ผมเป็นคนที่โลกส่วนตัวสูงมากกกกกกกกกก
เพื่อนนังไม่อยากให้เข้ามาบ้านเลย
แล้วมีวันหนึ่งที่ป้าผมแกลำบากต้องไปหาเงินไกล
เลยฝากลูกไว้2คน ซึ่งผมไม่ได้รังเกียจหลานแต่รู้สึกหดหู่มาก มันอึดอัด ผมอยู่กับน้องแค่2คนมาตลอด
แล้วมีเพิ่มมาอีก2ซึ่ง ไม่สนิทอีกด้วย ยิ่งอยู่นานสุขภาพจิตผมยิ่งดิ่ง ผมไม่มีสิทธิ์พูดอะไรเลย
ทุกคนในบ้านโอเคหมดเพราะเขาไม่ได้เลี้ยงส่งแค่เงินมา ผมคนเดียวที่ไม่โอเค คนเดียวซึ่บผมไม่อย่กพูดมาก ผมแค่อยากอยู่ส่วนตัวเงียบๆ ยิ่งอยู่ยิ่งดิ่ง
และต้องมารับผิดชอบดูแลเด็กถึงจะแค่20วัน แต่ผ่านมาแค่1วันผมก็ดิ่งจะแย่แล้วกินข้าวไม่อร่อย ไม่กล้าทำอะไรมันอึดอัดไปหมด ทุกคนคิดยังไงกับความคิดผมครับ ผมอย่างจะคิดผิดก็ได้
ตรรกะผมเพี้ยนแล้วรึป่าว
เพื่อนนังไม่อยากให้เข้ามาบ้านเลย
แล้วมีวันหนึ่งที่ป้าผมแกลำบากต้องไปหาเงินไกล
เลยฝากลูกไว้2คน ซึ่งผมไม่ได้รังเกียจหลานแต่รู้สึกหดหู่มาก มันอึดอัด ผมอยู่กับน้องแค่2คนมาตลอด
แล้วมีเพิ่มมาอีก2ซึ่ง ไม่สนิทอีกด้วย ยิ่งอยู่นานสุขภาพจิตผมยิ่งดิ่ง ผมไม่มีสิทธิ์พูดอะไรเลย
ทุกคนในบ้านโอเคหมดเพราะเขาไม่ได้เลี้ยงส่งแค่เงินมา ผมคนเดียวที่ไม่โอเค คนเดียวซึ่บผมไม่อย่กพูดมาก ผมแค่อยากอยู่ส่วนตัวเงียบๆ ยิ่งอยู่ยิ่งดิ่ง
และต้องมารับผิดชอบดูแลเด็กถึงจะแค่20วัน แต่ผ่านมาแค่1วันผมก็ดิ่งจะแย่แล้วกินข้าวไม่อร่อย ไม่กล้าทำอะไรมันอึดอัดไปหมด ทุกคนคิดยังไงกับความคิดผมครับ ผมอย่างจะคิดผิดก็ได้