สวัสดีค่ะ คือเราอายุ15จะ16แล้ว เราคิดว่าตัวเองอาจเป็นโรคเครียดไม่ก็ซึมเศร้า หลังจากได้สังเกตตัวเองแล้ว ปกติเราเป็นคนโลกส่วนตัวสูง เงียบๆ ไม่ค่อยพูด อยู่หอคนเดียว เป็นคนเครียด อาจจะจริงจังกับชีวิตมากเกินไปด้วย หงุดหงิดง่าย เราชอบเขียนไดอารี่เลยรู้ว่าตัวเองเป็นยังไง
     ที่เราจะเล่า บางคนอาจจะอ่านแล้วรู้สึกว่าเขียนซ้ำซาก  แล้วก็วันที่ที่เขียนไม่ต่อเนื่องกัน ไม่ได้เขียนไดอารี่ทุกวันเลยไม่รู้ว่าระหว่างนั้นเป็นบ้างหรือเปล่า แต่เราอยากเล่าเพราะไม่รู้ว่าที่เป็นอยู่คืออะไร อาการที่เป็นก็จะซ้ำๆกันค่ะ
เริ่มตั้งแต่ 25 ก.พ. วันนั้นเราตื่นมาก็เศร้า มันหดหู่บอกไม่ถูก เครียดนิดหน่อย ร้องไห้เพราะว่าชีวิตไม่เป็นไปตามเป้าหมาย อยากใช้ชีวิตให้ดี แต่รู้สึกกดดัน อาจเป็นเพราะกดดันตัวเองเกินไป 26 ก.พ.เราก็เป็นอีก แล้วก็มาเป็นวันที่ 1 มี.ค. ก็เบื่อ หดหู่ เศร้า ซึม คิดว่าตัวเองน่าจะฟุ้งซ่านเกิน ไม่มีอะไรทำ ไม่มีแรงจูงใจ ไม่ได้ร้องไห้แต่รู้สึกเฉยๆ เฉื่อยๆ ถ้าไม่มีอาการก็ดูหนัง ฟังเพลงได้ปกติ ไม่อยากทำอะไรเลย จากนั้นก็ไม่รู้ว่าวันอื่นๆเป็นไหม เพราะไม่ได้เขียนไดอารี่ทุกวันค่ะ ต่อมาวันที่ 8 เม.ย. ดูหนังได้ปกติ ตอนดูก็อินตามหนัง แต่ในวันนี้อยู่ๆก็ร้องไห้ เบื่อตัวเองมาก ไม่มีเหตุผล ร้องแบบไม่มีเรื่องให้คิด ต่อมาก็ประมาณสัปดาห์ไหนไม่รู้ ทุกอาทิตย์ตอนเย็นถึงกลางคืน รู้สึกไม่อยากไปโรงเรียน ขี้เกียจทำงาน ชอบเศร้า ไม่มีแรง อึดอัด เหนื่อย ไม่อยากขยัน เหนื่อย ท้อกับการเรียน รู้สึกเหมือนอยู่คนเดียว อยากนอนหลับไปแบบไม่คิดอะไร อยากพัก หยุดคิด จากนั้น 27 มิ.ย. ตื่นมาก็อึดอัด แต่ร้องไห้ไม่ออก อยากนอนหลับไปนานๆแล้วตื่นขึ้นมาจัง วันต่อมาไม่รู้วันที่เท่าไหร่ ในนั้นเขียนว่าจิตใจห่อเหี่ยวที่จะกระตือรือร้น คิดว่ากดดันตัวเองเกินไป เหนื่อยมาก ไม่มีแรง ไม่มีสมาธิ ต่อมา10 ก.ค. คิดว่าตัวเองไม่ดีพอ อยากหลับไปนานๆค่อยตื่น จะได้ไม่ต้องรับรู้ความเหนื่อย กดดัน เศร้า ร้องไห้ เราไม่อยากไปโรงเรียน 11 ก.ค. ซึม เศร้า เบื่อ เซ็ง หดหู่ หลังจากที่หลายวันที่ผ่านมาขยันมากๆ 4วันจากนั้นก็ไม่ขยันเลย วันนี้สมองตื้อ อึดอัด ไม่รู้เป็นบ้าอะไร ไม่มีแรง (แต่ตอนดูหนังฟังเพลงก็ปกตินะ) ถามตัวเองว่าใช้ชีวิตเพื่ออะไร ให้ผ่านไปวันๆหรอ 12 ก.ค. เป็นอีก ไม่สามารถอ่านหนังสือได้เลย ไม่มีสมาธิ ไม่อยากทำอะไรเลย ไม่อยากไปโรงเรียน อยากนอน ที่จริงเราอยากอ่านหนังสือเพราะใกล้สอบแล้ว แต่ไม่สามารถบังคับตัวเองให้อ่านได้
     เราสังเกตตัวเองว่าบางทีกลางวันตอนกินข้าวก็จะเหม่อลอย ตอนสั่งก็อยากกิน พอกินก็อิ่ม มันเบื่ออาหารไปหมด ก็พยายามกิน เราไม่มีระเบียบวินัย ปล่อยปละละเลย ไม่มีสมาธิ ไม่สามารถควบคุมตัวเองให้ทำอะไรได้ เบื่อง่าย ไม่มีแรง ไม่มีกำลังใจ อึดอัด เฉื่อย นอนดึก มันเหมือนมีอะไรให้คิด ให้ทบทวน แต่ก็ไม่ได้ทำ ใช้เวลาไปเปล่าประโยชน์ แต่เราไม่เคยคิดเรื่องอยากตายนะ แค่คิดว่าอยากผ่านอาการบ้าๆ ช่วงแย่ๆนี้ไป อยากนอนหลับไปนานๆ ไม่คิดอะไร อยากอยู่คนเดียว ไม่อยากคิด กังวลอะไร ตอนนี้เราไม่กำลังใจที่จะทำอะไรเลย
เราไม่รู้ว่าแบบนี้เรียกอะไรนะ บางทีเราอาจแค่อยู่ในช่วงท้อ ขี้เกียจหรือเปล่า ก็เลยอยากถามทุกคนค่ะว่าเราเป็นอะไรกันแน่ ต้องหาจิตแพทย์ไหมคะ ไม่กล้าเล่าให้พ่อแม่ฟัง กลัวเค้าคิดว่าเราแค่ขี้เกียจ ปรับตัวเดี๋ยวก็หาย เราไม่เคยบอกเรื่องนี้กับใครเลยซักคน เราไม่ค่อยได้ระบายความเครียดกับใครด้วยค่ะ
เราเพิ่งเคยเขียนกระทู้เป็นครั้งแรก ผิดพลาดยังไงก็ขอโทษด้วยนะคะ ยังไงก็ขอบคุณที่อ่าน แล้วก็ขอบคุณทุกความเห็นนะคะ จะลองนำไปใช้ดูค่ะ