ประเด็นคือเรากับแฟนกำลังจะมีลูกด้วยกันค่ะ
ก่อนท้องก็เคยพยายามปั้มลูกกันมากค่ะ
แต่ไม่เคยท้องเลย  แล้วก็ถอดใจ แล้วตั้งใจจะไปตรวจร่างกายหรือไม่ก็ไปฉีดยาคุม
แต่ก็งานยุ่งมากยังไม่มีเวลาไป
พอผ่านพ้นช่วงวันวาเลนไทน์ไปอยู่ๆก็รู้สึกเจ็บนม
ปวดหัวนม แต่เราก็ไม่ได้เอะใจอะไรเพราะ
ก่อนประจำเดือนจะมาเรามีอาการแบบนี้อยู่แล้ว
แต่ครั้งนี้มันแปลกตรงที่เราเจ็บนม+หัวนมมาก
ผิดปกติแล้วอยู่ๆก็พะอืดพะอมจะอ้วก
มีไข้เล็กน้อย หน้ามืดจะเป็นลม
เราเลยคิดว่านี่เราป่วยหรอ  พอวันรุ่งขึ้น เราก็ไปซื้อยาที่ร้านขายยา  แต่เราก็ซื้อที่ตรวจครรภ์มาเผื่อไว้ด้วย
พอผ่านไปๆอาการเรายังไม่ดีขึ้น
เราตัดสินใจตรวจดู เราก็พบว่าเราท้อง
เราก็ไปฝากครรภ์ตามปกติ  แล้วหมอก็ให้เจาะเลือดด้วย  หลังจากเจาะเลือดไปไม่กี่วัน
หมอโทรมาบอกว่าหมอขอเลื่อนนัดนะ
เดี๋ยวพุธที่จะถึงนี้รีบมาโรงบาลนะ
พอไปถึงแทบช็อกหมอบอกว่าเรามีเลือด+
หมอก็บอกว่าเราต้องรักษานะรักษาโดยการฉีดยา
ยาที่ฉีดคือฉีดเข้ากล้ามเนื้อ3ครั้ง ครั้งละ2เข็ม
หลังจากนั้นต้องเจาะเลือดดูเป็นระยะๆ
เพื่อดูว่าผลเลือดดีขึ้นหรือแย่ลง
ทุกครั้งที่ฉีดเข้าไปทั้งปวดทั้งชา จะปวดชา
ทุกครั้งครั้งนึงกว่าจะหายปวดใช้เวลา4วัน
ทีนี้ก็มาประเด็นตามหัวข้อ
แต่ก่อนเรายังไม่ท้องแฟนก็คอยดูแลเราทุกครั้ง
ที่เราป่วยคอยเช็คตัวให้คอยทำกับข้าวให้กิน
แต่พอเราท้องทั้งๆที่ตัวเขาอยากมีลูกมาก
วันที่เราตรวจเจอวันท้องเขายังพูดว่าเขารอคอย
เด็กคนนี้มาตลอด  แต่การกระทำต่างกันมาก
เราไปหาหมอฝากครรภ์ เขาไม่เคยคิดจะพาเราไปเลย  ใช้แต่ปากพูดว่าจะพาไปแต่พอถึงวันไปจริงๆ
มาพูดว่าขี้เกียจไป ไปหาหมอมันรอนาน
ทุกอย่างเราต้องดำเนินการทำทุกอย่าง
คนเดียวหมดเลย ค่ารักษาไม่พอเราก็ต้องไปยืม
คนอื่นมาจ่าย  ส่วนรายได้ของเขาเยอะนะ
แต่เขาเอาไปลงกับสิ่งไม่ดีหมดเลย
แล้วเวลาเราต้องไปฉีดยาอย่างที่บอกไปขั้นต้น
ว่าฉีดยาแต่ละครั้งมันปวดชามากแทบเดินไม่ได้
เราก็พยายามกลับมาให้ได้เพราะเรามาคนเดียว
พอถึงบ้านสิ่งที่รู้สึกเจ็บปวดมากกว่าคือ
บ้านช่องถ้วยชามที่เขากิน มันเละเทะไปหมด
เขาไม่คิดจะเก็บมันไปล้างเลย
เขารอให้เราทำน่ะค่ะ พอตกเย็นเราก็เริ่มหิวข้าวแล้ว
เราลุกเองก็ไม่ไหว
เราเหมือนขา2ข้างถูกตัดทิ้งไปค่ะ แค่เข้าห้องน้ำ
ในบ้านเราแทบคลานไป  เราเลยขอเขาว่า
ช่วยไปซื้อข้าวปลามาให้กินหน่อยได้มั๊ย
เขาก็พูดแต่ว่าเดี๋ยวไปๆพูดแต่ปากน่ะค่ะ
แต่ไม่คิดจะลุกไปเลยเอาแต่เล่นโทรศัพท์
พอหลายชั่วโมงผ่านไปเราหิวจนหน้ามืดไปหมด
เราคิดว่าต่อให้เราไม่ไหวก็ต้องไปซื้ออะไร
มากินให้ได้ เพราะเรากำลังท้องอยู่
อีกอย่างอะไรที่หนักๆเราก็ต้องยกเอง
เราบอกให้เขาว่าคนท้องยกของหนักไม่ได้นะ
เสี่ยงแท้ อีกอย่างเราก็ผลเลือดไม่ดีเสี่ยงแท้อยู่แล้วด้วย
แต่เขาก็ไม่เคยรับรู้เข้าหัวเลย
เราเกินทนแล้วจริงๆเราบอกเลิกเขาตลอด
เขาก็เอาแต่พูดว่ามันบาปนะแยกพ่อลูกจากกัน
หรือไม่บางทีเราหนีไปอยู่ที่อื่นเขาก็โทรมา
พูดว่าเดี๋ยวเขาจะปรับปรุงตัวใหม่
เราก็ให้โอกาสเขาได้ปรับปรุงตัว
แต่ความเป็นจริงคือเราโง่มากที่เชื่อมั่นว่าเขาจะปรับปรุงตัวจริงๆ สุดท้ายเขาพูดแต่ปากตามเคย
เราเลยนั่งคุยนั่งอธิบายกับเขาตามที่เขาเป็น
แล้วเราก็บอกเขาว่าเรา2คนมันไปเส้นทางเดียวกัน
ไม่ได้หรอก เพราะคุณไม่เคยปรับปรุงตัวเลย
คุณทำตัวเหมือนคุณยังไม่พร้อมจะมีครอบครัว
เราต่างคนต่างไปอาจจะดีที่สุดแล้วก็ได้
เราพูดกับเขาแบบนี้นะคะ
แต่เขาก็ไม่ยอมเลิกกับเราสักที เหนื่อยมาก
เหนื่อยแทบขาดใจ เหนื่อยทั้งกับเขา เหนื่อยที่ต้อง
ไปเจาะเลือด เหนื่อยที่ต้องฉีดยา  มันทรมานจริงๆค่ะ  คิดอยู่ว่าจะหนีเขาไปแบบเงียบๆดีมั้ย
เรื่องงานการนอกบ้านเราไม่เถียงเลยเพราะเขา
ขยันมากกับงานนอกบ้าน  แต่ขาดเรื่องภายในบ้าน
#เขียนตกตัวใดตรงใดต้องขออภัยนะคะ
#แท็กผิดต้องขออภัย ณ ที่นี้ค่ะ