เหตุมาจากแฟนเค้าทิ้งผมไป ผมก้ไม่ได้ผิดอะไร คบกันมา ปีกว่าๆ วันนั้นผมอยากพาเค้าไปทานข้าวตามปกติทุกอาทิตย์ที่เคยไป เค้าบอกกับผมตอนเช้า ว่าจะไปด้วยงั้นงี้แต่ก้ พอตกตอนเย็น เขากลับไม่ให้ผมไปรับเพราะเขาไม่ว่างทำงานอยู่กับเพื่อนที่หอ ผมก้งอนเค้ามาก ล้ะเขาก้บอกเลิกผมเลย ผมไม่เข้าใจเหมือนกันน้ะครับว่ามันร้ายเเรงขนาดนั้นเลยหรอ ถ้าผมกลับไปเล่นยา มีชู้ ผมจะไม่ว่าเลยสักคำ พอเลิกกันได้เดือนกว่าๆ เขาก้ทักผมมาว่าอยากไปทำบุญ ผมก้เต็มใจพาเขาไป พอตกเย็ฯฝนตกผมไม่ได้กลับผมก้นอนกะเค้าล้ะก้ มีอะไรกัน เหมือนคนเป็นแฟนกันปกติ นอนกอดกัน 9ล9 พอเช้ามาผมก้กลับบ้าน พอผมถึงบ้านผมก้ทักเขาไปไม่ตอบผมอีกเลย ล้ะก้ไม่ได้คุยอะไรกันเลย ช่วงหลังๆผมทำใจไม่ได้เริ่มต้นใหม่กับใครไม่ได้เลย ผมปิดใจมาตลอด ไม่รู้ว่าทำไมผมถึงยังทนอยู่ นี่คงเป็ฯความรักที่ดีที่สุดสำหรับผม แล้วก้เป็นความรักที่เเย่ที่สุดเช่นกัน พี่ๆคิดว่ามันยังไงกันเเน่ครับ เดี๋ยวนี้ผมเครียดมากคิดมากตลอด ผมเลยกลับเข้าไปในวงจรยาเสพติดอีกครั้งนึง มันยิ่งทำให้ผมเเย่หนักกว่าเดิม ผมไม่กล้าไปสวนปรุง  พอมีเรื่องมากระทบจิตใจ ผมก็เกิด อาการนอนไม่หลับ เครียด หดหู่ พอผมจะกินข้าวทีไรก็นึกถึงเรื่องเค้าที่เคยนั่งกินข้าวมีความสุขด้วยกัน ผมก้กินไม่ลงเป็ฯแบบนี้มาตลอด คิดฆ่าตัวตายมาตลอดครับเวลาที่ไปสนามยิงปืน ....จะนอนไม่หลับ2-3วันติดกัน แล้ววันต่อไปน๊อคไปเอง เป็น loop แบบนี้วนๆ ทรมานมาก พอนอนไม่พอ ก็หงุดหงิดไปหมด ทำงานก็ช้าลง ยิ่งพยายามปล่อยวางจากเรื่องเครียดๆ ก็ยิ่งแย่ลงกว่าเดิม ผมไม่รู้จะทำยังไงแล้ว