ในทางพุทธ

                            ไม่มีสิ่งใด ที่นอกเหนือจากคำว่าธรรม

และพระพุทธองค์ทรงตรัสรู้ ในความเป็นอนัตตาของสภาวะธรรมทั้งปวงน้น

โดยประกาศพระบรมสัจจธรรมด้วย

อริยสัจสี่ หรือหลักแห่งปฎิจจสมุปทบาท

นั่นคือ สัพเพ ธัมมา อนัตตา

                             ธรรมทั้งปวงย่อมมีมาแต่เหตุ

สิ่งนี้มี ( เกิด ) เพราะสิ่งนี้มี ( เกิด )

                         สิ่งนี้ไม่มี ( ดับ ) เพราะสิ่งนี้ไม่มี ( ดับ )

ทุกข์ มี ( เกิด )

สมุทัย เพราะสมุทัยมี ( เกิด )

นิโรธ ความดับแห่งทุกข์ เพราะความดับแห่งสมุทัย

มรรค ความดับแห่งสมุทัย เพราะการเจริญมรรค

และพระพุทธองค์ ทรงจำแนกธรรมทั้งปวงออกเป็น

สังขตธรรม หรือสังขาร หรือขันธ์ห้า

เป็นสภาวะธรรมที่เกิดจากการปรุงแต่ง อันมีเหตุมาจากสมุทัย ไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นอนัตตา

อสังขตธรรม วิสังขาร นิโรธ นิพพาน

เป็นสภาวะธรรมอันปราศจากการปรุงแต่ง อันมีเหตุมาจากการเจริญมรรค พ้นไปจากความไม่เที่ยง เป็นทุกข์ และเป็นอนัตตา

ทั้งสังขตธรรม และอสังขตธรรม

                             ย่อมเป็นธรรม ที่มีมาแต่เหตุเหมือนกันทั้งสิ้น

เมื่อธรรมทั้งปวง ย่อมมีมาแต่เหตุปัจจัย ธรรมทั้งปวงเหล่านั้น ย่อมหาความเป็นตัวตนที่ไม่ต้องเป็นไปตามเหตุปัจจัยนั้นไม่ได้

นั่นคือความเป็นอนัตตา ของทั้งสังขตธรรม และอสังขตธรรม

และพระองค์ ทรงจำแนก แจกแจงลักษณะโดยละเอียดของทั้งสังขตธรรม และอสังขตธรรม แล้วทรงสรุปธรรมทั้งปวงนั้น

ดังพุทธพจน์

                                                     สัพเพ ธัมมา อนัตตา

แล้วธรรมทั้งปวงเป็นอนัตตา มีความสำคัญอย่างไร ต่อการศึกษา ปฎิบัติในทางพุทธ จะแสดงในความเห็นต่อไป