คบกับกลุ่มเพื่อนมาเกือบสิบปี ยืมเงินปากบอกจะให้ เงียบ โดนแกล้ง โดนใช้สารพัดอย่าง เป็นตัวตลก โดนข่ม จนผมไม่รู้แล้วว่า อันไหนจริงจัง อันไหนเล่นๆ ปากก็บอกว่า แกล้งเพราะเป็นเพื่อนแต่ทำไม ผมโดนเยอะสุด จนผมรู้สึกกลายเป็นคนเก็บกด มีซึมเศร้าบ้าง เคยถึงขั้นทะเลาะหักกันไปกลับมาดีกันใหม่ หลายครั้ง พอกลับมาเหมือนๆจะดีหลัง ทำสันดานเหมือนเดิม เป็นคนเกรงใจ จะกลัวๆหน่อยอะครับ ผมไม่รู้จะโดนต่อยหรือป่าวนะ ผมก็เลยทนๆยอมไป อันไหนไม่อยากผมก็จะปฏิเสทแบบว่าโตแล้ว เหมือนจะคิดได้  แต่กับแย่เหมือนยิ่งโตยิ่งเห็นสิ่งแย่ๆ ทำให้เข้าใจเลยว่า สังคมนี้ ไม่มีมิตรแท้ และ ศัตรูถาวร รู้สึกแย่ ต้องเก็บไว้คนเดียว บางทีผมทนไม่ได้ผมก็จะห่างออกมา พอผมห่างออกมา ก็โดนนินทา โดนเหน็บ ผมกลับไปทำสันดานแบบนี้ ผมโง่ไหมที่ทนมานานแบบนี้ เคยคิดว่าเป็นเพื่อนที่ดีแรกๆ หลังนี่หลังเท้าจริงๆ จนผมไม่รู้สึกเชื่อใจใครแล้วละ เบื่อๆ อยู่คนเดียวคงดีกว่า จะให้เราแมร่งเอาใจทุกอย่าง บัดซบจริง
ขอพื้นที่ระบายครับ
ขอบคุณครับ