แม้แต่เพื่อนร่วมเป็นร่วมตายในสนามรบ อย่างเกี๊ยกซ่า     ยังระแวงสงสัยในตัวเรา     ไม่ไว้ใจกันเสียได้

อย่างว่า  เรามันเป็นบุคคลต้องสงสัย  มาแต่ไหนแต่ไร    ก็ไม่แปลกหรอก    ที่คนจะจับตา

นี่ก็เพิ่งโดนกล่าวหาหยกๆ ว่าเป็น   ไอ้หมาน้อย โรคจิต    ดีที่ไม่เติมวิปริต เข้าไปอีกคำ



เราเจียมตัวอยู่เสมอว่า   เรามันไม่มีอะไรจะไปเทียบชั้นกับคนในห้องราชดำเนินได้

บางทีอยากจะ จ๋าจ้ะ กับใคร       ก็ต้องถามตัวเองก่อนว่า        แล้วมีเงินเหรอจะไปจ๋าจ้ะกับเค้าเนี่ย

สมัยนี้ ทำอะไรก็ต้องใช้เงินทั้งนั้น     





น่าน้อยใจนะ     ใครก็ไม่รัก  ชีวิตจริงก็ลำบากอยู่แล้ว    แทนที่ชีวิตโซเชียลจะมีคนเห็นใจ    กลับโดนตื้บซ้ำตลอดเวลา

เรามันชายอิสระ   ไม่มีพรรคพวกกับใครเขา     เวลาโดนพายุกระแทก  จึงไม่มีใครคอยช่วยปกป้อง

เห็นที   คงต้องลาไปตามทางแล้ว