เคยได้ยินว่า คนที่คิดพึ่งตัวเองจริงๆ ส่วนใหญ่เหมือนคิดเพ้อเจ้อ ไปไม่รอดหรอก จะให้ไปทำนา ปลูกข้าว เก็บผัก ใบไม้ ขุดมัน เก็บเห็ดประทังชีวิต อยู่บ้านดิน ตากแดด กรำฝน ไม่มีอินเตอร์เน็ต ไฟฟ้า ประปาที่ได้มาตรฐานแบบสาธารณูปโภคทั่วไป รับรองอยู่ได้ไม่เกินอาทิตย์ก็เผ่น ยิ่งเป็นคนที่โตมาในเมืองยิ่งแล้วใหญ่ อย่ากระแดะ ดัดจริตแบบโฆษณา อิ... แบบอ่านหนังสือสโลไลฟ์มา แล้วกระสันต์ทำตัวติดดิน แต่จริงๆ ก็ทนไม่ได้

ผมเองก็ไม่เคยลองเหมือนกันนะครับ อยากรู้ว่ามีเพื่อนไหนพันทิปท่านไหนเคยลองไปใช้ชีวิตแบบพึ่งตนเองให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ไหมครับ ตัดสิ่งอำนวยความสะดวกใดๆ ออกให้หมด ให้ทุกอย่างเป็นแมนนวล เป็นธรรมชาติหมด ทั้งเรื่องอาหารการกิน การอยู่ การอาบน้ำชำระล้างร่างกาย พอถึงจุดหนึ่งเราจะตบะแตก วิ่งไปซื้อเคเอฟซี หรือพิซซ่ากินไหม

เอาเข้าจริงแล้วเราจะอยู่แบบนั้นจริงๆ ได้ทั้งชีวิตเลยเหรอครับ แบบอาจารย์ไม้ร่มธรรมชาติ อโศก มันต้องแกล้วกล้าอาจหาญมากๆ เลยนะครับ (สำนวนแบบแดน อรัญ) หรือเพื่อนๆ คิดว่ายังไงครับ