ทุกวันนี้เหมือนคนอกหักทั้งๆที่ยังไม่มีใครมาทำอะไร...ก็ไปแอบชอบคนในหมู่บ้าน เราเพิ่งมาซื้อบ้านโครงการนี้อยู่และเห็นเขาคนนี้มา 3 ปีแล้วก็ไม่เคยจะรู้สึกแย่แบบนี้ ตอนที่เจอกันครั้งแรก ก็รู้สึกแต่แรกแล้ว มันสะดุดใจ คิดในใจคนๆนี้ทำไมดูน่ารักจัง...ชอบ เหมือนรักแรกพบ คนหล่อกว่านี้เยอะแยะไม่เคยสน แต่พอมาเห็นคนๆนี้ ชอบเลย ตอนนั้นก็คิดแค่นั้นเห็นก็รู้สึกดี ไม่เห็นก็ไม่ได้นึกถึงอะไร
วันนึงบังเอิญไปเห็นรูปเขาครึ่งตัวหน้าตรงใน Face ของเพื่อนในหมู่บ้าน ซึ่งเพื่อนก็เป็นเพื่อนของโค๊ชฟุตบอลของหมู่บ้าน เห็นภาพเขาเท่านั้น...เหมือนโดนของทันที...เราพิจารณารูปเขา...ก็เราชอบเขาอยู่แล้ว...ยิ้มนิดๆ ตาคม คิ้วเข็ม แก้มแดงๆ ปากแดงๆ ผิวพรรณเกลี้ยงเกลา นัยน์ตาดูอบอุ่น เหมือนเขากำลังยืนยิ้มให้เรา อ่อนระทวย ใจละลาย หล่อน่ารักม๊าก อยากจะกอดมาๆ เราจูปที่รูปรัวๆๆๆ ก็อปเก็บไว้ในมือถือเลย ที่ผ่านมาเห็นแบบผ่านๆคุยกันบ้างก็แป็บๆไม่ได้สังเกตุสังการอะไรมากมาย รู้แต่ว่าชอบจังคนนี้
จากนั้นเราโลกเราเปลี่ยนไปเลยจากที่ง่ายๆชิวๆกับครอบครัว กับเพื่อนๆ กับงาน ถึงตอนนี้เพื่อนช่วนไปไหนไม่ไป งานโอทีไม่ทำ ไม่เลิกดึก 5 โมงกลับบ้านทันที ก็อยากเจอเขา...ทำทีไปดูเขาซ้อมบอล เราก็ไปแอโรบิค เต้นไม่เป็นจังหวะหรอกมัวแต่ดูเขาซ้อมบอล เขาซ้อมมานานแล้วแต่เราไม่เคยสนใจ บางทีเขาก็เล่นบอลกับพวกเด็กๆในหมู่บ้านตามซอยต่างๆ ก่อนนั้นเราก็หมกตัวอยู่แต่ในบ้านขี้เกียจออกนอกบ้าน แม่ยังถามเลยทำไมช่วงนี้ออกไปเย็นๆบ่อย ทำไมเราซื้อเสื้อผ้าใหม่ ทำไมเราถึงมาดูแลเรื่องสุขภาพ
เราทำตัวไปตีสนิทเขามากขึ้น ไปคุยด้วย เขาก็คุยปกตินั่นละ เราเองที่เปลี่ยนไปคอยเอาน้ำให้เขากินแต่ไม่บ่อย เดี๊ยวจะผิดปกติ เขาก็ดู งงๆ ว่าจู่ๆเราเอาน้ำให้กินทำไม เขาตัดผมใหม่ ดูน่ารัก เราก็บอกเขาไปว่าตัดผมใหม่ดูดีนะ น่ารักเชียวเขาก็ยิ้มๆแบบเขิล โอ๊ยยยยคนอะไรเขิลซ๊ะน่ารักเชียว คือดูแล้วเขาก็ไม่ได้อะไรกับเราหรอก อีกอย่างเปิดตัวมากไปกลัวเจ็บตัว เอาแค่แอบๆแบบนี้ไปดีกว่า
แต่ทุกครั้งที่เดินกลับบ้าน...มันเหมือนทางมันมืดลงๆ หดหู่ใจมากเราต้องกลับบ้านแล้วหรอ เราอยากจะอยู่ตรงที่มีเขาตลอดเวลา ไม่อยากไปไหน ไม่อยากทำอะไรทั้งสิ้น เดินกลับบ้านอ้างกับแม่เหนื่อยจัง พอเข้าห้องปุ๊บ เข่าทรุดไปนอนกองกับพื้นนอนร้องไห้...ร้องทำไมก็มันคิดถึงเขา แอบชอบโดยที่เขาไม่รู้ อยากให้เขารู้ อยากให้เขาแคร์เรา เขาอาจจะมีแฟนแล้ว เราไม่อยากไปสืบ เราไม่อยากจะรับรู้อะไร เรากลัวเจ็บ ขอแค่ได้เห็นหน้าก็พอ
เคยคิดถ้าเขามีแฟนแล้ว ถ้าเขาย้ายบ้าน ถ้าเขาแต่งงาน ถ้าไม่เห้นเขาตอนนี้ เราจะแย่ไหน...โถ ตัวเอง...คงเจ็บมาก...ต้องรีบตัดใจให้เร็วนะ แต่ยังไม่เห้นหนทางตัดใจได้ T T
หลายๆครั้งไปสนามกีฬาหมู่บ้านไม่เจอเขา ก็ต้องทำขี่มอไซต์ตะเวนหาอยู่สนามโน่นไหม สนามนี้ไหม เหนื่อยกายเหนื่อยใจมาก เพียงอยากจะเห็นหน้าในวันนั้น พอไม่ได้เห็น....ขนาดได้เห็นแล้วกลับมาบ้านยังรู้สึกแย่เลย นี่ไม่ได้เห็นอยากจะกรี๊ดออกมาดังๆว่าเสียใจโว๊ยยยยยยยยยยยยยยย เขาไปไหน ไปกับใคร ทำอะไร
เราฟุ้งซ่านมากเลยตอนนี้ คิดไปไม่อยากให้เขามีแฟน ไม่อยากให้เขาแต่งงาน ฟังแต่เพลงเศร้าๆเพลงลูกทุ่งเราก็ฟังของต่ายอรทัย วนๆๆๆ อย่างเพลงเกี่ยวกับแอบรัก อกหัก คิดถึง เช่น แอบรักแอบคิดถึง
" เมื่อได้เห็นหน้าก็เพียงหน่อยเดียวรั้งเหนี่ยวจิตใจเลื่อนลอยเฝ้าคอยแอบมองเขาอยู่ได้แปลกใจไม่เบานี่ใจของเราเป็นอะไรร้อนรุ่มกลุ้มใจจะบอกกับใครเขาอย่างไรเล่า...เมื่อได้เห็นหน้าแล้วลาจากลับเหมือนกับจิตใจวูบหายกระวนกระวายแสนจะเศร้าเฝ้าเหม่อมองหาไม่พบหน้าตาพาเงียบเหงารู้แล้วตกเป็นทาสเขาให้เรา คอยหา..."
ในมิวสิกวีดีโอเราดูไปน้ำตาไหลไปอยากเป็นแบบในมิวสิกที่สุดท้ายเขาก็รักกันแต่เรามันไม่ใช่แบบนั้นแน่ ยิ่งเพลงของแม่ผึ่งพุ่มพวง เพลงนอนฟังเครื่องไฟ
"เสียงแขก มากล่าว เชิญเจ้าบ่าว ดังลั่นแล้วแขก คนเก่าเชิญเจ้าสาว อวบอั๋นแล้วให้ทั้งสองหอมกัน เขาจูบกันแน่แล้ว เขาหอมกันแน่แล้ว"
โอ๊ย ไม่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆม่ายยยยยยยยยยยยย มันหึงมากๆๆๆๆๆๆๆ
"รู้ว่าเขาหมดใจ แต่ทำไมยังรักเหลือเกินรู้ว่าเขาทำเมินแต่เป็นหยังจึงยังทนไหวลบความจำบ่จางลืมความหลังบ่ได้ความเข้มแข็งอยู่ไหนทำไมทิ้งให้ใจยอม"
เพลงนี้ก็แบบว่าแอบอกหัก เขาคงไม่ได้ใยดีเราอยู่แล้ว...แต่ทำไมเรารักเขาเหลือ รู้ว่าเขาทำเมิน...แต่ทำไมยังทนไปเพื่ออะไร ตอนนี้พิมพ์ๆยังน้ำตาคลอเลยแต่ร้องไม่ได้จะหาว่าบ้า...หรือว่าบ้า T T
เมื่อวานเขาไม่ไปซ้อม...ขี่ไปหน้าบ้านเขาทำทีเป็นมองโน่นนี่นั้น แค่ผ่านหน้าบ้านเขาก็มีความสุขเล็กๆ ไปเจอเขาในซอยเล็กเตะบอลกับเด็กๆ เราหยุดมองแป็บนึงพอชื่นใจ อยากให้เขามาสบตา จะจอดดูเขาก็ใช่ที่มันแปลกไป จำใจขี่ผ่านไปและไปรอที่สนามหมู่บ้านเผื่อเขาจะมา...รอจนค่ำเขาก็ไม่มา เราเสียใจมาก กลับบ้านแบบซึมๆ อยากร้องไห้
จนแม่เราบอกว่ารู้สึกเราแปลกไป แอบชอบใครอยู่หรือป่าว เราก็บอกไม่ได้ คนที่เราชอบแม่รู้ก็จะบอกว่าตัดใจซ๊ะ เป็นไปไม่ได้ เราจะบอกไงดี ขนาดเราอยากจะวาดฝัน ถึงแม้ลมๆแล้งๆก็ตาม อยากวาดโลกของตัวเองกับเขา เรายังรู้สึกขัดมันไม่ใช่เลย มันไม่มีทางเป็นไปไม่ได้เลย จะฝันไปทำไม ไม่ต้องฝัน คือ คนที่เราแอบชอบอยู่เขาอ่อนกว่าเรามาก อายุน้อยกว่าเราสิบกว่าปี...
รู้แล้วคงสมน้ำหน้าเราแล้วใช่ไหมว่าไม่เจียมตัว...ใช่เราไม่เจียมตัวเอง... แอบไปรักเด็กที่อนาคตสดใส เขาจะมีแฟนสวยๆรุ่นเดียวกัน...ใช่ๆถูกๆ T T ทำไมๆๆๆๆๆเราต้องเป็นแบบนี้ด้วย จู่ๆก็มามีความรู้สึกหลงคนๆนึง เขาไม่รู้เรื่องอะไรเลย เราบ้าไปเองทั้งหมด ทำไมมันเป็นแบบนี้ จู่ๆก็เป็นทั้งๆที่เจอกันหลายครั้งแล้วไม่เห็นบ้าแบบนี้ เบื่อๆๆๆๆๆความรู้สึกแย่ๆแบนี้
ทรมานใจมากๆ ไม่อยากทำอะไรทั้งสิ้น มันจะหายเองไหม เราไม่เคยเป็นแบบนี้ เราเคยมีแฟนตอนนั้นแฟนมาจีบเราก็คบกันเลย และเลิกกันไปไม่ได้แต่งงานและไม่เคยรู้สึกอกหักหรือหลงรักใครมากมาย ก่อนหน้าก็ใช้ชีวิตสนุกเฮอากับเพื่อนไปวันๆ มีความสุขชีวิตไม่ติดกับอะไร เลี้ยงตัวเอง เลี้ยงน้อง เลี้ยงแม่ แล้วทำไมจู่ๆมาหลงรักเด็กคนนึงทั้งๆที่เจอกันมานานแล้ว
เขาอาจจะเป็นเจ้ากรรมนายเวรเรา ที่ต้องมาให้เราทุกข์ทรมานใจเมื่อเห็นเขา แปลกเห้นครั้งแรกก็ชอบแล้ว เขาก็ไม่ได้มีอะไรดีกว่าผู้ชายคนอื่นๆ ก้ดูทั่วๆไปแต่เราทำไมชอบคนนี้เท่านั้น เขาจะรู้ตัวไหมหนอมีใครบางคนรักเขามากได้ขนาดนี้ ทุกวันนี้กลับจากงานมาบางวันก็ดึก ไม่มีโอกาสไปเห็นเขา ก็มานอนจมน้ำตาคนเดียว คิดถึงๆๆๆๆ เปิดดูรูปดูคลิ๊ปเขาวนไป แม่ถามก็บอกว่าปวดท้อง...อยากจะมีคนที่เรารักและหลงเขามากแบบนี้ และเขาก็รู้ได้ว่าเราชอบไม่ชอบแบบนี้เลยแอบข้างเดียว
ไม่รู้ว่าจะอีกนานไหมที่ความทรมานแบบนี้ แอบรักเขาแบบนี้ จะหายไป เราอยู่หมู่บ้านเดียวกันด้วยไงก็ต้องได้เห็นกันเสมอ บางทีอยากจะหนีไปอยู่ที่อื่นไม่ต้องเห็นไม่ต้องอยากรับรู้เรื่องเกี่ยวกับเขา ไม่ต้องเหนื่อยตามหาเขาว่าเข้าอยู่ไหน ไม่ต้องเหนื่อยรอคอย เฝ้ามองว่าเขาจะมาไหม
ทุกวันนี้ทำบุญกรวดน้ำ อธิฐานอุทิศส่วนกุศลผลบุญให้ทุกคน ร่วมถึงเจ้ากรรมนายเวรทุกชาติทุกภพและปัจจุบัน ขออย่าได้มีเวรมีกรรมต่อกันเลย ขอใตัวเองมีความสุขใจ อย่าได้ทุกข์แบบนี้ เราอยากตัดความรู้สึกรักที่เป็นไปไม่ได้แบบนี้ออกไป เราอยากกลับไปร่าเริงเฮฮาเหมือนเดิม พยามหักห้ามใจแล้วมันยากมากๆ โอ๊ย...อยากร้องไห้มากๆเลยตอนนี้...
อย่าว่าเราไม่ประมาณตน ไม่ข่มใจเลยนะ จู่ๆก็ชอบ...ขอพื้นที่ตรงนี้ระบายความรู้สึกที่มันอัดอั้น แม่ น้องเรายังบอกไม่ได้เลย บอกไปแม่จะหัวเราะป่าวๆ ก็รู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้ไปรักเด็กข้างบ้าน T T เราอยากมีคนที่เราคุยได้ถึงเรื่องนี้ อย่างน้อยก็ขอให้มีที่ระบายความรู้สึกนี้ออกมา เรารู้สึกแย่จริงๆตอนนี้ เราเบื่อตัวเองที่เป็นแบบนี้ คิดแบบนี้ ห้ามไม่ได้เลยกับความชอบความรักที่เกิดขึ้น จู่ๆก็รักไม่มีเหตุผล บางทีเราคิดเล่นๆถ้าตายไปตอนนี้ก็คงดี เบื่อจริงๆกับความรู้สึกแบบนี้ ตายแล้วคงไม่ต้องมาทุกข์แบบนี้อีก
แต่ไม่หรอกเราไม่คิดสั้นหรอก มันบาป แม่เราน้องเราใครจะดูแล และคงจะเสียใจมากๆ ...วันข้างหน้าเราจะต้องยิ้มได้หัวเราะอย่างมีความสุขได้ (ตอนนี้เราก็แอบน้ำตาไหล น้ำมูกไหล มันอัดอั้นมาก) เราจะรอวันที่เราจะมีความสุขอย่างที่เคย T T หรือมีคนมาเข้าใจและเติมเต็มความรักเราในแบบที่เราต้องการ
โอ้เอย หัวใจ
ทำไฉน ถึงจะลืมเขา
เขาไม่รักเรา
จะมัวเศร้า อยู่ทำไม
อยากจะเปลี่ยนใจ
อยากลืมเขาไป จากใจเรา
ลืมความหลังครั้งเก่า
ที่ยังเฝ้า หลอนใจ
แต่ตัดใจไม่ลง
ทั้งรักทั้งหลงเขากว่าใคร...
T T
ชาตินี้ที่รักเราคงรักกันไม่ได้...คิดถึงมาก T T
วันนึงบังเอิญไปเห็นรูปเขาครึ่งตัวหน้าตรงใน Face ของเพื่อนในหมู่บ้าน ซึ่งเพื่อนก็เป็นเพื่อนของโค๊ชฟุตบอลของหมู่บ้าน เห็นภาพเขาเท่านั้น...เหมือนโดนของทันที...เราพิจารณารูปเขา...ก็เราชอบเขาอยู่แล้ว...ยิ้มนิดๆ ตาคม คิ้วเข็ม แก้มแดงๆ ปากแดงๆ ผิวพรรณเกลี้ยงเกลา นัยน์ตาดูอบอุ่น เหมือนเขากำลังยืนยิ้มให้เรา อ่อนระทวย ใจละลาย หล่อน่ารักม๊าก อยากจะกอดมาๆ เราจูปที่รูปรัวๆๆๆ ก็อปเก็บไว้ในมือถือเลย ที่ผ่านมาเห็นแบบผ่านๆคุยกันบ้างก็แป็บๆไม่ได้สังเกตุสังการอะไรมากมาย รู้แต่ว่าชอบจังคนนี้
จากนั้นเราโลกเราเปลี่ยนไปเลยจากที่ง่ายๆชิวๆกับครอบครัว กับเพื่อนๆ กับงาน ถึงตอนนี้เพื่อนช่วนไปไหนไม่ไป งานโอทีไม่ทำ ไม่เลิกดึก 5 โมงกลับบ้านทันที ก็อยากเจอเขา...ทำทีไปดูเขาซ้อมบอล เราก็ไปแอโรบิค เต้นไม่เป็นจังหวะหรอกมัวแต่ดูเขาซ้อมบอล เขาซ้อมมานานแล้วแต่เราไม่เคยสนใจ บางทีเขาก็เล่นบอลกับพวกเด็กๆในหมู่บ้านตามซอยต่างๆ ก่อนนั้นเราก็หมกตัวอยู่แต่ในบ้านขี้เกียจออกนอกบ้าน แม่ยังถามเลยทำไมช่วงนี้ออกไปเย็นๆบ่อย ทำไมเราซื้อเสื้อผ้าใหม่ ทำไมเราถึงมาดูแลเรื่องสุขภาพ
เราทำตัวไปตีสนิทเขามากขึ้น ไปคุยด้วย เขาก็คุยปกตินั่นละ เราเองที่เปลี่ยนไปคอยเอาน้ำให้เขากินแต่ไม่บ่อย เดี๊ยวจะผิดปกติ เขาก็ดู งงๆ ว่าจู่ๆเราเอาน้ำให้กินทำไม เขาตัดผมใหม่ ดูน่ารัก เราก็บอกเขาไปว่าตัดผมใหม่ดูดีนะ น่ารักเชียวเขาก็ยิ้มๆแบบเขิล โอ๊ยยยยคนอะไรเขิลซ๊ะน่ารักเชียว คือดูแล้วเขาก็ไม่ได้อะไรกับเราหรอก อีกอย่างเปิดตัวมากไปกลัวเจ็บตัว เอาแค่แอบๆแบบนี้ไปดีกว่า
แต่ทุกครั้งที่เดินกลับบ้าน...มันเหมือนทางมันมืดลงๆ หดหู่ใจมากเราต้องกลับบ้านแล้วหรอ เราอยากจะอยู่ตรงที่มีเขาตลอดเวลา ไม่อยากไปไหน ไม่อยากทำอะไรทั้งสิ้น เดินกลับบ้านอ้างกับแม่เหนื่อยจัง พอเข้าห้องปุ๊บ เข่าทรุดไปนอนกองกับพื้นนอนร้องไห้...ร้องทำไมก็มันคิดถึงเขา แอบชอบโดยที่เขาไม่รู้ อยากให้เขารู้ อยากให้เขาแคร์เรา เขาอาจจะมีแฟนแล้ว เราไม่อยากไปสืบ เราไม่อยากจะรับรู้อะไร เรากลัวเจ็บ ขอแค่ได้เห็นหน้าก็พอ
เคยคิดถ้าเขามีแฟนแล้ว ถ้าเขาย้ายบ้าน ถ้าเขาแต่งงาน ถ้าไม่เห้นเขาตอนนี้ เราจะแย่ไหน...โถ ตัวเอง...คงเจ็บมาก...ต้องรีบตัดใจให้เร็วนะ แต่ยังไม่เห้นหนทางตัดใจได้ T T
หลายๆครั้งไปสนามกีฬาหมู่บ้านไม่เจอเขา ก็ต้องทำขี่มอไซต์ตะเวนหาอยู่สนามโน่นไหม สนามนี้ไหม เหนื่อยกายเหนื่อยใจมาก เพียงอยากจะเห็นหน้าในวันนั้น พอไม่ได้เห็น....ขนาดได้เห็นแล้วกลับมาบ้านยังรู้สึกแย่เลย นี่ไม่ได้เห็นอยากจะกรี๊ดออกมาดังๆว่าเสียใจโว๊ยยยยยยยยยยยยยยย เขาไปไหน ไปกับใคร ทำอะไร
เราฟุ้งซ่านมากเลยตอนนี้ คิดไปไม่อยากให้เขามีแฟน ไม่อยากให้เขาแต่งงาน ฟังแต่เพลงเศร้าๆเพลงลูกทุ่งเราก็ฟังของต่ายอรทัย วนๆๆๆ อย่างเพลงเกี่ยวกับแอบรัก อกหัก คิดถึง เช่น แอบรักแอบคิดถึง
" เมื่อได้เห็นหน้าก็เพียงหน่อยเดียวรั้งเหนี่ยวจิตใจเลื่อนลอยเฝ้าคอยแอบมองเขาอยู่ได้แปลกใจไม่เบานี่ใจของเราเป็นอะไรร้อนรุ่มกลุ้มใจจะบอกกับใครเขาอย่างไรเล่า...เมื่อได้เห็นหน้าแล้วลาจากลับเหมือนกับจิตใจวูบหายกระวนกระวายแสนจะเศร้าเฝ้าเหม่อมองหาไม่พบหน้าตาพาเงียบเหงารู้แล้วตกเป็นทาสเขาให้เรา คอยหา..."
ในมิวสิกวีดีโอเราดูไปน้ำตาไหลไปอยากเป็นแบบในมิวสิกที่สุดท้ายเขาก็รักกันแต่เรามันไม่ใช่แบบนั้นแน่ ยิ่งเพลงของแม่ผึ่งพุ่มพวง เพลงนอนฟังเครื่องไฟ
"เสียงแขก มากล่าว เชิญเจ้าบ่าว ดังลั่นแล้วแขก คนเก่าเชิญเจ้าสาว อวบอั๋นแล้วให้ทั้งสองหอมกัน เขาจูบกันแน่แล้ว เขาหอมกันแน่แล้ว"
โอ๊ย ไม่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆม่ายยยยยยยยยยยยย มันหึงมากๆๆๆๆๆๆๆ
"รู้ว่าเขาหมดใจ แต่ทำไมยังรักเหลือเกินรู้ว่าเขาทำเมินแต่เป็นหยังจึงยังทนไหวลบความจำบ่จางลืมความหลังบ่ได้ความเข้มแข็งอยู่ไหนทำไมทิ้งให้ใจยอม"
เพลงนี้ก็แบบว่าแอบอกหัก เขาคงไม่ได้ใยดีเราอยู่แล้ว...แต่ทำไมเรารักเขาเหลือ รู้ว่าเขาทำเมิน...แต่ทำไมยังทนไปเพื่ออะไร ตอนนี้พิมพ์ๆยังน้ำตาคลอเลยแต่ร้องไม่ได้จะหาว่าบ้า...หรือว่าบ้า T T
เมื่อวานเขาไม่ไปซ้อม...ขี่ไปหน้าบ้านเขาทำทีเป็นมองโน่นนี่นั้น แค่ผ่านหน้าบ้านเขาก็มีความสุขเล็กๆ ไปเจอเขาในซอยเล็กเตะบอลกับเด็กๆ เราหยุดมองแป็บนึงพอชื่นใจ อยากให้เขามาสบตา จะจอดดูเขาก็ใช่ที่มันแปลกไป จำใจขี่ผ่านไปและไปรอที่สนามหมู่บ้านเผื่อเขาจะมา...รอจนค่ำเขาก็ไม่มา เราเสียใจมาก กลับบ้านแบบซึมๆ อยากร้องไห้
จนแม่เราบอกว่ารู้สึกเราแปลกไป แอบชอบใครอยู่หรือป่าว เราก็บอกไม่ได้ คนที่เราชอบแม่รู้ก็จะบอกว่าตัดใจซ๊ะ เป็นไปไม่ได้ เราจะบอกไงดี ขนาดเราอยากจะวาดฝัน ถึงแม้ลมๆแล้งๆก็ตาม อยากวาดโลกของตัวเองกับเขา เรายังรู้สึกขัดมันไม่ใช่เลย มันไม่มีทางเป็นไปไม่ได้เลย จะฝันไปทำไม ไม่ต้องฝัน คือ คนที่เราแอบชอบอยู่เขาอ่อนกว่าเรามาก อายุน้อยกว่าเราสิบกว่าปี...
รู้แล้วคงสมน้ำหน้าเราแล้วใช่ไหมว่าไม่เจียมตัว...ใช่เราไม่เจียมตัวเอง... แอบไปรักเด็กที่อนาคตสดใส เขาจะมีแฟนสวยๆรุ่นเดียวกัน...ใช่ๆถูกๆ T T ทำไมๆๆๆๆๆเราต้องเป็นแบบนี้ด้วย จู่ๆก็มามีความรู้สึกหลงคนๆนึง เขาไม่รู้เรื่องอะไรเลย เราบ้าไปเองทั้งหมด ทำไมมันเป็นแบบนี้ จู่ๆก็เป็นทั้งๆที่เจอกันหลายครั้งแล้วไม่เห็นบ้าแบบนี้ เบื่อๆๆๆๆๆความรู้สึกแย่ๆแบนี้
ทรมานใจมากๆ ไม่อยากทำอะไรทั้งสิ้น มันจะหายเองไหม เราไม่เคยเป็นแบบนี้ เราเคยมีแฟนตอนนั้นแฟนมาจีบเราก็คบกันเลย และเลิกกันไปไม่ได้แต่งงานและไม่เคยรู้สึกอกหักหรือหลงรักใครมากมาย ก่อนหน้าก็ใช้ชีวิตสนุกเฮอากับเพื่อนไปวันๆ มีความสุขชีวิตไม่ติดกับอะไร เลี้ยงตัวเอง เลี้ยงน้อง เลี้ยงแม่ แล้วทำไมจู่ๆมาหลงรักเด็กคนนึงทั้งๆที่เจอกันมานานแล้ว
เขาอาจจะเป็นเจ้ากรรมนายเวรเรา ที่ต้องมาให้เราทุกข์ทรมานใจเมื่อเห็นเขา แปลกเห้นครั้งแรกก็ชอบแล้ว เขาก็ไม่ได้มีอะไรดีกว่าผู้ชายคนอื่นๆ ก้ดูทั่วๆไปแต่เราทำไมชอบคนนี้เท่านั้น เขาจะรู้ตัวไหมหนอมีใครบางคนรักเขามากได้ขนาดนี้ ทุกวันนี้กลับจากงานมาบางวันก็ดึก ไม่มีโอกาสไปเห็นเขา ก็มานอนจมน้ำตาคนเดียว คิดถึงๆๆๆๆ เปิดดูรูปดูคลิ๊ปเขาวนไป แม่ถามก็บอกว่าปวดท้อง...อยากจะมีคนที่เรารักและหลงเขามากแบบนี้ และเขาก็รู้ได้ว่าเราชอบไม่ชอบแบบนี้เลยแอบข้างเดียว
ไม่รู้ว่าจะอีกนานไหมที่ความทรมานแบบนี้ แอบรักเขาแบบนี้ จะหายไป เราอยู่หมู่บ้านเดียวกันด้วยไงก็ต้องได้เห็นกันเสมอ บางทีอยากจะหนีไปอยู่ที่อื่นไม่ต้องเห็นไม่ต้องอยากรับรู้เรื่องเกี่ยวกับเขา ไม่ต้องเหนื่อยตามหาเขาว่าเข้าอยู่ไหน ไม่ต้องเหนื่อยรอคอย เฝ้ามองว่าเขาจะมาไหม
ทุกวันนี้ทำบุญกรวดน้ำ อธิฐานอุทิศส่วนกุศลผลบุญให้ทุกคน ร่วมถึงเจ้ากรรมนายเวรทุกชาติทุกภพและปัจจุบัน ขออย่าได้มีเวรมีกรรมต่อกันเลย ขอใตัวเองมีความสุขใจ อย่าได้ทุกข์แบบนี้ เราอยากตัดความรู้สึกรักที่เป็นไปไม่ได้แบบนี้ออกไป เราอยากกลับไปร่าเริงเฮฮาเหมือนเดิม พยามหักห้ามใจแล้วมันยากมากๆ โอ๊ย...อยากร้องไห้มากๆเลยตอนนี้...
อย่าว่าเราไม่ประมาณตน ไม่ข่มใจเลยนะ จู่ๆก็ชอบ...ขอพื้นที่ตรงนี้ระบายความรู้สึกที่มันอัดอั้น แม่ น้องเรายังบอกไม่ได้เลย บอกไปแม่จะหัวเราะป่าวๆ ก็รู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้ไปรักเด็กข้างบ้าน T T เราอยากมีคนที่เราคุยได้ถึงเรื่องนี้ อย่างน้อยก็ขอให้มีที่ระบายความรู้สึกนี้ออกมา เรารู้สึกแย่จริงๆตอนนี้ เราเบื่อตัวเองที่เป็นแบบนี้ คิดแบบนี้ ห้ามไม่ได้เลยกับความชอบความรักที่เกิดขึ้น จู่ๆก็รักไม่มีเหตุผล บางทีเราคิดเล่นๆถ้าตายไปตอนนี้ก็คงดี เบื่อจริงๆกับความรู้สึกแบบนี้ ตายแล้วคงไม่ต้องมาทุกข์แบบนี้อีก
แต่ไม่หรอกเราไม่คิดสั้นหรอก มันบาป แม่เราน้องเราใครจะดูแล และคงจะเสียใจมากๆ ...วันข้างหน้าเราจะต้องยิ้มได้หัวเราะอย่างมีความสุขได้ (ตอนนี้เราก็แอบน้ำตาไหล น้ำมูกไหล มันอัดอั้นมาก) เราจะรอวันที่เราจะมีความสุขอย่างที่เคย T T หรือมีคนมาเข้าใจและเติมเต็มความรักเราในแบบที่เราต้องการ
โอ้เอย หัวใจ
ทำไฉน ถึงจะลืมเขา
เขาไม่รักเรา
จะมัวเศร้า อยู่ทำไม
อยากจะเปลี่ยนใจ
อยากลืมเขาไป จากใจเรา
ลืมความหลังครั้งเก่า
ที่ยังเฝ้า หลอนใจ
แต่ตัดใจไม่ลง
ทั้งรักทั้งหลงเขากว่าใคร...
T T