ช่วงนี้เป็นช่วงปิดเทอมม.6ค่ะ เป็นช่วงปิดเทอมยาวรอเปิดเข้ามหาลัยซึ่งหนูเองก็ยังไม่ได้ที่เรียนเพราะจะรอรอบแอดมิชชั่น ชีวิตช่วงนี้จะเหมือนว่าอยู่บ้านเฉยๆไปวันๆ แล้วเหมือนจะมีอาการที่ตามความรู้สึกตัวเองไม่ทันเลย ทุกอย่างดูเบื่อๆ เหงาๆ เซ็งๆ ไปหมด ไม่อยากอยู่คนเดียวที่บ้านเฉยๆเพราะกลัวฟุ้งซ่าน แต่ก็ไม่พร้อมที่จะออกไปพบเจอใครที่ไหน เหนื่อยที่จะต้องพบเจอผู้คน ทั้งๆที่ปกติแล้วหนูเป็นคนชอบเข้าสังคมและเข้ากับผู้คนได้ง่ายมากๆ แต่ตอนนี้กลับอยากปิดตัวเองไปหมดทุกทางเลย งานอดิเรกที่เคยชอบทำก็เบื่อไปทุกอย่างเลย
มีความคิดอยากจะเรียนพิเศษที่พิ่มความสามารถไม่ใช่สายวิชาการ ก็เหมือนความพร้อมในการเรียนรู้สิ่งใหม่ๆไม่มีเลยเหมือนสมองไม่พร้อมรับ อยากลองทำอะไรใหม่ๆหรือทำตัวให้ตัวเองยุ่งๆ ก็ดูเหมือนตัวเองเหม่ออยู่ตลอดเวลา ไม่มีสมาธิและไม่มีความกระตือรือร้นใดๆ
ความกดดันก็มีเยอะค่ะ เป็นอาการกดดันตัวเองมากกว่า อย่างที่บอกว่าหนูต้องรอรอบแอดเพราะไม่ผ่านรับตรงมหาลัยที่อยากเข้า แล้วพอช่วงประกาศผล เห็นเพื่อนๆต่างโรงเรียนที่รู้จักกันตามสังคมต่างๆ เค้าติดม.ที่เราฝัน ก็จะรู้สึกเหมือนตัวเองไม่เอาไหน รู้สึกเสียใจกับตัวเอง ทั้งๆที่ผ่านมาเราเองก็มั่นใจว่าเราทำเต็มที่แล้ว จริงๆมันไม่ควรจะต้องรู้สึกเสียใจเสียดายอะไรใช่ไหมคะ กลายเป็นว่าหนูในช่วงนี้ไม่มีแรงที่จะมาปลุกกำลังใจมาฮีลตัวเองได้เลย ทั้งๆที่ผ่านมาเราก็โอเคมาตลอด กำลังใจเราก็ดีมาตลอด ความผิดหวังก่อนหน้านี้ก็มี แต่เราก็ไม่ได้อาการหนักเหมือนที่เป็นตอนนี้
พยายามสังเกตตัวเองดูเหมือนกันนะคะว่าเป็นเพราะเราเครียดเรื่องที่เรียนรึเปล่า แต่มันก็เหมือนว่าอาการที่เราเป็นตอนนี้มันไปส่งผลให้เรารู้สึกคิดลบในเรื่องต่างๆเสียมากกว่า ไม่ใช่แค่เรื่องที่เรียนอย่างเดียว แต่ยังมีปัญหาเศรษฐกิจในครอบครัวบ้างล่ะ ปัญหาหัวใจบ้างล่ะ เรื่องของอนาคตตัวเองอีก แล้วยิ่งสภาพตัวเองตอนนี้ก็เป็นซะแบบนี้ด้วย แย่ x 10 ไปเลยเต็มๆ
ทุกวันนี้อึดอัดมากค่ะ กว่าจะผ่านแต่ละวันไปได้ อยากนอนๆให้มันพ้นๆวันไป แต่ก็ไม่อยากตื่นมาเจออาการเดิมๆซ้ำๆอีก ยิ่งดึกอาการยิ่งหนัก ใจอยากจะนอนๆให้หลับไปตั้งแต่ช่วงหัวค่ำไปเลยแต่นอนยังไงก็นอนไม่หลับ กว่าจะนอนได้ก็ข้ามพ้นวันใหม่ไปแล้ว ตื่นมาก็เป็นอาการซ้ำๆ ตอนนี้เหนื่อยมากค่ะ T_T บางวัน จู่ๆอยากร้องไห้ก็น้ำตาปริ่มขึ้นมาซะดื้อๆ
หมายเหตุ : ถึงจะยังไม่ได้ป่วยและไม่ได้อยากจะป่วย รวมไปถึงไม่ได้ต้องการที่จะรีบคิดโรคให้ตัวเองก็เถอะ แต่ยังไงก็ขออนุญาตแท็กโรคซึมเศร้านะคะ
ปล. แก้ไขคำผิดค่ะ
ชีวิตช่วงนี้เคว้งคว้างมาก รู้สึกไร้แรงบันดาลใจไปในทุกเรื่องเลยค่ะ อาการแบบนี้ไม่ได้ป่วยใช่มั้ยคะ
มีความคิดอยากจะเรียนพิเศษที่พิ่มความสามารถไม่ใช่สายวิชาการ ก็เหมือนความพร้อมในการเรียนรู้สิ่งใหม่ๆไม่มีเลยเหมือนสมองไม่พร้อมรับ อยากลองทำอะไรใหม่ๆหรือทำตัวให้ตัวเองยุ่งๆ ก็ดูเหมือนตัวเองเหม่ออยู่ตลอดเวลา ไม่มีสมาธิและไม่มีความกระตือรือร้นใดๆ
ความกดดันก็มีเยอะค่ะ เป็นอาการกดดันตัวเองมากกว่า อย่างที่บอกว่าหนูต้องรอรอบแอดเพราะไม่ผ่านรับตรงมหาลัยที่อยากเข้า แล้วพอช่วงประกาศผล เห็นเพื่อนๆต่างโรงเรียนที่รู้จักกันตามสังคมต่างๆ เค้าติดม.ที่เราฝัน ก็จะรู้สึกเหมือนตัวเองไม่เอาไหน รู้สึกเสียใจกับตัวเอง ทั้งๆที่ผ่านมาเราเองก็มั่นใจว่าเราทำเต็มที่แล้ว จริงๆมันไม่ควรจะต้องรู้สึกเสียใจเสียดายอะไรใช่ไหมคะ กลายเป็นว่าหนูในช่วงนี้ไม่มีแรงที่จะมาปลุกกำลังใจมาฮีลตัวเองได้เลย ทั้งๆที่ผ่านมาเราก็โอเคมาตลอด กำลังใจเราก็ดีมาตลอด ความผิดหวังก่อนหน้านี้ก็มี แต่เราก็ไม่ได้อาการหนักเหมือนที่เป็นตอนนี้
พยายามสังเกตตัวเองดูเหมือนกันนะคะว่าเป็นเพราะเราเครียดเรื่องที่เรียนรึเปล่า แต่มันก็เหมือนว่าอาการที่เราเป็นตอนนี้มันไปส่งผลให้เรารู้สึกคิดลบในเรื่องต่างๆเสียมากกว่า ไม่ใช่แค่เรื่องที่เรียนอย่างเดียว แต่ยังมีปัญหาเศรษฐกิจในครอบครัวบ้างล่ะ ปัญหาหัวใจบ้างล่ะ เรื่องของอนาคตตัวเองอีก แล้วยิ่งสภาพตัวเองตอนนี้ก็เป็นซะแบบนี้ด้วย แย่ x 10 ไปเลยเต็มๆ
ทุกวันนี้อึดอัดมากค่ะ กว่าจะผ่านแต่ละวันไปได้ อยากนอนๆให้มันพ้นๆวันไป แต่ก็ไม่อยากตื่นมาเจออาการเดิมๆซ้ำๆอีก ยิ่งดึกอาการยิ่งหนัก ใจอยากจะนอนๆให้หลับไปตั้งแต่ช่วงหัวค่ำไปเลยแต่นอนยังไงก็นอนไม่หลับ กว่าจะนอนได้ก็ข้ามพ้นวันใหม่ไปแล้ว ตื่นมาก็เป็นอาการซ้ำๆ ตอนนี้เหนื่อยมากค่ะ T_T บางวัน จู่ๆอยากร้องไห้ก็น้ำตาปริ่มขึ้นมาซะดื้อๆ
หมายเหตุ : ถึงจะยังไม่ได้ป่วยและไม่ได้อยากจะป่วย รวมไปถึงไม่ได้ต้องการที่จะรีบคิดโรคให้ตัวเองก็เถอะ แต่ยังไงก็ขออนุญาตแท็กโรคซึมเศร้านะคะ
ปล. แก้ไขคำผิดค่ะ