พี่ว๊ากตัวร้ายกะยัยเฟรชชี่
ep.00
ณ มหาวิทยาลัยxxx
นี่เป็นวันแรกในรั้วมหาวิทยาลัยของฉัน ฉันรู้สึกตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูก รถสปอร์ตคันงามของฉันตรงไปแล้วหยุดหน้ามหาวิทยาลัย เมื่อรถหยุดสนิท บอดี้การ์ดของฉันไม่รอช้ารีบลงจากรถแล้วไปเปิดประตูให้ฉันอย่างเร็วเหมือนกับกลัวฉันรอนาน ทันทีที่ฉันก้าวเท้าลงจากสปอร์ตคันงามทุกสายตาบริเวณนั้นก็หันมาจับจ้องที่ฉันเป็นตาเดียว ฉัน ละอองข้าว ลูกสาวคนเดียวของตระกูล พิทักษ์วรวรรณ การที่ฉันถูกสายตาของคนรอบข้างจับจ้องนั้นเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับฉันไปแล้ว เพราะครอบครัวของฉันค่อนข้างเป็นที่รู้จักในแวดวงไฮโซพอสมควร
ละอองข้าว:ส่งฉันแค่นี้พอ
บอดี้การ์ด:ไม่ได้หรอกครับคุณหนู คุณท่านให้ผมไปส่งคุณหนูถึงห้องเชียร์
ละอองข้าว:ก็เราบอกไม่ต้องไง
บอดี้การ์ด:แต่...
ละอองข้าว:ไม่มีแต่ แค่นี้เราก็ตกเป็นเป้าสายตามากพอแล้ว เราไม่อยากถูกจับจ้องไปมากกว่านี้ เพราะงั้นกลับไปทำหน้าที่ของตัวเองซ่ะ
บอดี้การ์ด:ครับ
(บอดี้การ์ดของฉันรับคำฉันโดยเลี่ยงไม่ได้ก่อนจะขับสปอร์ตคันงามออกไป เมื่อฉันมั่นใจว่าบอดี้การ์ดฉันไปไกลจนสุดลูกหูลูกตาแล้วฉันจึงหยิบโทรศัพท์ออกมาเพื่อโทรรายงายคนสำคัญของฉัน)
ตู๊ดด ตีดด
?:ฮัลโลครับ
ละอองข้าว:พี่หมอ ข้าวถึงที่ ม. แล้วนะพี่
หมอวิน:โอเค งั้นเดะตอนเย็นพี่ไปรับนะค่ะ
ละอองข้าว:โอเคค่ะ งั้นข้าวไปก่อนนะค่ะพี่ๆเค้าเรียกแล้ว
หมอวิน:โอเคค่ะ อย่าดื้อน่ะคนเก่ง
พี่ปี2:เอ้า น้องๆที่มาถึงแล้วอ่ะมาลงชื่อได้แล้วครับพี่ๆเค้ารอนานแล้ว
พี่?:น้องคนนั้นอ่ะจะยืนยิ้มอีกนานมั้ย
ละอองข้าว:หนูหรอค่ะ(ฉันทำหน้างงใส่พี่คนที่ชี้หน้าฉัน)
พี่?:ใช่ มานี่สิ้
พี่ปี2;เกิดไรขึ้นครับพี่มังกร
พี่มังกร:ป่าวๆเดะน้องคนนี้พี่เคลียเอง ชื่อไร รหัสอะไรบอกมาครับอย่าทำให้พี่เสียเวลาเพื่อนๆรออยู่เยอะ
ละอองข้าว:เอ้ออ ละอองข้าว 0646 ค่ะ
(พี่มังกรเขียนรายละเอียดของฉันสักพักแล้วยื่นเอาป้ายคล้องคอให้ฉัน ฉันหยิบป้ายมาดู แล้วเอามาคล้องคอ ผู้ชายอะไรลายมือสวยเป็นบ้าเลยยยย)
พี่มังกร:น้องครับๆจะยืนอีกนานมั้ยครับ ตามมาได้แล้ว
(ฉันเดินตามพี่มังกรไปช้าๆผู้ชายอะไรหล่อเป็นบ้าเลย ทั้งส่วนสูงที่ดูแล้วสูงกว่าพี่หมออยู่แค่นิดเดียว ผมดำสนิท ไหล่กว้าง ริมฝีปากหยักสวยได้รูป ตาสีน้ำตาลอ่อน ผิวขาวอมชมพู ถ้าไม่ติดว่าสำหรับฉันพี่หมอเพอร์เฟคที่สุดแล้วน่ะ พี่มังกรคงดูดีไม่ใช่น้อย)
#เรียกน้ำย่อยกันไปก่อนน้าาเดะจะมาต่อให้ใหม่
พี่ว๊ากตัวร้ายกะยัยเฟรชชี่
ep.00
ณ มหาวิทยาลัยxxx
นี่เป็นวันแรกในรั้วมหาวิทยาลัยของฉัน ฉันรู้สึกตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูก รถสปอร์ตคันงามของฉันตรงไปแล้วหยุดหน้ามหาวิทยาลัย เมื่อรถหยุดสนิท บอดี้การ์ดของฉันไม่รอช้ารีบลงจากรถแล้วไปเปิดประตูให้ฉันอย่างเร็วเหมือนกับกลัวฉันรอนาน ทันทีที่ฉันก้าวเท้าลงจากสปอร์ตคันงามทุกสายตาบริเวณนั้นก็หันมาจับจ้องที่ฉันเป็นตาเดียว ฉัน ละอองข้าว ลูกสาวคนเดียวของตระกูล พิทักษ์วรวรรณ การที่ฉันถูกสายตาของคนรอบข้างจับจ้องนั้นเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับฉันไปแล้ว เพราะครอบครัวของฉันค่อนข้างเป็นที่รู้จักในแวดวงไฮโซพอสมควร
ละอองข้าว:ส่งฉันแค่นี้พอ
บอดี้การ์ด:ไม่ได้หรอกครับคุณหนู คุณท่านให้ผมไปส่งคุณหนูถึงห้องเชียร์
ละอองข้าว:ก็เราบอกไม่ต้องไง
บอดี้การ์ด:แต่...
ละอองข้าว:ไม่มีแต่ แค่นี้เราก็ตกเป็นเป้าสายตามากพอแล้ว เราไม่อยากถูกจับจ้องไปมากกว่านี้ เพราะงั้นกลับไปทำหน้าที่ของตัวเองซ่ะ
บอดี้การ์ด:ครับ
(บอดี้การ์ดของฉันรับคำฉันโดยเลี่ยงไม่ได้ก่อนจะขับสปอร์ตคันงามออกไป เมื่อฉันมั่นใจว่าบอดี้การ์ดฉันไปไกลจนสุดลูกหูลูกตาแล้วฉันจึงหยิบโทรศัพท์ออกมาเพื่อโทรรายงายคนสำคัญของฉัน)
ตู๊ดด ตีดด
?:ฮัลโลครับ
ละอองข้าว:พี่หมอ ข้าวถึงที่ ม. แล้วนะพี่
หมอวิน:โอเค งั้นเดะตอนเย็นพี่ไปรับนะค่ะ
ละอองข้าว:โอเคค่ะ งั้นข้าวไปก่อนนะค่ะพี่ๆเค้าเรียกแล้ว
หมอวิน:โอเคค่ะ อย่าดื้อน่ะคนเก่ง
พี่ปี2:เอ้า น้องๆที่มาถึงแล้วอ่ะมาลงชื่อได้แล้วครับพี่ๆเค้ารอนานแล้ว
พี่?:น้องคนนั้นอ่ะจะยืนยิ้มอีกนานมั้ย
ละอองข้าว:หนูหรอค่ะ(ฉันทำหน้างงใส่พี่คนที่ชี้หน้าฉัน)
พี่?:ใช่ มานี่สิ้
พี่ปี2;เกิดไรขึ้นครับพี่มังกร
พี่มังกร:ป่าวๆเดะน้องคนนี้พี่เคลียเอง ชื่อไร รหัสอะไรบอกมาครับอย่าทำให้พี่เสียเวลาเพื่อนๆรออยู่เยอะ
ละอองข้าว:เอ้ออ ละอองข้าว 0646 ค่ะ
(พี่มังกรเขียนรายละเอียดของฉันสักพักแล้วยื่นเอาป้ายคล้องคอให้ฉัน ฉันหยิบป้ายมาดู แล้วเอามาคล้องคอ ผู้ชายอะไรลายมือสวยเป็นบ้าเลยยยย)
พี่มังกร:น้องครับๆจะยืนอีกนานมั้ยครับ ตามมาได้แล้ว
(ฉันเดินตามพี่มังกรไปช้าๆผู้ชายอะไรหล่อเป็นบ้าเลย ทั้งส่วนสูงที่ดูแล้วสูงกว่าพี่หมออยู่แค่นิดเดียว ผมดำสนิท ไหล่กว้าง ริมฝีปากหยักสวยได้รูป ตาสีน้ำตาลอ่อน ผิวขาวอมชมพู ถ้าไม่ติดว่าสำหรับฉันพี่หมอเพอร์เฟคที่สุดแล้วน่ะ พี่มังกรคงดูดีไม่ใช่น้อย)
#เรียกน้ำย่อยกันไปก่อนน้าาเดะจะมาต่อให้ใหม่