ทุกเรื่องไม่ว่าจะเป็น จะไปไหน จะกินอะไร
ใช้ให้ทำอะไรก็ทำ ซักเสื้อผ้า กวาดบ้าน ถูบ้าน
(แต่ไม่ใช่ว่าเขาจะทำคนเดียวนะ ก็มีสลับกันบ้าง)
ไปรับ-ไปส่งที่ทำงานสม่ำเสมอ ไม่เจ้าชู้ ไม่นอกใจ  
แต่!!
เราต้องเป็นคนออกคำสั่งในการใช้ชีวิตประจำวัน หรือแม้แต่อนาคต เช่น เราหาที่ทำงานให้ สมัครงานให้ คุยให้
เรา(เดิน)ไปซื้อของคนเดียวตอนดึกๆ (12.00 AM.)ก็ไม่เคยอาสาไปให้ ให้เราไปเอง  ผ้าเต็มจนล้นตะกร้า ก็ไม่ทำ
บ้านเหยียบแล้วมีขี้ฝุ่นติดเท้า หรือเศษต่างๆ ก็ไม่กวาด
น้ำหมดก็ไม่กรอก บ้างครั้งเราตัดปัญหา โดยการทำเอง
คือเราเหนื่อย ทำงานเหมือนกันเขาเลิก 5 โมง เราเลิก 2ทุ่ม
แต่กลับบ้านมาเขาจับมือถือ ไม่เคยหุ้งข้าวรอ ไม่เคยซื้อกับข้าวรอเรากลับบ้านมาต้องนั่งล้างจาน ซักชุดทำงานให้ แต่เราเห็นสภาพบ้านเราต้องเก็บ ถ้าไม่บอกคือไม่ทำ ต้องบอกทุกอย่าง
ทำอะไรคนเดียวมักจะพลาด เช่น สมัครงานลืมบัตรปปช ลืมสำเนาต่างๆ ขับรถกลับมาเอา คือทำไมไม่เตรียมก่อนจะไปสมัคร เราต้องมานั่งเตรียมให้ บางทีมันก็ท้อ บางครั้งคิดว่าอยู่คนเดียวดีกว่า เราเหนื่อยมากกับการพูดปากจะฉีกถึงรูหู พูดด้วยเหตุผลก็แล้ว ตกลงเข้าใจ พอซักพักกลับมาเป็นเหมือนเดิม
ไม่เกิน 3วัน ด่าก็แล้ว อะไรก็แล้ว ถามว่าอยากเลิกมั้ย อยากเลิก แต่เขาไม่ได้ทำผิดอะไร
(ถ้าถามว่าไม่รักเขาเลยหรอ ตอนนี้อาจใช่ เพราะว่า ก่อนจะมาเปลี่ยนตัวเองได้ขนาดนี้ เขาเคยนอกใจเรา ทิ้งให้เราอยู่บ้านคนเดียว หนีกลับไปบ้านของเขา ไม่ใช่แค่ครั้งเดียว แต่หลายครั้ง แต่เพราะความรักทำให้เราให้อภัย แต่ตอนนี้ถึงเขาจะเลิกนิสัยนั้น
แต่เรากลับรู้สึกตัดสินใจผิดที่ให้อภัย เพราะเขาได้ทำลายความรักที่เรามีทีละนิดๆจนตอนนี้มันแทบจะไม่มี จนเรามารู้ตัว เมื่อถามตัวเอง ว่ายังรักเขาเหมือนเดิมตอนแรกมั้ย คำตอบคือไม่ และยิ่งทำตัวแบบนี้ เราบอกตรงๆ เราเหนื่อย )
อยากเลิกอยากไปให้พ้นๆอยากอยู่คนเดียว
ปล.เราทั้งคู่อายุ 22 ปี อยู่ด้วยกัน 2คน เช่าหอ
ไม่เคยรบกวนพ่อแม่ของใคร หาเงินเรียนกันเอง
เราควรทำยังไงดี?
ใครเคยมีประสบการณ์ แฟนไม่เป็นผู้นำ เล่ให้กันฟังบ้างนะคะ