มีใครเคยทำงานกับบริษัทแบบครอบครัว ที่เจ้าของเป็น อาเจ่ก อาแปะ มี อาซ้อ อากู๋ เป็นผู้บริหารไหมครับ เท่าที่ผมเคยสัมผัสมาบริษัทพวกนี้จะมีข้อเด่นที่เหมือน ๆ กัน คือ

1. ชอบให้พนักงานมาทำงานวันเสาร์โดยไม่ยอมจ่ายโอที
2. ห้องทำงานไม่ค่อยจะยอมเปิดแอร์ ให้ใช้พัดลมแทน ถึงจะเปิดก็ไม่ยอมเปิดทั้งวัน กลัวเปลืองไฟ
3. จ่ายเงินเดือนพนักงานน้อยมากถึงน้อยที่สุด เอาแค่พอซื้อข่าวกินสามมื้อกับค่ารถมาทำงาน ไม่เกินนั้น
4. ผู้บริหารล้วนเป็น ลูก หลาน พี่ น้อง น้า อา เครือญาติของเจ้าของ
5. ผู้บริหารที่เป็นญาติระดับรอง ๆ ของเจ้าของ เช่น อาอี๊ อาซิ่ม อากู๋ อาเจ่ก จะลำบากหน่อย ทำงานเหนื่อยตลอดแทบไม่มีหยุดพัก
6. ผู้บริหารที่เป็น ลูก ๆ ของเจ้าของจะทำตัวเหมือน อาเสี่ย คุณหนู ไฮโซ อาทิตย์หนึ่งเข้ามาทำงานไม่กี่วัน แล้วก็ไปเถลไถล เที่ยวต่างประเทศบ้าง ทำกิจกรรมส่วนตัว สนุกสนาน แต่พอเข้ามา office เมื่อไหร่ จะกลายเป็นผู้บริหารทรงภูมิ ที่มีอะไรที่จะทำเยอะแยะ แล้วก็ชอบบ่น ว่า พนักงาน ไม่ได้เรื่อง ทำไม่ได้ดังใจตัวเอง
7. ถ้าพนักงานลา มักจะถูกหักเงิน ไม่ว่าจะมีข้ออ้าง ธุระ จำเป็น แค่ไหน
8. ถ้าพนักงานมาสายก็จะถูกหักเงินเช่นกัน
9. โครงสร้างการบริหารจับฉ่าย มั่วซั่ว ศูนย์กลางการตัดสินใจอยู่ที่เถ้าแก่ใหญ่ที่เป็นเจ้าของคนเดียว
10. พวกผู้บริหารที่เป็นเครือญาติทั้งหลายมักจะทะเลาะกัน ชิงดีชิงเด่นกันตลอด ไม่มีใครยอมใคร
11. เวลาจ้างผู้บริหารคนนอกเข้ามาช่วยงาน ส่วนมากจะไม่มีใครทนได้นานและจะลาออกไปในระยะเวาลาอันสั้น

ใครเคยอยู่บริษัทพวกนี้ลองมาแชร์ประสพการณ์อื่น ๆ กันครับ อาจจะมีข้อดีก็ได้แต่ผมนึกไม่ออก