ตลอดเวลา 5 ปี เราเป็นแม่ที่ดีของลูกมาตลอด ไม่เคยเที่ยวเกเรที่ใหน ทำงานเลี้ยงลูก ดูแลลูกมาเป็นอย่างดี และทำหน้าที่ภรรยาที่ดีมาตลอด ไม่เที่ยว ไม่คิดนอกใจ ดูแลงานบ้านเป็นอย่างดี
แต่ 5 ปี มานี้ สามีของเราไม่รับผิดชอบ อะไรเลย ไม่เก็บเงิน ทำอะไรไม้เป็นชิ้นเป็นอัน ไม่มีแม้กระทั่งบ้านของตัวเอง ต้องเช่าบ้านอยู่ อารมณ์หงุดหงิดง่ายขี้โมโห ใครพูดอะไรสอนอะไรไม่ค่ิยจะฟัง ขนาดแม่แท้ๆตัวเองยังจะทำร้ายเลยค่ะ ไม่ค่อยสนใจลูกเมีย กินแต่เหล้า เงินเดือนมีเท่าไรก็ไม่เคยเก็บใช้จ่ายแบบไม่คิด ไม่มีการวางแผนอนาคต หงุดหงิดโมโหอะไรก็มาลงที่เราตลอด จนเราทนไม่ไหวหนีมาอยู่บ้านสักพัก เขาก็ตามมาง้อ จนเราใจอ่อน บอกว่าจะปรับปรุงเปลี่ยนแปลงตัวเองทุกอย่างจนเราเชื่อใจ เราก็เลยให้เขาย้ายมาอยู่ที่บ้านของเรา แล้วก็พาพ่อแม่เขามาอยู่ด้วย อย่างที่บอกเพราะสามีเราไม่มีบ้านค่ะ จะทิ้งพ่อแม่เขาไว้ก็ไม่ได้ แต่พอมาอยู่จริงๆ ไม่ได้เป็นแบบที่คิดเลย เขาทำนิสัยแย่ๆเหมือนเดิมค่ะ จะดีก็ตอนที่เราทำตัวเฉยๆ ไม่สนใจเขา ไม่คุยกับเขา บอกว่าจะไปทำงานที่อื่น ก็ดีมาสักพักค่ะ แล้วก็เหมือนเดิม ยิ่งไปกว่านั้นไม่เคารพแม่เราเลย พอดีแม่เราเป็นคนขี้บ่นนิดๆค่ะ เวลาแม่แกสอนอะไรเขาชอบทำหน้าตาไม่พอใจ แล้วชอบเถียง ไม่ค่อยรับฟังความคิดเห็นคนอื่น ทะเลาะกับแม่เราบ่อยๆค่ะ เราอึดอัดมาก แม่ของเขาก็ไม่ค่อยช่วยเหลืออะไรเลยค่ะ คือทางบ้านเราให้พ่อแม่เขาไปอยู่บ้านป้าค่ะซึ่งอยู่ติดกัน แต่บ้านป้าไม่มีคนอยู่เลยให้แกสองคนไปอยู่ที่นั่น พ่อเขาไม่สบายเดินไม่ได้ค่ะ เวลาเข้าน้ำจะได้สะดวก แม่ของเขาไม่ค่อยจะสนใจอะไรเท่าไร เวลามีงานที่บ้าน เช่นทำบุญอะไรแบบนี้แกก็ไม่ค่อยออกมาช่วยอะไรบอกทำไม่เป็น คือนอนอย่างเดียว หลานก็ไม่ค่อยช่วยดูค่ะ เพราะไม่เคยมีหลานบอกเลี้ยงไม่เป็น
และเค้าก็เด็กกว่าเราตั้ง 3ปี ไม่มีพิธีแต่งงานระหว่างกัน แต่เราพลาดเพราะท้อง ต้องทนอยู่กับลูก หากเลิก เราไม่อยากพึ่งพาแม่ของเรามาเลี้ยงลูก จนต้องทนอยู่กับเค้า เพื่อลูกจะได้มีบ้านอยู่ มีพ่อ เราอึดอัดมากค่ะ บางทีเราก็สงสารแม่เราเห็นแกไม่ค่อยสบายใจหลายๆครั้งที่สามีเราทำกิริยาไม่ดีใส่แม่ของเรา บางทีอยากจะหอบลูกหนีไปค่ะ แต่เราห่วงเขา ถ้าเราไปเขาจะอยู่ยังไงต่างบ้านต่างถิ่น บ้านของตัวเองก็ไม่มีคือเราสงสารเขาค่ะ แต่ถามว่ารักมั้ย เราว่าเราคงหมดรักไปแล้ว..
เราผิดมั๊ย ต่อจากนี้ หากนอกใจ และแอบคุยกับคนที่คุยแล้วสบายใจ เขารับฟังเราได้ ให้กำลังใจเราเมื่อยามเราท้อ คนนี้เคยแอบชอบเรามา4ปีกว่าๆแล้วค่ะ แต่เราเลือกเขา เพราะคิดว่าเขาคงดูแลเราได้ดีกว่า ถึงตอนนี้เขาคนนั้นก็ยังบอกว่าชอบเราอยู่ เรายังไม่เลิกกับสามี ณ ตอนนี้ อยากเลิกค่ะ ไม่อยากทนอยู่กับคนแบบนี้อีกแล้ว เราเหนื่อย แต่ทนอยู่เพราะลูกค่ะ แต่เราก็ยังไม่ได้มีความสัมพันธ์ทางกายกับคนคนนั้น แค่สัมพันธ์ทางใจ
แล้วเราต้องทำยังไงดี หนีก็คงหนีไม่ได้อีกแล้ว
ผิดมากไหม ถ้าแอบคุยกับคนอื่น
แต่ 5 ปี มานี้ สามีของเราไม่รับผิดชอบ อะไรเลย ไม่เก็บเงิน ทำอะไรไม้เป็นชิ้นเป็นอัน ไม่มีแม้กระทั่งบ้านของตัวเอง ต้องเช่าบ้านอยู่ อารมณ์หงุดหงิดง่ายขี้โมโห ใครพูดอะไรสอนอะไรไม่ค่ิยจะฟัง ขนาดแม่แท้ๆตัวเองยังจะทำร้ายเลยค่ะ ไม่ค่อยสนใจลูกเมีย กินแต่เหล้า เงินเดือนมีเท่าไรก็ไม่เคยเก็บใช้จ่ายแบบไม่คิด ไม่มีการวางแผนอนาคต หงุดหงิดโมโหอะไรก็มาลงที่เราตลอด จนเราทนไม่ไหวหนีมาอยู่บ้านสักพัก เขาก็ตามมาง้อ จนเราใจอ่อน บอกว่าจะปรับปรุงเปลี่ยนแปลงตัวเองทุกอย่างจนเราเชื่อใจ เราก็เลยให้เขาย้ายมาอยู่ที่บ้านของเรา แล้วก็พาพ่อแม่เขามาอยู่ด้วย อย่างที่บอกเพราะสามีเราไม่มีบ้านค่ะ จะทิ้งพ่อแม่เขาไว้ก็ไม่ได้ แต่พอมาอยู่จริงๆ ไม่ได้เป็นแบบที่คิดเลย เขาทำนิสัยแย่ๆเหมือนเดิมค่ะ จะดีก็ตอนที่เราทำตัวเฉยๆ ไม่สนใจเขา ไม่คุยกับเขา บอกว่าจะไปทำงานที่อื่น ก็ดีมาสักพักค่ะ แล้วก็เหมือนเดิม ยิ่งไปกว่านั้นไม่เคารพแม่เราเลย พอดีแม่เราเป็นคนขี้บ่นนิดๆค่ะ เวลาแม่แกสอนอะไรเขาชอบทำหน้าตาไม่พอใจ แล้วชอบเถียง ไม่ค่อยรับฟังความคิดเห็นคนอื่น ทะเลาะกับแม่เราบ่อยๆค่ะ เราอึดอัดมาก แม่ของเขาก็ไม่ค่อยช่วยเหลืออะไรเลยค่ะ คือทางบ้านเราให้พ่อแม่เขาไปอยู่บ้านป้าค่ะซึ่งอยู่ติดกัน แต่บ้านป้าไม่มีคนอยู่เลยให้แกสองคนไปอยู่ที่นั่น พ่อเขาไม่สบายเดินไม่ได้ค่ะ เวลาเข้าน้ำจะได้สะดวก แม่ของเขาไม่ค่อยจะสนใจอะไรเท่าไร เวลามีงานที่บ้าน เช่นทำบุญอะไรแบบนี้แกก็ไม่ค่อยออกมาช่วยอะไรบอกทำไม่เป็น คือนอนอย่างเดียว หลานก็ไม่ค่อยช่วยดูค่ะ เพราะไม่เคยมีหลานบอกเลี้ยงไม่เป็น
และเค้าก็เด็กกว่าเราตั้ง 3ปี ไม่มีพิธีแต่งงานระหว่างกัน แต่เราพลาดเพราะท้อง ต้องทนอยู่กับลูก หากเลิก เราไม่อยากพึ่งพาแม่ของเรามาเลี้ยงลูก จนต้องทนอยู่กับเค้า เพื่อลูกจะได้มีบ้านอยู่ มีพ่อ เราอึดอัดมากค่ะ บางทีเราก็สงสารแม่เราเห็นแกไม่ค่อยสบายใจหลายๆครั้งที่สามีเราทำกิริยาไม่ดีใส่แม่ของเรา บางทีอยากจะหอบลูกหนีไปค่ะ แต่เราห่วงเขา ถ้าเราไปเขาจะอยู่ยังไงต่างบ้านต่างถิ่น บ้านของตัวเองก็ไม่มีคือเราสงสารเขาค่ะ แต่ถามว่ารักมั้ย เราว่าเราคงหมดรักไปแล้ว..
เราผิดมั๊ย ต่อจากนี้ หากนอกใจ และแอบคุยกับคนที่คุยแล้วสบายใจ เขารับฟังเราได้ ให้กำลังใจเราเมื่อยามเราท้อ คนนี้เคยแอบชอบเรามา4ปีกว่าๆแล้วค่ะ แต่เราเลือกเขา เพราะคิดว่าเขาคงดูแลเราได้ดีกว่า ถึงตอนนี้เขาคนนั้นก็ยังบอกว่าชอบเราอยู่ เรายังไม่เลิกกับสามี ณ ตอนนี้ อยากเลิกค่ะ ไม่อยากทนอยู่กับคนแบบนี้อีกแล้ว เราเหนื่อย แต่ทนอยู่เพราะลูกค่ะ แต่เราก็ยังไม่ได้มีความสัมพันธ์ทางกายกับคนคนนั้น แค่สัมพันธ์ทางใจ
แล้วเราต้องทำยังไงดี หนีก็คงหนีไม่ได้อีกแล้ว