พระกิสาโคตมีกล่าวว่า

เมื่อเรามีลูก
ก็เป็นที่ชื่นชมแก่คนทั้งปวง
เมื่อลูกนั้นเติบโตขึ้นก็เป็นเหมือนดังดวงใจ
เป็นความสุขเป็นที่รักของเราเหมือนชีวิตตนเอง
เมื่อเราต้องพลัดพรากจากลูก
เราก็มีดวงหน้าเศร้าหมอง  ร้องไห้ คิดถึงลูก .
ครั้งนั้น เราถูกบัณฑิตผู้หนึ่งชี้แนะ จึงไปเฝ้าพระผู้ทรงเป็นหมอยอดเยี่ยม
กราบทูลว่า พระเจ้าข้า ขอโปรดประทานยาสำหรับรักษาลูกให้ฟื้นคืนชีพ.
พระผู้ทรงเป็นหมอยอดเยี่ยมตรัสว่า ให้เรานำเมล็ดผักกาดจากเรือนที่ไม่มีคนตาย มา.
ครั้งนั้น เราไปกรุงสาวัตถีก็ไม่พบเรือนเช่นนั้น จะได้เมล็ดผักกาดมาแต่ไหนเล่า เพราะฉะนั้น เราจึงได้สติ
.............................................................




พระผู้มีพระภาคเจ้าผู้ทรงฉลาดในทาง บำบัดทุกข์ ตรัสว่า


โลกนี้โดยมากย่อมยึดติดในความมีและความไม่มี
การพลัดพรากจากสิ่งที่รักเป็นทุกข์
ผู้เห็นความเกิดและความเสื่อมสิ้น มีชีวิตเป็นอยู่วันเดียว
ประเสริฐกว่าผู้ไม่เห็นความเกิดและความเสื่อมสิ้น มีชีวิตเป็นอยู่ตั้ง ๑๐๐ ปี.
ธรรมคืออนิจจตา ความไม่เที่ยง มิใช่ธรรมของชาวบ้าน
มิใช่ธรรมของชาวนิคม และมิใช่ธรรมของตระกูลหนึ่ง หากเป็น
ธรรมของชาวโลกทั้งหมด รวมทั้งเทวโลก.