คือกระทู้นี้ยาวใช้ได้ แนะนำให้ว่างๆค่อยอ่านนะคะ จะเรียกว่ามันคือการระบายก็ได้ เพราะวันนี้โมโหมากต้องระบาย โคตรจะหงุดหงิด
อาจจะอ่านแล้วงงต้องขอโทษด้วยนะคะ ไม่ค่อยชอบเรียงเล่าอะไรแบบนี้เท่าไร อาจจะวนไปวนมา คำหยาบเยอะอยู่ไม่สุภาพต้องขออภัย(เพื่ออถรรถรสล้วนๆ) ถ้าอ่านแล้วรู้สึกว่าหน่องอคติเกินไปต้อง...บอกเลยค่ะว่าจริง ไม่สามารถมองได้แบบเดิมจริงๆ ไปค่ะเริ่ม !!! #ประสบการณ์เมทนรก
[url=][/url]
วันนี้หน่องจะมารีวิวอดีตเมทนรกให้ฟัง คือจริงๆเคยเป็นเพื่อนกัน เลิกคบมันไปเพราะมันโกหกนี่แหละ ขอใช้นามสมมติว่า J และกันนะคะ คือตอนนี้หน่องอยู่ปี3 เคยเป็นเพื่อนกับ J ตั้งแต่ปี1-2 เพิ่งมาเลิกคบมันตอนปี2เทอมสอง เพราะจับได้ว่ามันโป๊ะแตกโกหกใส่หน่อง ตอนแรกคือไม่รู้จักมันเลย แบบมีคนนี้ในสาขาด้วยหรอ ไม่เคยเห็นหน้าอารมณ์แบบคนไม่เด่นในสาขาอ่ะ ปกติคือเรารู้จักแทบทุกคนเพราะคุยไลน์กลุ่มก่อนเข้ามอ มารู้จักมันเพราะได้จับเมทหอในด้วยกัน อยู่กัน4คน (แต่เราขอย้ายห้องเพราะมีคนที่เราไม่ชอบอยู่ด้วย) เราเลยไปอยู่ห้องเพื่อนอีกชั้นนึง ก็เลยเป็นเพื่อนกันพูดคุยกันปกติ แล้วค่อยมาสนิทกันตอนปี 1 เทอม 2 ก่อนหน้านี้นางก็มีเพื่อนอีกคนจาก รร. อยู่ด้วย คือสนิทกันเพราะนางอยู่กลุ่มด้วยกัน ชื่อ M คือเราสนิทกันหมดเลย จนหลังๆมา J เริ่มสนิทกะหน่องมากขึ้นจนนางเริ่มทิ้ง M เหมือนเห็นว่ามีเพื่อนใหม่แล้วลืมเพื่อนเก่า แล้วมีครั้งหนึ่งหน่องกะนาง J เนี่ยตัวติดกัน หน่องเบื่อหอเลยชวนนางเที่ยว Mนางเลยน้อยใจนิดหน่อยก็เลยงอน ทีนี่เราก็กะจะไปง้อ แต่แล้ว M ไม่พูดกะหน่อง  Jเลยบอกว่าอีนี่มันขี้งอนไร้สาระมานานแล้วปล่อยแม่*เหอะ หน่องก็เชื่อไงคือก็เลยไม่ง้อ ตอนนั้นคิดแค่นี้ว่าทำไมต้องงอนว่ะ จนมันทำให้เราไม่คุยกันอีกเลย เพราะ J เล่านู่นเล่านี่ให้ฟัง แล้วหน่องก็โคตรเชื่อนางอ่ะ หนึ่งคือหน่องเชื่อเพื่อนง่ายอยู่แล้ว สองคือJหน้าตามันดูไม่น่าโกหกได้เพราะหน้ามันซื่อๆ ไม่น่าโกหกใส่ไฟเพื่อน ก็กลายเป็นหน่องกะJ ไม่คุยกะMอีกเลยเหมือนแบนออก แต่นางก็ยังพูดถึงMเรื่อยๆแบบไม่ดี หน่องก็ไม่ได้เอ๊ะใจใดๆทั้งสิ้น เชื่อแบบเชื่อหมดเชื่อทุกคำพูดว่าMเป็นแบบนั้นจริงๆ จนจบปี1ก็ไม่คุยกะ M อีกเลย
แล้วหน่องเนี่ยไปเช่าหออยู่กะ J ตอนนั้นคือกว่าจะหาหอได้คือนานมาก แบบเรื่องมากอ่ะ ทั้งที่นางบอกว่า "ยังไงก็ได้กูยังไงก็ได้อยู่แล้ว" แต่คือผ่านไป5หอหาคำแย้งสุดที่จะอยู่หอถูก จนไปจบที่หอแพงๆ แต่อยู่2คนก็แบบเอ๊อไม่เป็นไรหรอก (หอนั้นเป็นหอใหม่ดูหรู แต่ห้องเล็กมาก) เพราะมันใกล้ถึงเวลาต้องออกหอในแล้ว เลยอยู่หอนั้นหน่องเป็นคนถามคนดูแลหอหมดเลย จนถึงสัญญาต่างๆนานา พอเข้าหอไปหน่องก็ชวนนางซื้อของเข้าหอ คืออิสัสเอาตรงๆกูเหนื่อยมากที่ต้องมาชวนซื้อของเนี่ย ของทั้งหมดที่ซื้อเขาห้องเสียไม่ค่อยเยอะประมาณ 500 นางบอก"แพงอ่ะ กูต้องประหยัดหน่อยนะแม่กูให้เงินมาแค่700เอง" หน่องก็ เอ๊อได้ดิ แต่ช้าแต่ซื้อทุกอย่างยกเว้นผ้าปู จนหน่องต้องซื้อเองแล้วบอกนางค่อยเอาเงินส่วนที่เหลือมาคืนก็ได้ ไม่เป็นไร ไปไหนไปด้วยกันเพราะมีแค่รถหน่อง ผ่านไป2-3เดือน เหมือนหน่องเป็นคนที่ทำความสะอาดห้องคนเดียว กวาดก็หน่องล้างห้องน้ำก็หน่อง(อะไรๆก็กูเนี่ยเหนื่อย) เคยบอกให้นางล้างห้องน้ำนางก็เออล้างนะ ล้างจริงๆอ่ะ ล้างน้ำเปล่าแบบราดผ่านคราบฝาผนังห้องน้ำชักโครกยังอยู่ๆเลย...ล้างห้องน้ำเป็นมั้ย สิ่งที่หน่องขก.มีแค่ ซักผ้าตัวเองกับล้างาน หน่องอดทนมาตลอดเวลาอยู่ห้อง เวลาหน่องบอกว่าหน่องเนี่ยชอบทำอันนี้ นางก็จะบอกว่าเอากูก็ชอบ ชอบแทบทุกอย่างอ่ะ จนเราสังเกตไหนบอกชอบแต่ไม่เห็นทำ อารมณ์แบบอยากให้เข้ากันได้ J บอกว่ามีอะไรก็บอกกูตรงๆนะ พอกูบอกเผือกไม่พอใจ อิควัย มีหลายเรื่องมากที่นางทำผิดเองแต่โทษหน่อง เวลาหน่องลืมกุญแจห้องก็โทษหน่อง พอหน่องถามไม่พกหรอ ก็บอกว่าก็มากะจะพกทำไม อ๊าวอิเควี่ยยยยย ให้พกเผื่อกูลืมไงอิง่าว ไม่งั้นกูจะปั๊มเพื่ออะไรเปลืองเงินมั้ย โทษทุกอย่างอ่ะ ยกเว้นโทษตัวเอง Jนางเคยบอกว่าตอนอยู่กะ M เวลา M โมโหจะชอบกระแทกของ วันนั้นจ้าเจออิ J ทุบเบาะรถกูเนี่ยะะะ จำไม่ได้ว่าพูดอะไรแต่คือเตือนมันไปตรงๆว่าเออไหนบอกไม่ชอบก็อย่าทำดิสะบัดสะบิ้งใส่กูเฉ๊ย งงหลังๆหน่องเริ่มไปทำงานพาร์ทไทม์ แต่ไม่ได้เอามันไปด้วย เพราะว่างานนี้พี่ญาติหาให้แล้วันได้คนเดียว หน่องมีอะไรหน่องแบ่งมันหมดอ่ะ งานพาร์ทไทม์ก็ช่วยหา หน่องบอกว่าเออเนี่ยทักไปถามเขาเลยดิ จนแล้วจนรอดนางก็ไม่ได้ทักไปถาม จนไม่มีงานจนหน่องเปลี่ยนงานเป็นที่ใกล้ๆแล้ว
จนกีฬาสีหน่องไม่ค่อยมีเวลาให้มัน มันก็ไปอยู่กะเพื่อนหน่องอีกคน เพราะช่วงนั้นนางรำคาญหน่องมาก+ไม่มีเวลา+สะสมจากการกระทำของ J นางเลยไปหาเพื่อนอีกคน (สมมติว่าชื่อ I) นางก็ไปอยู่กะ I ไปไหนกะ I ตลอดแทนหน่อง หน่องก็ไม่อะไรหรอก จน J เอาหน่องไปเล่าว่าหน่องเย็นชาใส่นางแบบนั้นแบบนี้ (ก็จริงนิดหน่อยแต่ใส่ไฟเพียบ) แล้ว I เป็นคนขี้สงสารด้วย+เชื่อคนง่ายด้วยเหมือนหน่อง I เชื่อจ้า เป็นไงล่ะอิเวนได้เพื่อนใหม่ใส่ร้ายเพื่อนเก่า แล้ว I ก็มีสนิทเพื่อนอยู่อีก2-3คน Jได้ใจเล่าใส่ไข่ให้หน่องดูเป็นมารร้ายไปเลยอ่ะ แล้วทุกคนเชื่อ เชื่อเพราะหน้ามันหน้าซื่อนี้แหละ จนมาหนักช่วงกีฬา คือหน่องทำกีฬาสีตลอดเลยช่วงนั้นไม่มีเวลาอยู่กะเพื่อน แล้วคือหน่องเหนื่อยมากเพราะต้องทำทั้งงานพาร์ทำไทม์ กีฬาสีก็ต้องทำ แล้วเมทตัวดีจ้า ก็คือมาช่วยอ่ะ ช่วยให้งานเดินช้าขึ้นเพราะกูหงุดหงิด !! มาชวนเพื่อนคุย แล้วเป็นไงงานเดินโคตรช้า เพราะมัวแต่คุยจนหน่องรำคาญอ่ะ จนมีครั้งหนึ่งหน่องหนีมัน เพราะเรียกให้มาเก็บของ กูอยากกลับห้องไปนอนแต่ไม่มา!!!มัวแต่คุยกะเพื่อน 3-4 รอบก็ไม่มา รำคาญมากๆๆๆ ยกเก็บเองแม่ม มันคือหลังคาที่กว้าง3.5เมตรอ่ะ ยกกะเพื่อนผู้ชายอีกคน คืนนั้นไม่กลับห้องเลย หนีกูขก.เห็นหน้า มันเพิ่มภาระเพื่อนด้วยการบอกว่าหน่องอ่ะหายไปไหนไม่รู้ไม่กลับหอ (ก็เพราะอ่ะนั่นแหละอิเวน) วุ่นวายเพื่อนให้ตามหน่องกันใหญ่ (จริงๆอันนี้หน่องก็ผิดที่ไม่ได้บอกคนอื่นไว้) คือตี3-4อ่ะ มันเรียกเพื่อน ที่มีรถยนต์จากศาลกลางมาแถวมอเพื่อมาหาหน่อง คือหน่องขอโทษเพื่อนคนนั้นหลายรอบเลย แต่ J ไม่มีทีท่าว่าจะสำนึกว่าหน่องหายไปก็เพราะมัน ยิ่งหงุดหงิดเข้าไปใหญ่ทำเหมือนห่วงหน่องมากมายทั้งที่เอากูไปนินทาลับหลังอ่ะนะ กูโกรธกูก็ไม่เคยเอาไปเล่าให้ใครฟังนะ มีอีกครั้ง วันนั้นเป็นวันสุดท้ายที่หน่องต้องเตรียมของกีฬาสีแล้วกลับเช้า คือ6โมงเช้า แทนที่จะกลับไปอาบน้ำหลับสัก2-3ชม. แล้วไปเรียน หน่องต้องเสียเวลามาเปิดกลอน (แบบบานพับที่ต้องเปิดจากข้างใน) หน่องยืนเปิดประมาณ1ชม.อ่ะ เพราะเมทนรกเผือกหลับ หลับแบบตายเคาะประตูแทบพังยังไม่มาเปิดให้หน่อง หน่องต้องพยายามเอากระดาษดันๆออก อะไรคือการแงะเข้าห้องตัวเองเป็นโจร พอเข้าห้องได้อาบน้ำเสร็จมีหน้ามาถามว่า อ้าวกลับเช้าจัง 7โมงแล้วนะ เหนื่อยมากเลยสิ (เออเหนื่อยเพราะเนี่ยอิควัย) คือโมโหมากหน่องไม่ตอบเดินออกจากห้องไปเลย คือถามมาได้ยังไงอ่ะ แล้วนี้งานคณะทำไมไม่ช่วยกู เพื่อนกูไม่ใช่นิ หน่องคุยกับทุกคนยกเว้นมันอ่ะ
จนกีฬาสีผ่านไปหน่องเริ่มอยากอยู่คนเดียวเลยบอกมันว่า แม่อยากให้อยู่หอคนเดียวคืออ้างสาระพัดไม่ให้มันเสียใจอ่ะ (ทั้งที่ในใจแทบพ่นไฟใส่หน้านาง) คือบอกไปนานมาก 2 เดือนได้ ว่าหาหอใหม่ซะนะ จะอยู่หอเดียวกันคนละห้องก็ได้ อีกวันมาทำเครียดร้องห่มร้องไห้ให้หน่องฟัง บอกว่ามีอะไรบอกกูได้นะกูแคร์มากนะ บลาๆ (ก็ถ้าเป็นคนอื่นคงสงสารยอมอยู่กะมันไปแล้ว) หน่องก็บอกไปว่าเออกูขออยู่คนเดียวสักพัก ประมาณหลายๆครั้ง พอผ่านไปสองสามวันร้องไห้ใส่อีกและเหมือนเดจาวูเลย มีอะไรบอกกูนะ (โอ๊ยยยย อิเควี่ยบอกว่าขออยู่คนเดียวไงว่ะ ไม่เข้าใจอ๋อ) ที่ไม่อยากพูดเพราะกลัวมันแตกหักนี้แหละ จนทนไม่ได้ หน่องไม่คุยกะมันไปอีกเป็นเดือนเลย เคยทำงานด้วยกันแบบขายของงี้ มันไม่เคยคิดจะลงมือทำจริงๆจังเลยได้แต่พูด จนหน่องหาของมาขาย พูดเชียร์ลูกค้าซื้อไม่มี เงียบนั่งเล่นโทรศัพท์กลายเป็นหน่องพูดเองหมดเลย แต่เงินได้เท่ากันอะนะ หลายครั้งมากที่เพื่อนช่วยชวนมันทำงานพิเศษหาเงิน แต่โคตรจะกินแรงเพื่อน มีขายของกะ I จนเลิกขาย ไปทำกะ I ในเซนเฟสกินแรงพาIไปทำงานสายจนด่าผจก.บ่น ไม่เชียร์ลูกค้า คือทำงานช้ามากเหมือนเอ๋ออ่ะ จน I มันทนไม่ไหวมาระบายให้หน่องฟัง นี่พูดเป็นเสียงเดียวกันเลยว่า คือมันต้องทนไม่ไหวขนาดไหนที่หน่องกะ I นั่งคุยกันตอนตี1-5 ตอนแรกแค่ไม่พอใจนะ จนเริ่มมาคิดได้ว่ามันมีอะไรตะหงิดๆ เลยไปถาม M ซึ่งไม่ได้คุยกันนานมากกกก ได้คุยกันเพราะ J (ขอบคุณนะJ กูได้เพื่อนคืนเพราะเลย) เลยถามทุกอย่างตอนที่ J อยู่กะ M ว่าเป็นไงบ้าง จนถึงเรื่องพีค พีคที่แบบไม่สามารถมอง J ได้แบบเดิมจริงๆ คือช่วงก่อนที่ยังสนิทกัน J นางชอบเล่าว่าสมัยเรียนเมื่อก่อนมีคนมาชอบ แล้วนางก็ชอบคนนั้น (สมมติ P) นางบอกว่าตั้งคนตั้งรู้ว่าแอบชอบกัน  Pชอบมากวน มากินข้าวที่รอห.ด้วย เวลาเล่นบอลแล้ว J เดินผ่านเพื่อน P ก็ชอบแซวว่าเห้ยๆแฟนมาอ่ะ โคตรจะซีรี่ย์แต่ก็ไม่ได้เอ๊ะใจ ก็ฟังๆJมันเล่าไป เคยบอกว่าสมันเด็กๆก็มีคนมาชอบมาหอมแก้มงี้สมัยอนุบาลป.1 ป.2 เคยเห็นรูปนางตอนเด็กๆคือเด็กผอมผ๊อม ผิวคล้ำๆ เหมือนขาดสารอาหารอ่ะ แต่อ่ะก็เชื่อนาง นางเคยบอกว่า P โทรมาสารภาพว่าชอบแล้วนางเครียด หน่องถามว่าเครียดทำไมว่าเค้าก็ชอบก็ดีนิ นางบอกไม่เป็นกูไม่รู้หรอก อ๊าวกูจะไปรู้ได้ไงล่ะไม่บอกกูว่าเครียดอะไรอ่ะ เรื่อง P มีแค่ หน่องกับ I ที่รู้ ย้อนกลับมาที่ไปคุยกับ M หน่องก็ถามว่ารู้จัก P มั้ย Mบอกรู้จัก ทีนี่หน่องถามว่า P กับ J มันชอบกันหรอ M ตอบมาว่าไม่นะ ไม่รู้จักกันด้วยซ้ำ ตอนนั้นแหละ โป๊ะแตกเลยจ้าาาา หน่องถึงขั้นโทรเรียก I มาฟังด้วยกัน เพราะมีเราสองคนที่รู้เรื่องต้องเอามาเป็นพยาน M บอกไม่รู้จักกันรู้แค่ชื่อไม่ได้สนิทไม่เคยคุย อ้าวแล้วที่ซื้อน้ำเดินผ่านสนามบ้าน-ข้าวด้วยกันก็แหลอ่ะดิ นั้นคือจุดที่ทำให้รู้ว่าโดนหลอกแล่ววว อิ J หล๊อกกูวววววว คิดมาได้ไงว่ะ หน่องเคยด่าเพื่อนร่วมรร.ไปคนหนึ่งว่าเลิกสตอ เลิกมโนได้แล้วกูรู้หมดแล้ว แต่เพื่อนร่วมรร.คนนั้นนางก็บอกป่าวกูไม่รู้เรื่องไม่ได้พูดไม่ได้ทำ อินางเนี่ยชอบมโนว่าผู้ชอบนาง แต่คำพูดที่ผู้คุยด้วยไม่กี่คำนางก็คิด เช่น ครับ อ่อ อืมๆ นางก็คิด หน่องคิดว่าจะไม่ได้เจอคนแบบนี้อีกแล้วนะ สุดท้ายแม่มม คนใกล้ตัว หน่องยืนยันกับ I ว่าใช่คนนี้แน่นะ เพราะJมันเคยเปิดรูปให้ I ดู แต่หน่องไม่แน่ใจว่ามันเคยเปิดให้ดูมั้ยเพราะลืม (เออกูลืมนี้แหละ) เราทักไปถาม P เลยว่ารู้จัก J มั้ย นางบอกไม่รู้จัก นางถามว่ามีอะไรหรอ หน่องบอกว่าอ๋อไม่มีอะไรหรอก จนนางจี้จนตอบอ่ะ ได้ข้อสรุปว่า ไม่รู้จัก !!! คือ J นางมโนไปเอง (เหมือนที่เคยด้วยเพื่อนร่วมรร.หน่องด้วยกัน) หน่องมานั่งคิดทีหลังว่าที่ไม่เคยพูดกะหน่องหลายเรื่องก็ไม่จริงอ่ะดิ แล้วก็คิดว่าทำไมต้องโกหกว่ะ เพื่ออะไร เพื๊ออออ ที่ J ด่าๆคนอื่นไปคือเข้าตัวนางเองหมดเลย ไอ่เชี่ยยยย ไม่คิดว่าจะได้พบคนแบบนี้อีก นางมีอะไรนางเล่าให้แม่นางฟังหมดเลยมั้ง หลังที่สังเกตดูว่าเวลาแม่นางโทรมานางจะออกไปคุยข้างนอกตลอดทั้งทีเมื่อก่อนคุยในห้องแสดงว่าเอาหน่องไปพูดอะไรไม่ดีให้แม่ฟังแหละ (หน่องมารู้ทีหลังว่านางเคยแอบดูแชทแม่กะหน่องด้วยโคตรแย่อะ คุยกะแม่กูยังไม่แอบฟัง) แม่หน่องก็ไม่ค่อบชอบนางหลังจากที่ป้าเราไปบอกแม่ ว่ามีครั้งหนึ่งช่วงวันที่เราไปทำงานแล้วขากลับฝนตกแบบปรอย J ไม่มารับที่หน้าหน่องที่หน้าปากซอย (คือทิ้งรถมอไซต์ไว้ให้นางใช้เพราะกลัวไม่ได้ไปหาไรกิน) คือแค่ปรอยๆอ่ะ ทำไมไม่มารับกูว่าแค่หน้าปากซอย ทั้งที่กูบอกว่าจะถึงแล้ว จนลูกป้าที่หน่องติดรถด้วยขามาส่งถึงในห้องอ่ะ พอแม่ได้ฟังคือไม่ชอบนางไปเลย แม่บอกโคตรเห็นแก่ตัว หน่องก็อุตส่าแก้ตัวแทนนะว่าไม่มีไรหรอก ฝนมันตก แต่คือพูดกะแม่ไปเลยว่าขอย้ายหอ อยู่ด้วยกันไม่ได้ละ ทนอยู่อีกนิดเดียวได้แตกหักจากเพื่อนแน่ จนแตกหักจริงก่อนออกหอเพราะเรื่องPโป๊ะก่อน