๏ ฟ้าร้องครืนครั่นข้าม......ภูพาน
ลมพัดผลัดประสาน........อี่อู้
เสียงฝนตกดุจปาน.........เสียงสะ-   อื้นนา
อ้อนออดคล้ายเสียงชู้.....ร่ำร้องสั่งแฟน ๚ะ


แดนแผ่นดิน ถิ่นงาม นามอีสาน
ยั่งยืนนาน กาลเก่า เนาว์ปึกแผ่น
สายน้ำโขง โยงใย ไปทั่วแดน
เขตแว่นแคว้น อาศัย ได้พึ่งพา

                   ใจของคน บ่แห้ง แล้งเหมือนถิ่น
                   หยดน้ำใจ ไหลริน ล้นนองบ่า
                   เพื่อนพี่น้อง ผองใด ผ่านไปมา
                   เสมือนว่า ญาติมิตร สนิทกัน

จากเทือกเขา ไหลผ่าน มานานเนิ่น
ลำน้ำพอง น้ำเชิญ น้ำเลยนั่น
อีกน้ำปาว ชี-มูล เชื่อมสัมพันธ์
น้ำก่ำนั้น ต่อน้ำโขง ลงชุ่มเย็น

                   เสียงแคนกล่อม เสียงซอ อ้ออีอ๋อย
                   เสียงหมอลำ ล่องลอย ดนตรีเล่น
                   ดอกไม้ป่า ดาษดา ท้าตะเว็น
                   เบี่ยงยากเข็ญ เล่นสนุก ทุกข์บรรเทา

โอ๊ยย....!!!
ยุคข้าวยาก หมากแพง ณ ตอนนี้
อาชญากร ปล้นจี้ ไม่เหมือนเก่า
ยากลำบาก หากิน ถิ่นลำเนา
พี่น้องเฮา อ่อนล้า เหนื่อยราโรย

                    เสียงหมอลำ แว่วอ่อย ค่อยริบหรี่
                    แคนเป่าที เสียงยัง  ฟังระโหย
                    ลำนำเพลง ทำนองเศร้า เคล้าลมโชย
                    คลอเสียงร้อง โอดโอย ระงมเมือง

๏ ขอเพลงนี้ดลให้...........ชื่นบาน
ประกอบกิจการงาน..............ต่อสู้
ใจจงสุขสนาน.....................บ่โศก  เศร้านา
มวลพี่น้องทุกผู้....................อย่าท้อถอดใจ  ๚ะ