เป็นคนรายได้น้อย รายจ่ายทุกอย่างในบ้านสามีให้หารสอง ไม่เคยขอเงินสามีใช้ และสามีก็ไม่เคยหยิบยื่นให้ใช้ เคยตบตีเรา 1 ครั้ง เราไม่ได้บอกครอบครัวเรา แต่เราหนีกลับไปหาแม่แล้วเขาตามกลับมา จะซื้อของถ้าเราบอกยืมคือทวงเราทุกวัน ถ้าเราขอก็จะทำหน้าแบบ... เลยไม่คิดจะขออีกเลย ไปกินกับเพื่อนๆ ถ้าหารกันเงินเราไม่พอให้เขาออกก่อน กลับมาถามอยู่นั่นแหละ 100 เนี่ย อยากกินทุเรียน 100 กว่าบาทไปตลาดลืมเอาตังค์ไป เราบอกยืมก่อน กลับมาก็ทวงเลย แต่ทุเรียนก็กินกับเรานะ คือจริงๆ เมื่อก่อนเรามีเงินเราหยิบยื่นให้ตลอด ซื้อนู่นนี่นั่น ของใช้ของกินไม่เคยขาด แต่พอเราไม่มีเขากลับมีเงื่อนไขมากมายในการที่จะดูแลเรา ไม่เข้าใจผู้ชายประเภทนี้จริงๆ งานบ้านงานเรือนเราทำไม่เคยบอกพร่องนะ ดูแลตั้งแต่หัวจรดเท้า เงินสักบาทก็ไม่ให้เรา ทะเลาะกันที่ไรวกเข้าเรื่องเราไม่หารายได้เพิ่มทุกที สามีกินเหล้าสูบบุหรี่ทุกวัน เปย์เพื่อนบ้างบางครั้ง แต่กับเราแทบจะไม่มี อยากกินอะไรแพงๆ ก็ต้องเก็บตังค์ไปกินเอง แถมเป็นผู้ชายมักง่ายไม่เรียบร้อย เราต้องตามเก็บตลอด อึดอัดขอหย่าก็ไม่หย่า เราคิดว่าเราเป็นภาระให้เขา กะว่าจะกลับบ้านไปดูแลแม่เราดีกว่า เขาน่าจะไม่อยากดูแลเรา แต่งงานกันมา 4 ปี ไม่เคยซื้ออะไรให้เราเลยสักอย่าง อยากได้อะไรก็บอกเราเอาไว้ก่อน แบบนี้คืออะไรคะ ไม่เคยเรียกร้องค่ะ เพราะถ้าเรียกร้องหรือรักสบายไม่อยู่ด้วยกันขนาดนี้ไม่แต่งงานด้วยแน่นอนค่ะ แต่ไม่เข้าใจการกระทำของเขา ปากบอกรักเรามากขาดเราไม่ได้ แต่.... เขากลัวไม่มีใครดูแลเขามากกว่า เพราะเราทำให้เขาทุกอย่าเลย ดูแลแม้กระทั่งพ่อแม่ของเขา แต่กับเราไม่มีพฤติกรรมใดสื่อให้เห็นว่าเขาดูแลเราได้เลย เราแก่กว่าเขา 3 ปี เราควรทำยังไงดีคะ อาจจะลงรายละเอียดไม่ได้มากแต่ก็พอนึกภาพออกใช่มั้ยคะ