อยากอยู่แต่บ้าน เงียบๆคนเดียว อยากนอนโดยไม่ต้องทำอะไร แต่นอนไม่หลับ เวลาใครนัดเราออกไปเจอข้างนอกหรือบังคับให้เราออกจากบ้าน เราจะรู้สึกอึดอัดไม่อยากไป หดหู่ใจ จนร้องไห้ใส่คนที่บังคับ ไม่อยากเจอผู้คนเลย คือถ้าเค้ามาคุยกับเราเราก็คุยได้ไม่ถึงกับว่าไม่ยอมพูดด้วย แต่แค่ไม่เคยอยากทักใครก่อนหรือหาเรื่องคุยที่จะได้เจอกับเค้าหรือคุยกับเค้าเลย มีแต่พยายามตัดบทสนทนา  เวลาพ่อแม่ใช้ให้ทำในสิ่งที่เราไม่ค่อยอยากทำก็จะ หดหู่ น้อยใจ คิดวนอยุ่แต่ในหัวว่า"อยากพักๆๆๆๆๆ ไม่อยากทำแล้วเหนื่อย"  ประมาณว่าอยากทำแต่สิ่งที่ชอบซ้ำๆไม่อยากทำอะไรที่มันแปลกใหม่ อยากอยุ่แต่กับอะไรเดิมๆกลัวการเริ่มต้นใหม่ในทุกๆเรื่อง  เวลาต้องเริ่มต้นทำอะไรใหม่ๆจะคิดวนเวียนในหัวว่า"ไม่ทำได้มั้ยแบบเดิมก็ดีอยู่แล้ว เรารับแบบเดิมได้แบบใหม่เรารับไม่ได้หรอก" จนรู้สึกว่าเป็นคนที่ดำดิ่งสู่ความว่างป่าวที่น่าเบื่อขึ้นทุกวันๆ  สมาธิไม่ค่อยมี ความจำสั้น แถมตอนนี้เริ่มเกลียดเพศตรงข้าม กลัวการอยู่ใกล้ๆกับเพศตรงข้ามขึ้น  โลกส่วนตัวสูงขึ้น อยากรู้ว่าเป็นโรคทางจิตหรือแค่นิสัยส่วนตัวเราเอง คืออยากปรึกษาครอบครัวก็กลัวเค้าหาว่าปัญญาอ่อน คิดไปเอง เลยอยากถามจากคนที่เค้าอยากตอบเรา ขอบคุณค่ะ