คือเขามีเรื่องเครียดที่ทำให้จิตใจหดหู่ แล้วเขาก็จะดิ่งแล้วเงียบไป ซึ่งเราเข้าใจว่าคงต้องการอยู่คนเดียว หรือกำลังดิ่งอยู่ไม่อยากคุยอะไรกับใครทั้งนั้น แต่เราก็เป็นห่วงเลยพยายามเว้นช่วงทักไป คือทักทาย ถามว่ากินข้าวหรือยัง หลับหรือยัง หรือแค่ส่ง sticker ทักทายไป เพื่อให้รู้ว่าก็ยังมีเรานะ (เคยเงียบปล่อยให้อยู่กับตัวเองไป เขาก็มาบอกว่า จะไม่สนใจกันแล้วใช่ไหม)

แต่เขาก็ตอบกลับมาหาเราแบบเย็นชา เช่น ถามว่าหลับรึยัง ก็ตอบมาว่า ทำไม (เหมือนรำคาญ ปกติไม่คุยกันแบบนี้)

เราเอาแต่ใจไปไหม ว่าเขาก็ต้องตอบแบบรักษาน้ำใจกันหน่อยบ้าง ถ้ายังมีความรู้สึกดี ๆ ต่อกันอยู่ ไม่ได้ต้องการอะไรมาก อาจจะตอบกลับดี ๆ แค่ประโยคเดียวก็ได้ เราก็ไม่เซ้าซี้

ซึ่งเราก็สับสนเลยอยากฟังความเห็นหลาย ๆ ด้าน ถ้าเอาแต่ใจไปเราก็จะได้ปรับใจตัวเอง

เพราะตอนนี้กลายเป็นว่าเราก็เกิดความดิ่งเช่นกัน ว่าจริง ๆ คือเราแค่ไม่สำคัญพอที่จะต้องมาถนอมน้ำใจกันกันแน่ หรือมันก็เป็นปกติของคนจิตใจหดหู่ (แต่เราไม่เป็น เราตอบดีเสมอและแสดงออกว่าเราดีใจว่ามีเขาอยู่ข้าง ๆ)