วันนี้ผมมีเหตุการณ์จริงที่เกิดกับตัวผมมาเล่าให้ฟังครับ
      ครั้งหนึ่งเมื่อไม่นานมานี้ ผมได้เจอกับ ผญ. คนนึงที่บังเอิญเรามีชื่อเล่นเหมือนกัน ต่อมาเราบังเอิญสนิทกัน แล้วผมก็ตกหลุมรักเธอโดยบังเอิญ ผมบอกรักเธอไป แต่มันไม่บังเอิญพอที่เธอจะรู้สึกเหมือนผมหนะสิ แต่จะเป็นอย่างนั้น ผมก็รักเธออยู่นะ ถึงตอนนี้เธอจะมองผมเป็นอะไรแล้วก็ไม่รู้ ใช่อย่างที่บอกผมว่ามันไม่ใช่เรื่องบังเอิญหรอก จริงอยู่ที่คนชื่อเหมือนกันก็เยอะแยะ ทำไมต้องมาเจอเธอด้วยหละ ผมว่าเธอคนนี้ผ่านมาให้ผมรัก ถึงเธอไม่รักผม แล้วไง? มันไม่ได้แปลว่าผมต้องเลิกรักเธอหนิ แต่ในขณะเดียวกัน ผมก็ต้องยอมรับผลด้วยว่าผมกำลังรู้สึกแบบนี้คนเดียว บางที่มันก็เหงานะ เพราะทุกวันนี้ เราต้องเจอกันทุกวัน เรานั่งใกล้ๆกัน เราต้องทำงานคู่กัน(กลุ่มละ 2 คน) ผมยังแอบหวังอยู่นะว่าวันนึงเธออาจจะเปลี่ยนใจมาชอบผมก็ได้ แต่มองอีกมุมก็เหมือนผมกำลังวิ่งหนี "ความจริง"
ขอบคุณทุกคนที่แวะเข้ามาอ่าน เข้ามาคอมเม้นล่วงหน้านะครับ