บุบพริกจิกกระเทียมเตรียมโขลก
น้ำปลาร้าตักลงครกผงนัวใส่
เดาะน้ำตาลแต้มนิดติดลงไป
มะเขือเทศมะเขือไทยหั่นใส่ลง

นวดเบาเบาเคล้าในครกจกปูฉีก
คลึงด้วยสากสักนิดคิดเสริมส่ง
มะละกอสับรอพร้อมหย่อนลง
หยิบข้าวปุ้นสงสงลงรวมกัน

เขาเอิ้นว่าตำซั่วนัวขนาด
เปรี้ยวเค็มเผ็ดให้เด็ดขาดลือสนั่น
ปลาร้าหย่อนต่อนตัวรัวเร็วพลัน
ช่วงบ่ายบ่ายสบายฉันไม่ง่วงนอน

อันความรักมักเป็นดั่งดังตำซั่ว
ทั้งแซบนัวคละเคล้าเข้ากันก่อน
คือรสแรงแห่งชีวิตไม่ริดรอน
มีตึงหย่อนผ่อนเร่งละเลงใจ

เผ็ดให้รู้ว่าเผ็ดอย่าเข็ดรัก
เค็มให้รู้เค็มหนักอย่าผลักไส
หวานก็หวานให้เร้าเข้าถึงใจ
เปรี้ยวก็เปรี้ยวเข้าไปให้เต็มรส

กินตำซั่วก็ยังมัวคิดถึงรัก
ด้วยจำหลักหนักแน่นถึงแก่นกฏ
ถูกจองจำด้วยคำรักไม่เลี้ยวลด
ทั้งหัวใจเต็มไปหมดด้วยรสรัก
....................
บ่ายแก่ยามฟ้าเหงา
17 กรกฎาคม 2561