาถึงบทสรุปนะคะ เรื่องจริงมีรายละเอียดปลีกย่อยเยอะกว่านี้ แต่จากบทเรียนทั้งหมดนี้ เรารู้สึกเหมือนโดนหลอกมาตลอด ตลอดมาเราทุ่มเททำงานอย่าง เต็มที่ งานที่คนเก่าๆ ที่อยู่ในตำแหน่งเราไม่เคยทำให้เค้าได้ เราก็ทำให้ได้หมด มาวันนี้ที่หัวหน้าเราเกลียดเราแล้ว เพราะไปมีเรื่องกับลูกรักของแก แกบอกว่าเราทำงานชุ่ยมาก ให้งานอะไรไปก็ทำไม่ได้ เราบอกเค้าไปว่า งานที่เค้าว่าเราทำไม่ได้ เอาไปให้คนอื่นทำ ก็ไม่มีใครทำได้เหมือนกัน เพราะข้อมูลไม่พอ
คำพูดของเค้าไม่มีความหมายกับเราหรอกค่ะ เพราะเราอายุเยอะแล้วทำงานมานาน เรารู้ว่าผลงานของเราเป็นยังไง ชุ่ยจริงหรือไม่ เรารู้ตัวดี เราคิดว่าที่ผ่านมา เราทำดีที่สุดแล้ว เราซื่อสัตย์กับหน้าที่ของเรา เราทำงานให้เต็มที่ มีร้อยเราให้ร้อย เราอยากให้ลูกค้าได้งานที่ดีที่สุด พยายามทำทุกอย่างให้ทีมทำงานง่ายที่สุดและน้อยที่สุด เพราะเราเก็บบันทึกไว้ทั้งหมด มีงานหลายตัวที่เราคุยกับลูกค้าจนทำให้ทีมไม่ต้องเหนื่อยทำฟรี แม้ใครจะมองไม่เห็น แต่เรารู้ตัวเองดีทั้งหมด
มาวันนี้เรากำลังโดนบีบให้ออก จากผลของการล่อลวงทั้งหลายจากทีมงานที่เราอยู่ มันเหมือนเราเดินมาตกหลุมพรางอะไรซักอย่าง ชีวิตเราต้องใช้เงิน มีภาระต้องดูแล แม้อึดอัดใจ แต่ก็ต้องทนไปก่อน แรงใจที่มีให้เราตอนนี้คือเราบอกตัวเอง ว่าเราทำดีที่สุดแล้ว คนที่คิดร้ายกับเรา คนที่หลอกลวงเรา ทำให้เรามาอยู่ในจุดนี้ สุดท้ายเค้าจะต้องรับผลนั้นเอง อนาคตเราจะลำบากหรือจะต้องเจอสถานการณ์ที่ย่ำแย่แค่ไหนก็ตาม เราก็จะไม่เสียใจเมื่อย้อนกลับไปมองอดีต เรายังมีความหวังว่าวันนึงเราจะเจอที่ที่ใช่สำหรับเราถ้าเราทำทุกอย่างให้ดีที่สุด เราคิดแบบนี้ถูกมั๊ยคะ ขอบคุณทุกความเห็นที่เข้ามาตอบค่ะ
ปล. ช่วงเดือนที่ผ่านมานี้เราเจอแต่เรื่องแย่ๆ ค่ะ แค่รถยางแบนเพราะเหยียบตะปูก็โดนด่าว่าขับรถห่วย รู้สึกเหนื่อยๆกับชีวิตมากเลยค่ะ ไม่คิดว่าเรื่องเล็กๆ บางเรื่องก็บั่นทอนจิตใจได้มากขนาดนี้ พอมันรุมเร้าเข้ามา ที่ผ่านหลายปีนี้เราก็รับอะไรมาเยอะมากค่ะ กราฟชีวิตตกต่ำมาก ดีขึ้นมาพักๆ ก็ตกอีก เคยร้องไห้จนหมดแรงมาแล้ว มาวันนี้มันเหนื่อยจนแรงจะร้องไห้ยังไม่มีเลยค่ะ เพราะเรารู้ว่าเดี๋ยวมันก็ผ่านไป 555+++ ชีวิต