สวัสดีครับ
ผมอยากจะแชร์ประสบการณ์ "โรควิตกกังวล" ให้กับหลายๆ คน ที่อาจจะเป็นโรคนี้โดยไม่รู้ตัว
โดยเรื่องที่ผมจะเล่าต่อไปนี้ มาจากประสบการณ์ของผมเองนะครับ หากผิดพลาดประการใด สามารถแนะนำได้นะครับ

ก่อนอื่น ผมขอแนะนำตัวเองคร่าวๆ ก่อนนะครับ
ตัวผมเอง ตอนนี้ อายุ 29 ปีแล้วครับ ดูแลธุรกิจรีสอร์ทของที่บ้าน
เป็นรีสอร์ท ที่ไม่ได้ใหญ่มากนะครับ
เพราะฉะนั้น งานหลายๆอย่าง ผมก็ต้องทำด้วยตัวเองครับ

ผมทำงานทุกวัน ตั้งแต่เช้า ยัน ค่ำ ได้หยุดพักผ่อนน้อยมากๆๆ
ซึ่งด้วยสาเหตุนี้เอง ทำให้ผมเป็นโรคนี้โดยไม่รู้ตัว

"โรควิตกกังวล" VS "ภาวะวิตกกังวล"
ผมเชื่อว่า หลายคน ไม่เข้าใจว่า โรควิตกกังวล เป็นอย่างไร
เพราะ ความวิตกกังวล เปรียบเสมือน อารมณ์หนึ่ง ที่เราเจอได้ในทุกๆ วัน เช่น

- ถ้าคุณต้องออกไปพรีเซ้นต์งานให้ลูกค้า คุณก็อาจจะมีความกังวลว่า งานจะผ่านไปได้ด้วยดีไหม?
- ถ้าคุณต้องออกไปเดทครั้งแรก คุณก็อาจจะมีความกังวลว่า คุณจะดูดีพอไหมน้า?

สิ่งเหล่านี้ เป็นแค่ ความกังวล หรือ ภาวะวิตกกังวล ครับ
ภาวะนี้ จะเป็นอารมณ์ที่อยู่ไม่นาน แล้วก็หายไป

แต่เมื่อไหร่ก็ตาม ที่ความกังวลนี้ไม่หายไป แล้วส่งผลต่อ การใช้ชีวิตประจำวันของคุณ
คุณกำลังเป็น "โรควิตกกังวล" ครับ

สำหรับตัวผมเอง ก็ไม่รู้ตัวเหมือนกันว่า เป็นโรคนี้
จนได้ตัดสินใจปรึกษา จิตแพทย์

ซึ่งคุณหมอก็ได้อธิบายความแตกต่างคร่าวๆ ดังนี้ครับ

ณ ตอนนี้น อาการที่ผมเป็นคือ
1.กัดเล็บ
2.ไม่มีสมาธิ ไม่สามารถ focus กับการทำสิ่งใดสิ่งหนึ่งได้ เช่น อ่านหนังสือ
3.ความจำสั้น
4.พอไม่มีสมาธิ ส่งผลต่อการตัดสินใจ ทำให้ตัดสินใจพลาดเกือบทุกอย่าง
5.ไม่อยากจะรับผิดชอบงาน อะไรทั้งสิ้น
6.ไม่อยากทำอะไรเลย แม้กระทั้ง เรื่องส่วนตัว และงานอดิเรก

หลังจากที่ผมได้เข้าพบ จิตแพทย์
คุณหมอ ก็ได้อธิบาย และให้คำแนะนำ ในการรักษาโรคนี้ ซึ่งผมจะกล่าวในส่วนถัดไปครับ