มันคือยังไงเหรอคะ เพราะเราพลัดพรากกับแม่ตอนอยู่ป.4 ปัจจุบันอยู่ม.1 รู้สึกเฉยชาทั้งเรื่องความรักหรือเรื่องต่างๆที่ผ่านมาในชีวิต ตอนอยู่ป.5-ป.6 เราไม่ได้เป็นหนักขนาดนี้ เป็นมากสุดก็แค่เครียด เพราะช่วงนั้นเรามีเพื่อนเยอะมาก เราสบายใจมากเวลาอยู่กับเพื่อน แต่พอเราย้ายมาโรงเรียนใหม่ม.1 เราไม่มีเพื่อนเลย เรามีเพื่อนไม่ถึง10คน ทั้งๆที่ห้องมี40กว่าคน เราอยากอยู่คนเดียว พ่อเราชวนไปไหนเราก็ไม่ไป พ่อเรามีแฟนใหม่(อายุมากกว่าเรา10ปี) แต่เราไม่ชอบเขาเลย เขาก็ไม่ชอบเรา ทุกอย่างในบ้าน งานบ้าน เราทำเองหมด เราเหนื่อย เราเบื่อ พ่อเรามีลูกอีกคนกับแฟนใหม่ พ่อเราไม่ได้ใส่ใจเราเหมือนแต่ก่อนเราก็รู้ดีว่าต้องยอมรับ ในเมื่อมีอีกหนึ่งชีวิตต้องเข้ามาก็เป็นเรื่องปกติ เรากลับบ้านมาจากโรงเรียนพ่อเราจะไปหาน้องเป็นอย่างแรก ใน1วัน(วันธรรมดา) เราจะมีเวลากับพ่อ1-2ชั่วโมง หรือบางวันก็เจอกันแค่ตอนเช้า มันยิ่งทำให้ความรู้สึกของเราแย่ลงไปอีก เราเครียด เครียดมาก ทุกครั้งที่ได้ยินใครพูดเรื่องครอบครัว เราจะน้ำตาคลอ หรือเวลาเราเอาเรื่องโรคซึมเศร้า(ที่ไม่ทราบว่าตัวเองเป็นหรือเปล่า)ให้ใครฟัง เราจะน้ำตาคลอ ถ้าครั้งไหนเราอ่อนแอมากๆเราจะน้ำตาไหลออกมาทันที ต่อหน้าคนอื่นเราดูแข็งแกร่ง แต่ลึกๆเราอ่อนแอมาก อ่อนแอจนเดินจะไม่ไหว จากแต่ก่อนที่เคยชอบฟังเพลง ชอบวาดรูป เราทำแล้วมีความสุข ตอนนี้เราทำแล้วรู้สึกว่ามันไม่มีความสุขเลย แต่ก่อนเคยมีเพื่อนคุยอย่างน้อยก็ลดความเครียดไปได้ ตอนนี้เรากลับไม่มีเพื่อนคุย เราไม่สบายใจเหมือนแต่ก่อน รู้สึกเหงาแต่กลับอยากอยู่คนเดียวมากกว่า บางวันก็นอนเป็นตาย บางวันก็นอนไม่หลับ ส่วนตัวแล้วเราเก่งภาษาอังกฤษมากและเราก้ชอบเรียนมันมากๆ เราเป็นเด็กเรียนเก่งแต่ตอนนี้เรากลับทำทุกอย่างได้ไม่ดี  การเรียนเราคะแนนออกมาดีแต่ก็ไม่ดีเท่าที่ควรจะเป็น เรารู้สึกว่าเราขี้ลืมมาก พ่อพูดอะไรมาไม่ถึง10วิเราก็ลืมแล้ว หูเราแว่ว เราฟังอะไรไม่ค่อยได้ยิน แค่อยากจะทราบว่า อาการแบบนี้ชัดเจนไหมว่าเราเป็นโรคซึมเศร้า หรือว่าเราคิดไปเอง