เพื่อนของลูกเริ่มมีพฤติกรรมที่ดูน่าเป็นห่วง ในสายตาของคนเป็นแม่คนหนึ่ง
เช่น ขอเงินเพื่อนทั้ง ๆ ที่แม่ให้เงินไปโรงเรียนเพียงพอที่จะซื้อข้าวกิน แต่เด็กไม่ซื้อข้าวแต่เอาเงินไปเติมเกม ซื้อการ์ด
โกหกเรื่องเงิน แย่งข้าวเพื่อนกินคนละนิด คนละหน่อยเพื่อให้รอดเป็นมื้อ ๆ
บางคนกินแต่น้ำเปล่า บางคนไปกินข้าวต่อจากจานที่เหลือทิ้งไว้บนโต๊ะ ในโรงอาหาร

ทั้ง ๆ ที่ครอบครัวเด็กเหล่านี้ ไม่ได้ลำบาก บางครอบครัวแก้ปัญหาด้วยการเพิ่มเงิน แต่เพิ่มเท่าไหร่ก็ไปลงที่เกมหมด ไม่เอาไปซื้อข้าวกิน
เด็กบางคนมีพฤติกรรมโกหก

แต่ก็ไม่กล้าที่จะไปบอกพ่อแม่ของเด็กพวกนี้ เพราะบางคนจะรับไม่ได้และไม่เชื่อ บางคนก็กลัวว่าเมื่อรู้ความจริงจะทำโทษรุนแรงกับเด็ก เพราะเคยกำชับนักหนาว่าห้ามเอาเงินไปเติมเกม ถึงขนาดกล้าประกาศว่าลูกไม่มีทางเติมเกมเหมือนลูกคนอื่น ลูกเชื่อฟังแม่ที่สุด

ในใจคิดว่าปล่อยทิ้งระยะยาวไม่ดีแน่ ๆ ทั้งเรื่องสุขภาพกายและการบ่มเพาะพฤติกรรมการโกหก และถ้าพ่อแม่มารู้ภายหลังเมื่อสายไปแล้ว หัวใจพ่อแม่จะสลายแค่ไหน

การที่เราเห็นแต่ปล่อยไม่บอกให้พ่อแม่เขารับรู้
จะบาปมั้ย?
เพราะใจเราถ้าลูกทำอะไรที่ไม่เหมาะ ไม่ควรและมีคนบอก เราจะยินดีมากที่ได้รับรู้ และไม่คิดโกรธคนที่มาบอก แต่เราจะเฝ้าสังเกตพฤติกรรมว่าเป็นแบบที่ได้รับฟังมาหรือไม่

รู้สึกว่าปัจจุบัน เกมเข้ามาทำลายอนาคตเด็กมากขึ้นเรื่อย ๆ