ผมเป็นคนที่ขาดความรัก ผมต้องการคนดูแลเอาใจใส่ ส่วนแฟนผม เขาเป็นผู้หญิงคนห้าวๆ ไม่ใส่ใจดูแลผมเท่าไหร่ แต่ผมรักเขามากนะ ผมไม่เคยคิดจะไปรักคนอื่นเลย ส่วนตัวผม ยอมรับเป็นคนเจ้าชู้ ชอบอ่อยเพื่อให้คนส่วนใจ จนวันนึงมีคนมีคนที่มีพร้อมทุกอย่าง เข้ามาทำดี ดูแลเอาใจใส่ทุกอย่าง ผมอาจจะดูเลวนะ ที่ผมแอบไปเจอเขาแปบนึง
(ต้องบอกก่อนว่าเขาทำงานเมืองนอก5เดือนมาครั้งแล้วเขาก็ไม่ได้คิดอะไรกับผมด้วย)
ผมก็รู้ว่าผมผิด ที่ทำตัวแบบนั้น ไปกินข้าวกับคนที่ไม่ใช่แฟน เขาดีกับผมมาก เขาใส่ใจทุกอย่าง อาจจะเพราะว่าเขามีพร้อม แต่ผมก็ยังไม่ได้รักเขานะ ผมแค่อยู่กับเขาแล้วมีความสุข เขามาเติมสิ่งที่ผมขาด เขาอยากให้ผมเป็นผู้ใหญ่กว่านี้ เขาบอกเขาสอนผมเสมอ ให้ความคิดผมในหลายๆเรื่อง แต่เราสองคนรู้อยู่แล้ว ว่าเราไม่ได้รักกัน เราแค่เติมสิ่งที่ขาดให้กัน (เข้าอาจจะขาดความเป็นเด็ก ส่วนผมขาดการดูแลเอาใจใส่)
ส่วนแฟนผมหรอ ผมรู้นะ ว่าเขารักผม เขารักผมมาก ไม่ว่าจะแย่แค่ไหน เขาไม่เคยทิ้งผมไปไหนเลย ถึงเขาจะเอาแต่ใจ ชอบโมโห โวยวายใส่ผมบ่อยๆ แต่ผมก็รู้ว่าเขารักผม แค่เขาไม่เคยแสดงออก
#แล้ววันนึงก็มาถึง วันที่แฟนผมเขาจับได้ ด้วยรูปภาพ เขาบอกเลิกผม ทั้งๆที่เขาไม่ถามผมเลย ว่าผมรุสึกยังไง ทำไมผมถึงทำแบบนั้น เขาไม่อยากรู้ความรู้สึกข้างในผมเลย ผมผิดมาก ผมรู้ตัว แต่ผมไม่ได้มีอะไรกับเขาแน่ๆผมกล้าสาบานเลย ผมแค่อยากไปกินข้าวดูหนัง อย่างที่หลายๆคู่เขาทำ ผมแค่อยากมีความสุข อยากเป็นเด็กบ้าง อยากให้คนมาดูแลแค่นัน ผมยอมให้เขาเดินไปจากผม ผมขอโทษเขาแล้ว ผมได้พูดคำสุดท้าย ก่อนที่เขาจะไปจากผม ว่าเขากล้าเปิดใจฟังความรุสึกผมผมไหม เขากลับไม่ฟัง แล้วไปจากผม จนตอนนี้.. ผมได้อยู่คนเดียวเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

#ผมอยากถามทุกคน ว่าผมผิดมากเลยใช่ไหม ที่ผมทำให้คนๆนึงต้องเสียใจ กับการแลกความสุขแค่1ชม. แล้วผมควรทำไงต่อ .. ผมจะอยู่ได้ไหมถ้าไม่มีเขา สิ่งที่ผมต้องการคือความรัก แต่สุดท้ายผมก็ไม่เหลือแม้แต่ความรักที่ไม่เคยไปไหน ..