สวัสดีค่ะ เราอยากพูดคุย สอบถามค่ะเราไม่เข้าใจค่ะว่าเราเป็นโรคซึมเศร้าและไม่ได้ไปพบจิตแพทย์ แต่ว่าพอเราปรึกษาเพื่อนว่าอยากไปพบ เพื่อนก็บอกว่า ปยอ. คือตอนนั้นเราแบบ เฮ้ย!เพื่อนเป็นโรคซึมเศร้าแล้วนะ ตอนนั้นเนื่องจากปัญหารัดตัว คือเข้าใจนะว่าคนอื่นมีปัญหามากกว่าเรา เขาลำบากกว่าเรา แต่ว่า แต่ละชีวิต เราก็อ่อนแอไม่เท่ากันนะคะ บางคำที่บอกว่าคนอื่นอีกมากมายที่ลำบากกว่าเรา...คำนี้ไม่ได้ช่วยอะไรเลยค่ะสำหรับใครบางคน มันกลับยิ่งซ้ำเติมว่า แค่เรื่องแค่นี้เอง บางทีการเปิดอกพูดคุยกับเพื่อนกับคนรู้จักกลับยิ่งซ้ำเติมเข้าไปอีก....บอกตรงๆเลยนะคะคือตอนนั้นเรายังเคยกรีดแขนตัวเองเลยค่ะ แต่เราแค่กรีดเบาๆ เพราะหลายๆคนบอกว่า คนที่อาการหนัก เวลากรีดข้อมือตัวเองแล้วจะไม่รู้สึกเจ็บทางกายเนื่องจากมันไปปวดทางใจเสียมากกว่า..นี่ก็แบบคือตอนนั้นก็ไม่คิดไรเลยถือใบมีดละกรีดแขนตัวเองพร้อมน้ำตากับเรื่องมากมายที่อยู่ในหัว พอกรีดไปแล้วเริ่มรู้สึกเจ็บ ใจนึงก็ดีใจที่เรายังมีความรู้สึก เราไม่เป็นหนัก แต่อีกใจก็คิดว่า..เรากลายเป็นคนน่ารังเกียจรึเปล่า...เราเศร้ามากๆพยายามหาที่พึ่งหาคนคุยเพราะคิดว่ามันจะช่วยระบายความทุกข์ได้บ้าง แต่กลายเป็นแย่ลงจริงๆค่ะ เราทักพี่สาวที่สนิทไปคุยเรื่องที่เราเครียด คุยเรื่องกรีดแขนตัวเอง พี่เราบอกแค่ว่าอยาทำอีก และแทบช่วยอะไรไม่ได้เลยนอกจากบอกว่า คนอื่นก็เหนื่อย...ในหัวคือเบลอเลยคือ..เราอ่อนแอเกินไปหรอ เราทักไปหาเพื่อนอีกคนที่คิดว่าเค้าจะช่วยแก้ให้ได้เนื่องจากคนนี้เป็นเหมือนแม่พระของห้องเรา แต่กลายเป็นว่ามันไม่ได้ช่วยอะไรเลยมีแต่จะแย่ลงเรื่อยๆ....คือถ้าที่เล่ามาคุณอาจจะไม่รู้ว่าปัญหาของเราคืออะไร..พอคุณรู้คุณอาจจะคิดว่า คนอื่นก็ผ่านมาเหมือนกัน แต่คุณไม่เข้าใจหรอกว่าเวลาทุกๆอย่างมันเข้ามาพร้อมกัน..มันแย่ยิ่งกว่าอะไรซะอีก
[code]ปัญหาของเราก็คือ
ครอบครัว พ่อแม่เราทะเลาะบ่อยมาก พ่อใช้คำพูดรุนแรง แม่อยากเลิกแต่พ่อไม่เลิก และชอบให้เราเป็นตัวกลางฟังพ่อแม่ทะเลาะกันตลอด
ปัญหาการเข้าสังคม เนื่องจากสมัยเด็กเรา"ไม่เคย"มีเพื่อนเลย เพราะคนที่ใหญ่ที่สุดเขาเกลียดเราที่เราเรียนเก่งกว่า ฐานะดีกว่า คุณครูต้องการมากกว่า ทำให้เขาสั่งเพื่อนไม่ให้มาคุยกับเราเลย(เราเคยซื้อเพื่อนด้วยเงินด้วย แต่เราก็คิดได้ว่า ไม่เป็นไรเราไม่มีเพื่อนก็ได้....)ทำให้ทุกวันนี้เรามีปัญหาเรื่องการเข้าสังคมหนักมากก เราเข้ากับใครไม่ค่อยได้
ปัญหาเรื่องเพื่อน เนื่องจากเรื่องช้ำใจในอดีต(ข้างบนนั่นแหละ)ทำให้เราคุยกับเพื่อนไม่เก่ง บางครั้งคำพูดของเราก็ทำร้ายจิตใจเพื่อนโดยไม่รู้ตัว ทำให้ทะเลาะบ่อยมากๆ กับหลายๆคน
ปัญหาการเงิน ทุกวันนี้เราต้องจ่ายค่าโทรศัพท์รายเดือนเดือนละ500 แต่เราก็ต้องจ่ายค่างานอีก เวลาทำงานกลุ่ม ทำให้ลำบากต่อการเก็บเงินมาก เพราะเราต้องจัดการเรื่องของตัวเอง
ปัญหาสุขภาพ เราเป็นโรคหอบทำให้เวลาเล่นกีฬากับเพื่อนเราจะไม่ค่อยทัน เลี้ยงแมวพ่อแม่ก็ไม่ชอบให้อยู่ใกล้ บางทีอยู่เฉยๆก็เริ่มหายใจไม่สะดวกซะงั้น
ปัญหาการเรียน ตอนนี้เราอยู่ ม.3 การเรียนก็หนักขึ้น ทั้ง o-net กิจกรรมรร. การแข่งขัน การเตรียมตัวเรียนต่อ คณิตศาสตร์ที่ปวดหัวโคตร แถมเรายังมาอยู่วิท คณิตอีก(จริงๆไม่ได้อยากเข้าแต่ทางโรงเรียนลากเข้า) คือเครียดหนักมากค่ะ[/code]👆อ่านเกี่ยวกับตัวเราได้นะ👆
แล้วก็เรากรีดแขนแค่เบาๆ นิดเดียวเพราะเรารู้สึกเจ็บเราเลยไม่กรีดต่อ พอตอนไปเจอพี่ พี่ขอดูเราจึงให้ดูไป พี่บอกว่า แค่นี้เองหรอ อย่ากรีดเลยน้อง ..ทำไมไม่มีใครคิดว่าทุกๆอย่างมันอาจจะเริ่มต้นทีละนิด แล้วทุกๆคำพูดของพวกคุณก็ทำให้เราเจ็บปวดเรื่อยๆ ทุกๆอย่าง ทุกๆคำพูดมันอยู่ในใจอยู่ในสมองเราหมด
.
.
บางทีเราก็อยากให้คนอื่นๆเข้าใจโรคซึมเศร้าด้วย มันไม่ใช่เรื่องตลกหรือเรื่องไร้สาระ คุณไม่ได้เป็นไม่รู้หรอกค่ะ ช่วยเข้าใจกันหน่อยนะ