เราคบกับแฟนมาจะ 3 ปีแล้ว
ก่อนคบกันเราจีบเค้าก่อน
จีบแบบทุ่มสุดตัว เคยโดนเค้าด่าบ้างแต่ก็ไม่เคยหวั่นไหว จนเค้าใจอ่อนยอมคบกับเรา
แรกๆคบก็เหมือนดี แต่พออยู่นานๆเค้าพึ่งพาเราตลอด เงินไม่เคยมี เวลากินข้าวกินอะไรมีแต่เราให้จ่ายให้
ค่าห้องก็ไม่เคยจ่ายเองตลอด ต้องเราให้เจ้าของห้องมาปรับ ถึงจะขอเราไปจ่าย
คือเค้ามีปัญหาเรื่องเงินคลอดที่คบกัน ไม่เคยมีเงินเลยสักครั้ง
เราไม่ใช่ผู้หญิงที่เห็นแก่เงินนะ แต่ในเมื่อเรายังไม่แต่งงานกัน ทำไมเราต้องมารับผิดชอบชีวิตเค้า เราต้องให้เงินเค้าไปทำงาน
เราต้องเลี้ยงข้าวเค้าทุกมื้อที่กินข้าวด้วยกัน อยากดูหนังเราก็ต้องจ่ายค่าตั๊วให้ คือเรากลายเป็นสายเปย์
แย่สุดคือมีปัญหาเรื่องสีเทา(ขอไม่เอ่ยว่าอะไรนะคะ) เวลาเค้าโมโห เค้าก็จะพังข้าวของเครื่องใช้จนมันพังทุกอย่าง ขับรถจะขับเร็วๆเพื่อให้เรากลัว
ที่หนักที่สุดคือ ตอนเราป่วยให้ยาที่โรงบาล เค้ามีปัญหาเรื่องเงินกู้นอกระบบ คนเก็บเงินกู้ทักมาหาเราให้เอาเงินไปให้
ถ้าไม่ให้เค้าจะเดือดร้อน เราก็ต้องดิ้นรนหาเงินให้เค้า ทั้งๆที่เราก็ป่วยอยู่โรงบาล
เค้ากลับไปอยู่ต่างจังหวัดกับครอบครัวเค้าเพราะออกจากงานแล้วก็ได้ติดต่อกับเป็นพักๆ
ล่าสุดพ่อเราประสปอุบัติเหตุนอนโรงบาล เค้าก็ไม่มาให้เราเห็นหน้า อ้างว่าไม่มีเงินมา
จนเรามาคิดทบทวนเรื่องราวต่างๆมา ตอนเค้าไม่ได้อยู่ด้วยเรามีความสุขมากกว่าตอนมีกันและกัน
คือเค้าเป็นคนที่เราพึ่งไม่ได้สักครั้งเวลาเราเดือดร้อน
เราจึงขอจบความสัมพันธ์กับเค้าด้วยการขอเลิกกับเค้า เค้าหาว่าเรามีคนอื่น แต่เราไม่มีใคร
เค้าบอกว่าเราทิ้งเค้า เรายอมรับนะว่าผิด แต่จะให้เราอยู่กับคนแบบนี้ไปจนตาย เราว่ามันไม่มีอะไรดีขึ้น
เราเลือกที่จะรักตัวเองดีกว่า
ไม่ได้เลิกกับแฟนเพราะมีคนอื่น แต่เลิกเพราะไม่สามารถพึ่งพาแฟนได้
ก่อนคบกันเราจีบเค้าก่อน
จีบแบบทุ่มสุดตัว เคยโดนเค้าด่าบ้างแต่ก็ไม่เคยหวั่นไหว จนเค้าใจอ่อนยอมคบกับเรา
แรกๆคบก็เหมือนดี แต่พออยู่นานๆเค้าพึ่งพาเราตลอด เงินไม่เคยมี เวลากินข้าวกินอะไรมีแต่เราให้จ่ายให้
ค่าห้องก็ไม่เคยจ่ายเองตลอด ต้องเราให้เจ้าของห้องมาปรับ ถึงจะขอเราไปจ่าย
คือเค้ามีปัญหาเรื่องเงินคลอดที่คบกัน ไม่เคยมีเงินเลยสักครั้ง
เราไม่ใช่ผู้หญิงที่เห็นแก่เงินนะ แต่ในเมื่อเรายังไม่แต่งงานกัน ทำไมเราต้องมารับผิดชอบชีวิตเค้า เราต้องให้เงินเค้าไปทำงาน
เราต้องเลี้ยงข้าวเค้าทุกมื้อที่กินข้าวด้วยกัน อยากดูหนังเราก็ต้องจ่ายค่าตั๊วให้ คือเรากลายเป็นสายเปย์
แย่สุดคือมีปัญหาเรื่องสีเทา(ขอไม่เอ่ยว่าอะไรนะคะ) เวลาเค้าโมโห เค้าก็จะพังข้าวของเครื่องใช้จนมันพังทุกอย่าง ขับรถจะขับเร็วๆเพื่อให้เรากลัว
ที่หนักที่สุดคือ ตอนเราป่วยให้ยาที่โรงบาล เค้ามีปัญหาเรื่องเงินกู้นอกระบบ คนเก็บเงินกู้ทักมาหาเราให้เอาเงินไปให้
ถ้าไม่ให้เค้าจะเดือดร้อน เราก็ต้องดิ้นรนหาเงินให้เค้า ทั้งๆที่เราก็ป่วยอยู่โรงบาล
เค้ากลับไปอยู่ต่างจังหวัดกับครอบครัวเค้าเพราะออกจากงานแล้วก็ได้ติดต่อกับเป็นพักๆ
ล่าสุดพ่อเราประสปอุบัติเหตุนอนโรงบาล เค้าก็ไม่มาให้เราเห็นหน้า อ้างว่าไม่มีเงินมา
จนเรามาคิดทบทวนเรื่องราวต่างๆมา ตอนเค้าไม่ได้อยู่ด้วยเรามีความสุขมากกว่าตอนมีกันและกัน
คือเค้าเป็นคนที่เราพึ่งไม่ได้สักครั้งเวลาเราเดือดร้อน
เราจึงขอจบความสัมพันธ์กับเค้าด้วยการขอเลิกกับเค้า เค้าหาว่าเรามีคนอื่น แต่เราไม่มีใคร
เค้าบอกว่าเราทิ้งเค้า เรายอมรับนะว่าผิด แต่จะให้เราอยู่กับคนแบบนี้ไปจนตาย เราว่ามันไม่มีอะไรดีขึ้น
เราเลือกที่จะรักตัวเองดีกว่า