เก็บเงินไว้ในธนาคาร ดอกเบี้ยก็น้อยแถมยังเสียภาษีดอกเบี้ยอีก
สลากออมสินดอกเบี้ยก็ต่ำเตี้ยเรี่ยติดดิน ได้แค่ 60 สตางค์ต่อสามปี โอกาสถูกรางวัลใหญ่ก็น้อยเหลือเกิน
คนส่วนหนึ่ง (รวมทั้งเราด้วย) ที่ไม่รู้เรื่องตลาดหุ้นเรื่องการลงทุนอะไร กลัวเงินต้นหดหาย ไม่กล้าเสี่ยงเข้าตลาดหลักทรัพย์
ก็เห็นว่าทองคำนี่แหละทำกำไรได้ ซื้อเอง ขายเอง ไม่ง้อใคร
คิดง่ายๆ (แบบโง่ๆ) ว่า ถ้าเศรษกิจโลกดี ไม่มีสงคราม ไม่มีก่อการร้าย เงินจะไปอยู่ที่ตลาดหุ้น ทองจะถูก ถ้าเกิดสงคราม มีการก่อการร้าย นโยบายเศรษกิจของประเทศมหาอำนาจเปลี่ยนแปลงทองก็จะแพงขึ้น เอาตรรกะนี้แหละใช้ในการเล่นทอง (ซึ่งภายหลังมารู้ว่ามันมีอะไรมากกว่านั้นอีกเยอะ)
แรกๆ ไม่รู้เรื่องอะไร ก็เดินไปตามร้านทองในห้าง เพราะคิดว่าซื้อทองแท่งต้องหอบเงินไปเยอะๆ จะไปเยาวราชกลัวไม่ปลอดภัย (มารู้ภายหลังว่าไม่ต้องหอบเงินสดไป เพียงแต่ใช้ใบเปย์อิน ทำธุรกรรมที่ธนาคารก็ได้) ร้านนั้นร้านนี้ที่ดังๆ ก็เสียค่าบล๊อคอีก คิดไปคิดมา ถ้าต้องจ่ายค่าบล๊อค กำไรก็น้อยลงอีก ไม่ไหวแน่ก็ลังเล แต่พอมาเจอร้านนึงเค้าไม่คิดค่าบล๊อค ชื่อเสียงก็พอใช้ได้ เลยตกลงซื้อที่ร้านนี้แหละ ราคาซื้อก็ถูกกว่าสมาคมประกาศ 50 บาทต่อทอง 1 บาท ราคาขายก็ได้มากว่าเจ้าอื่นประมาณ 50 บาทต่อ 1 บาททอง ก็ซื้อขายได้ประมาณ 2 ปี ซื้อมาขายไป กำไรน้อยบ้างมากบ้าง ติดดอยบ้าง พอได้ตื่นเต้นเร้าใจ แต่ก็ไม่เคยขาดทุน เพราะเป็นเงินเย็น ที่เก็บสำรองไว้เฉยๆ
มาไม่นานนี้ร้านที่เคยซื้อขายกันประจำที่ว่านั้น เริ่มไม่เหมือนเดิมคือมีการคิดค่าบล๊อคเพิ่มขึ้นมาเหมือนร้านอื่นบ้าง ถ้าเอาทองแท่งกลับบ้านไป ก็จะเสียราคาสูงกว่าเดิม แต่ถ้าซื้อออนไลน์หรือซื้อแบบไม่เอาทอง (ได้ใบรับเป็นกระดาษว่าเราซื้อทองคำแท่งกี่บาท เป็นจำนวนเงินกี่บาทถือไว้แทน) ก็จะได้ราคาต่ำลงมาประมาณ 30 บาทต่อ 1 บาททองเหมือนเดิม ซึ่งบางครั้งถึงเราอยากซื้อแบบเอาทองแท่งกลับบ้าน(ซึ่งต้องจ่ายแพงกว่า) ทางร้านก็ไม่มีทอง ขายให้ได้แต่ใบจอง(ทองกระดาษ) เท่านั้น ซึ่งถ้าราคาทองต่ำจนน่าซื้อ เราก็ต้องยอมซื้อทองกระดาษมาถือไว้บ้าง เพราะไม่อยากเสียโอกาสทำกำไร
ตอนนี้ราคาทองลดลงต่ำมาก เราก็เลยมาคิดว่า มันมีปัจจัยอะไรทำให้ทองลงได้มากมายแบบไม่เคยเป็นมาก่อนในรอบหลายๆ ปี เลยมาสะดุดตรงที่ร้านทองที่ขายทองกระดาษนี่ เขาไม่ต้องมีทองจริงๆ ไม่ต้องลงทุนอะไร รับเงินสดๆ แลกกับกระดาษใบเดียว เราจะเป็นแมงเม่าในตลาดทองแท่งหรือเปล่า
เราจึงมาทบทวนว่าการที่ร้านทองขายทองกระดาษ ทองออนไลน์กันมากขึ้น นักลงทุนทองคำก็เปลี่ยนพฤติกรรมมาซื้อทองกระดาษ แทนที่จะซื้อทองคำจริงๆ เนื่องจากมีส่วนต่างเป็นแรงจูงใจ ร้านทองสามารถขายทอง(กระดาษ) ได้ไม่อั้น ใครจะซื้อมากมายเท่าไหร่ก็ได้ เพราะไม่ต้องมีทองคำในมือ ขายกระดาษไปเรื่อยๆ กระดาษใบหนึ่งๆ อาจมีค่าหลายแสน เป็นล้านบาท หรือหลายล้านบาท ผู้คนมากมายหอบเงินไปซื้อทองกระดาษนี้มาถือกันไว้ คนละแผ่นสองแผ่น โดยเชื่อมั่นกับชื่อเสียงร้านทอง
เงินสดมากมายไปกระจายอยู่ในกลุ่มร้านทอง ทำให้ร้านทองมีสภาพคล่องมาก โดยไม่ต้องลงทุนอะไร (ไม่ต้องตุนทองแท่งไว้แล้ว) นอกจากชื่อเสียงของร้าน เพราะคนที่ถือทองกระดาษไว้ ส่วนใหญ่จะเป็นเงินเย็น เงินสะสมที่เก็บไว้เฉยๆ ถ้าราคาทองยังไม่ขึ้นไม่มีกำไรก็ยังไม่ขายออกมา จะมีส่วนน้อยที่ใช้เงินจากแหล่งอื่นนอกจากเงินเก็บ มาเล่นทำกำไร ที่แบกรับภาระดอกเบี้ยไม่ไหว ยอมขายออกในราคาขาดทุน หรือกำไรน้อยๆ ทางร้านก็รับซื้อคืนได้อยู่แล้ว
ถ้าเกิดมีร้านใดร้านหนึ่งเกิดล้มละลาย ทองกระดาษที่ถืออยู่จะกลับกลายเป็นเศษกระดาษไร้ค่าไปทันทีเช่นกัน
ซื้อทองออนไลน์ หรือ ทองกระดาษ มีความเสี่ยงมากแค่ไหน
สลากออมสินดอกเบี้ยก็ต่ำเตี้ยเรี่ยติดดิน ได้แค่ 60 สตางค์ต่อสามปี โอกาสถูกรางวัลใหญ่ก็น้อยเหลือเกิน
คนส่วนหนึ่ง (รวมทั้งเราด้วย) ที่ไม่รู้เรื่องตลาดหุ้นเรื่องการลงทุนอะไร กลัวเงินต้นหดหาย ไม่กล้าเสี่ยงเข้าตลาดหลักทรัพย์
ก็เห็นว่าทองคำนี่แหละทำกำไรได้ ซื้อเอง ขายเอง ไม่ง้อใคร
คิดง่ายๆ (แบบโง่ๆ) ว่า ถ้าเศรษกิจโลกดี ไม่มีสงคราม ไม่มีก่อการร้าย เงินจะไปอยู่ที่ตลาดหุ้น ทองจะถูก ถ้าเกิดสงคราม มีการก่อการร้าย นโยบายเศรษกิจของประเทศมหาอำนาจเปลี่ยนแปลงทองก็จะแพงขึ้น เอาตรรกะนี้แหละใช้ในการเล่นทอง (ซึ่งภายหลังมารู้ว่ามันมีอะไรมากกว่านั้นอีกเยอะ)
แรกๆ ไม่รู้เรื่องอะไร ก็เดินไปตามร้านทองในห้าง เพราะคิดว่าซื้อทองแท่งต้องหอบเงินไปเยอะๆ จะไปเยาวราชกลัวไม่ปลอดภัย (มารู้ภายหลังว่าไม่ต้องหอบเงินสดไป เพียงแต่ใช้ใบเปย์อิน ทำธุรกรรมที่ธนาคารก็ได้) ร้านนั้นร้านนี้ที่ดังๆ ก็เสียค่าบล๊อคอีก คิดไปคิดมา ถ้าต้องจ่ายค่าบล๊อค กำไรก็น้อยลงอีก ไม่ไหวแน่ก็ลังเล แต่พอมาเจอร้านนึงเค้าไม่คิดค่าบล๊อค ชื่อเสียงก็พอใช้ได้ เลยตกลงซื้อที่ร้านนี้แหละ ราคาซื้อก็ถูกกว่าสมาคมประกาศ 50 บาทต่อทอง 1 บาท ราคาขายก็ได้มากว่าเจ้าอื่นประมาณ 50 บาทต่อ 1 บาททอง ก็ซื้อขายได้ประมาณ 2 ปี ซื้อมาขายไป กำไรน้อยบ้างมากบ้าง ติดดอยบ้าง พอได้ตื่นเต้นเร้าใจ แต่ก็ไม่เคยขาดทุน เพราะเป็นเงินเย็น ที่เก็บสำรองไว้เฉยๆ
มาไม่นานนี้ร้านที่เคยซื้อขายกันประจำที่ว่านั้น เริ่มไม่เหมือนเดิมคือมีการคิดค่าบล๊อคเพิ่มขึ้นมาเหมือนร้านอื่นบ้าง ถ้าเอาทองแท่งกลับบ้านไป ก็จะเสียราคาสูงกว่าเดิม แต่ถ้าซื้อออนไลน์หรือซื้อแบบไม่เอาทอง (ได้ใบรับเป็นกระดาษว่าเราซื้อทองคำแท่งกี่บาท เป็นจำนวนเงินกี่บาทถือไว้แทน) ก็จะได้ราคาต่ำลงมาประมาณ 30 บาทต่อ 1 บาททองเหมือนเดิม ซึ่งบางครั้งถึงเราอยากซื้อแบบเอาทองแท่งกลับบ้าน(ซึ่งต้องจ่ายแพงกว่า) ทางร้านก็ไม่มีทอง ขายให้ได้แต่ใบจอง(ทองกระดาษ) เท่านั้น ซึ่งถ้าราคาทองต่ำจนน่าซื้อ เราก็ต้องยอมซื้อทองกระดาษมาถือไว้บ้าง เพราะไม่อยากเสียโอกาสทำกำไร
ตอนนี้ราคาทองลดลงต่ำมาก เราก็เลยมาคิดว่า มันมีปัจจัยอะไรทำให้ทองลงได้มากมายแบบไม่เคยเป็นมาก่อนในรอบหลายๆ ปี เลยมาสะดุดตรงที่ร้านทองที่ขายทองกระดาษนี่ เขาไม่ต้องมีทองจริงๆ ไม่ต้องลงทุนอะไร รับเงินสดๆ แลกกับกระดาษใบเดียว เราจะเป็นแมงเม่าในตลาดทองแท่งหรือเปล่า
เราจึงมาทบทวนว่าการที่ร้านทองขายทองกระดาษ ทองออนไลน์กันมากขึ้น นักลงทุนทองคำก็เปลี่ยนพฤติกรรมมาซื้อทองกระดาษ แทนที่จะซื้อทองคำจริงๆ เนื่องจากมีส่วนต่างเป็นแรงจูงใจ ร้านทองสามารถขายทอง(กระดาษ) ได้ไม่อั้น ใครจะซื้อมากมายเท่าไหร่ก็ได้ เพราะไม่ต้องมีทองคำในมือ ขายกระดาษไปเรื่อยๆ กระดาษใบหนึ่งๆ อาจมีค่าหลายแสน เป็นล้านบาท หรือหลายล้านบาท ผู้คนมากมายหอบเงินไปซื้อทองกระดาษนี้มาถือกันไว้ คนละแผ่นสองแผ่น โดยเชื่อมั่นกับชื่อเสียงร้านทอง
เงินสดมากมายไปกระจายอยู่ในกลุ่มร้านทอง ทำให้ร้านทองมีสภาพคล่องมาก โดยไม่ต้องลงทุนอะไร (ไม่ต้องตุนทองแท่งไว้แล้ว) นอกจากชื่อเสียงของร้าน เพราะคนที่ถือทองกระดาษไว้ ส่วนใหญ่จะเป็นเงินเย็น เงินสะสมที่เก็บไว้เฉยๆ ถ้าราคาทองยังไม่ขึ้นไม่มีกำไรก็ยังไม่ขายออกมา จะมีส่วนน้อยที่ใช้เงินจากแหล่งอื่นนอกจากเงินเก็บ มาเล่นทำกำไร ที่แบกรับภาระดอกเบี้ยไม่ไหว ยอมขายออกในราคาขาดทุน หรือกำไรน้อยๆ ทางร้านก็รับซื้อคืนได้อยู่แล้ว
ถ้าเกิดมีร้านใดร้านหนึ่งเกิดล้มละลาย ทองกระดาษที่ถืออยู่จะกลับกลายเป็นเศษกระดาษไร้ค่าไปทันทีเช่นกัน