สู่ฤดูแห่งน้ำฝนที่ร่วงหล่น ทุกแห่งหนน้ำและลมโบกเย็นฉ่ำ เฝ้ามองฟ้าในคราเมฆสีดำ กับถ้อยคำที่หายไปในแววตา ฉันมีสิ่งที่ฉันแบกเอาไว้ ซึ่งไม่ใช่สิ่งที่ฉันใฝ่โหยหา เพียงเป็นสิ่งวันเวลาสะสมมา เป็นภาระธรรมดาข

จันทน์กะพ้อโฉมฉินประทิ่นกลิ่น สวยสุดจินตนาจะหาได้ ลมเบาเบาหอบหอมล่องลอยไกล ใจหลงใหลเจ้าแล้วนะแก้วตา ได้แต่พ้อได้แต่รออยู่ตรงนี้ รอทั้งที่ไม่มีหวังเสน่หา รอทั้งรู้เขาไม่หวนคืนกลับมา หยาดน้ำตาร่วงหล่นท

ผีเสื้อปีกบาง...บินท้าลมหนาว ชีวิตว่างเปล่า...ไร้ทางมุ่งไป ปีกสีสดใส...ล่อตาล่อใจ เหล่าผู้มุ่งร้าย...หมายเอาชีวิต ผีเสื้อแสนสวย... บินหลบสายฝน หยดน้ำร่วงหล่น... จากฟากฟ้าไกล ลมแรงพาพัด... กิ่ง

บอกฉันหน่อย สักคำ นะที่รัก  เธอตระหนัก ถึงความสุข นั้นบ้างไหม ในโลก ที่อันแสน จะกว้างไกล หรือเธอต้องการ อะไร มากกว่าเดิม มีอะไร ที่เธอ อยากค้นหา  และนำพา มาเป็น เครื่องแต่งเสริม ตัวฉัน ค่อย

จันทน์กะพ้อโฉมฉินประทิ่นกลิ่น สวยสุดจินตนาจะหาได้ ลมเบาเบาหอบหอมล่องลอยไกล ใจหลงใหลเจ้าแล้วนะแก้วตา ได้แต่พ้อได้แต่รออยู่ตรงนี้ รอทั้งที่ไม่มีหวังเสน่หา รอทั้งรู้เขาไม่หวนคืนกลับมา หยาดน้ำตาร่วงหล่น