เราไม่รู้ว่าจะคุยปัญหานี้กับใครได้แล้ว... รู้สึกแย่มากๆ ตอนนี้
เรื่องมีอยู่ว่า ตั้งแต่เราจำความได้ พ่อเราไม่ใช่พ่อที่ดีเท่าไหร่นัก ทะเลาะกับแม่เรา ด่าแม่ ดูถูกแม่ ทำร้ายทั้งจิตใจ และร่างกายแม่เรา ทุบตีแม่เราจนต้องเข้ารพ. เคยกระทืบแม่เราตอนท้องเราด้วย จนเราโตประมาณ 9 ขวบ แม่เลยเลิกกับพ่อเรา (ซึ่งเรายินดีมากๆ) ส่วนญาติๆ ทุกคนของเราก็เกลียดพ่อเรา แต่คนที่ดีกับพ่อเรามากๆ คือคุณย่า (แม่ของพ่อ) ขนาดกับย่า พ่อก็ยังด่า และทำนิสัยแย่ๆ ทุกครั้งที่เห็น เราก็จะออกตัวปกป้องย่าตลอด เราเกลียดเค้ามาก
ตั้งแต่เล็กจนโต เค้าไม่เคยทำหน้าที่พ่อ คนที่คอยเลี้ยงดูเราคือย่า น้า (น้องสาวพ่อ) และแม่ แต่ส่วนใหญ่เป็นย่ากับน้า เพราะแม่เราทำอาชีพรับจ้าง เลยไม่ค่อยมีรายได้เท่าไหร่นัก ส่วนพ่อเราไม่ได้ทำงาน เพราะเค้าคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้ แต่ก็จะมีย่าคอยให้เงินเลี้ยงดูพ่อมาตลอด ซึ่งเงินที่ย่าให้พ่อก็มาจากเงินที่ญาติๆ ให้ จนพอเราเรียนจบ และมีรายได้ เราเลยดูแลส่วนของพ่อทั้งหมดแทนย่า
ตอนแรกพ่ออยู่บ้านเดียวกับเรา ย่า น้า แต่เค้าก็หาเรื่องแม่บ้าน ด่าย่า ทะเลาะกับน้า ตีกับเรา จนทุกคนไม่ไหว ย่าเลยให้พ่อแยกไปอยู่คอนโดคนเดียว แต่ทุกๆ 2 อาทิตย์เราก็จะเข้าไปทำความสะอาดคอนโดพ่อ กวาดห้อง ถูห้อง ล้างห้องน้ำ ทั้งหมดเราทำเพื่อให้ย่าสบายใจ เราก็ทำแบบนี้ได้ 2 ปี แต่ทุกครั้งพ่อจะด่าเรา ระเบิดอารมณ์ใส่ ด่าด้วยคำหยาบๆ คำที่ดูถูกเรา แล้วก็ด่าย่า ด่าน้า รวมถึงด่าแม่เราไปเรื่อยเปื่อย เช่น ด่าว่าแม่เราเลว มีชู้ บลาๆ ทั้งที่แม่เราเลิกกับเค้าเพราะเค้าทำร้ายแม่แบบนี้ แล้วก็ด่าว่าทุกวันนี้ที่เราเข้ามาทำความสะอาดให้เพราะหวังสมบัติเค้า ทุกครั้งเราก็จะกลับมาเล่าให้ย่าฟัง จนเราทนไม่ไหวเราเลยยื่นคำขาดกับย่าว่าเราจะไม่ไปทำความสะอาดให้แล้ว แรกๆ เราก็โดนย่าด่าว่าเราอกตัญญู เป็นลูกที่ทิ้งพ่อสารพัด แต่เราก็พยายามอดทน ให้ย่าด่า จนผ่านไป 2-3 เดือน ย่าเลยเลิกด่าเราเรื่องพ่อ
หลังจากที่เราเลิกไปหาพ่อประมาณ 2 ปี เค้าก็ป่วย เราก็ต้องลางานไปรับ-ส่งเค้าไปรพ. คอยคุยกับหมอให้เค้า เพราะเค้าคุยเองไม่รู้เรื่อง ย่าเราก็จะคอยจ้องลองใจเราตลอด ว่าเราดูแลพ่อมั้ย เราดูรักพ่อ ห่วงพ่อรึป่าว เช่นบอกเราว่าพ่อเข้ารพ. ย่าคงต้องไปนอนเฝ้าเอง พอเราบอกโอเค ย่าก็จะด่าว่าทำไมเราไม่มีน้ำใจ นั่นพ่อนะ บลาๆ ซึ่งเราก็ต้องคอยเดาใจย่า คอยแสร้งว่าเรารัก เราห่วง ทั้งที่จริงๆ เราไม่มีความรู้สึกอะไรกับคนๆ นี้ ตอนนั้นอึดอัดมากๆ
จนผ่านไปประมาณ 2 ปี หลังเค้าป่วยรอบแรก เค้าก็ป่วยอีกครั้ง ซึ่งครั้งนี้เค้าป่วยหนักขึ้นกว่าเดิมจนต้องแอดมิทเข้ารพ. ส่วนเราก็ต้องลางาน ไปรอคุยกับหมอเหมือนเดิม พอเค้าออกจากรพ. ย่าเลยให้เค้ามานอนดูอาการที่บ้านย่า แต่เราไม่ค่อยอยู่บ้าน ตอนเช้าไปทำงาน กลับมาก็ดึกๆ ย่าเราก็จะคอยด่าเราลงกรุ๊ปครอบครัวตลอด ว่าเราอกตัญญู พ่อตัวเองแท้ๆ ยังทิ้งได้ลงคอ
ยิ่งโดนแบบนี้เรายิ่งเกลียดพ่อ แล้วก็คิดด้วยว่าทำไมย่ายังด่าเรา ทั้งที่เค้าก็รู้ว่าเราเจออะไรมาบ้างตลอด 20 กว่าปี ในความทรงจำของเรา นอกจากพ่อให้เราเกิดมา เราก็ไม่เห็นว่าเค้าเคยทำอะไรดีเพื่อใคร แถมทุกวันนี้ยังเป็นภาระ ไร้ประโยชน์มากๆ เพราะเค้าไม่ได้ทำอะไรเลยนอกจากกิน นอน ดูทีวี ใช้เงินที่เราทำงานหามา แล้วก็หาเรื่องทะเลาะกับย่า ให้ย่าเสียใจไปเรื่อยๆ แค่ลำพังทำงานมา แล้ว 20% ของเงินเดือนเราต้องให้เค้าทุกเดือน ค่าใช้จ่ายอื่นๆ ของเค้า ซ่อมรถ ซื้อรถ ซื้อโทรศัพท์ก็เงินเรา เค้าอยากกินอะไรเราก็หามาให้ เวลาเค้าป่วยเราก็ต้องลางานมาเพื่อเค้า ซึ่งทุกอย่างเราทำเพื่อย่า แต่เราก็ต้องมาคอยโดนย่าด่าว่าเราอกตัญญูอยู่แบบนี้เป็นอะไรที่บั่นทอนมาก เรารู้ว่าย่าก็เครียดที่ต้องคอยดูแลเค้า แต่อย่างน้อยย่าก็ยังมีลูกๆ คนอื่น มีเพื่อนให้คอยระบาย แต่เราเองตัวคนเดียวมากๆ ไม่รู้เลยว่าควรจัดการกับความรู้สึกต่างๆ เหล่านี้ยังไง แล้วพอคิดถึงอนาคตมันยิ่งเหมือนมืดแปดด้าน
การที่เกิดมาเป็นลูกมันโคตรยาก เพราะนอกจากจะเลือกพ่อไม่ได้แล้ว เรายังไม่มีโอกาสได้ทำใจที่จะเจอพ่อไม่ดี ในขณะที่พ่อมีโอกาสได้คิด ว่าพ่อกำลังจะให้กำเนิดชีวิตนึง แล้วต้องเสี่ยงว่าลูกอาจจะดีหรือร้าย พ่ออยากจะเสี่ยงมั้ย? ซึ่งพ่อมีโอกาสได้ "เลือก" ที่จะเสี่ยง แต่ลูกนั้น... เกิดอย่างเดียว ไม่มีโอกาส "เลือก"
มีใครตกอยู่ในสถานะเดียวกันกับเราบ้างมั้ย?
เคยมืดแปดด้านเพราะปัญหาครอบครัวมั้ย? เคยเกลียดพ่อตัวเองกันมั้ย?
เรื่องมีอยู่ว่า ตั้งแต่เราจำความได้ พ่อเราไม่ใช่พ่อที่ดีเท่าไหร่นัก ทะเลาะกับแม่เรา ด่าแม่ ดูถูกแม่ ทำร้ายทั้งจิตใจ และร่างกายแม่เรา ทุบตีแม่เราจนต้องเข้ารพ. เคยกระทืบแม่เราตอนท้องเราด้วย จนเราโตประมาณ 9 ขวบ แม่เลยเลิกกับพ่อเรา (ซึ่งเรายินดีมากๆ) ส่วนญาติๆ ทุกคนของเราก็เกลียดพ่อเรา แต่คนที่ดีกับพ่อเรามากๆ คือคุณย่า (แม่ของพ่อ) ขนาดกับย่า พ่อก็ยังด่า และทำนิสัยแย่ๆ ทุกครั้งที่เห็น เราก็จะออกตัวปกป้องย่าตลอด เราเกลียดเค้ามาก
ตั้งแต่เล็กจนโต เค้าไม่เคยทำหน้าที่พ่อ คนที่คอยเลี้ยงดูเราคือย่า น้า (น้องสาวพ่อ) และแม่ แต่ส่วนใหญ่เป็นย่ากับน้า เพราะแม่เราทำอาชีพรับจ้าง เลยไม่ค่อยมีรายได้เท่าไหร่นัก ส่วนพ่อเราไม่ได้ทำงาน เพราะเค้าคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้ แต่ก็จะมีย่าคอยให้เงินเลี้ยงดูพ่อมาตลอด ซึ่งเงินที่ย่าให้พ่อก็มาจากเงินที่ญาติๆ ให้ จนพอเราเรียนจบ และมีรายได้ เราเลยดูแลส่วนของพ่อทั้งหมดแทนย่า
ตอนแรกพ่ออยู่บ้านเดียวกับเรา ย่า น้า แต่เค้าก็หาเรื่องแม่บ้าน ด่าย่า ทะเลาะกับน้า ตีกับเรา จนทุกคนไม่ไหว ย่าเลยให้พ่อแยกไปอยู่คอนโดคนเดียว แต่ทุกๆ 2 อาทิตย์เราก็จะเข้าไปทำความสะอาดคอนโดพ่อ กวาดห้อง ถูห้อง ล้างห้องน้ำ ทั้งหมดเราทำเพื่อให้ย่าสบายใจ เราก็ทำแบบนี้ได้ 2 ปี แต่ทุกครั้งพ่อจะด่าเรา ระเบิดอารมณ์ใส่ ด่าด้วยคำหยาบๆ คำที่ดูถูกเรา แล้วก็ด่าย่า ด่าน้า รวมถึงด่าแม่เราไปเรื่อยเปื่อย เช่น ด่าว่าแม่เราเลว มีชู้ บลาๆ ทั้งที่แม่เราเลิกกับเค้าเพราะเค้าทำร้ายแม่แบบนี้ แล้วก็ด่าว่าทุกวันนี้ที่เราเข้ามาทำความสะอาดให้เพราะหวังสมบัติเค้า ทุกครั้งเราก็จะกลับมาเล่าให้ย่าฟัง จนเราทนไม่ไหวเราเลยยื่นคำขาดกับย่าว่าเราจะไม่ไปทำความสะอาดให้แล้ว แรกๆ เราก็โดนย่าด่าว่าเราอกตัญญู เป็นลูกที่ทิ้งพ่อสารพัด แต่เราก็พยายามอดทน ให้ย่าด่า จนผ่านไป 2-3 เดือน ย่าเลยเลิกด่าเราเรื่องพ่อ
หลังจากที่เราเลิกไปหาพ่อประมาณ 2 ปี เค้าก็ป่วย เราก็ต้องลางานไปรับ-ส่งเค้าไปรพ. คอยคุยกับหมอให้เค้า เพราะเค้าคุยเองไม่รู้เรื่อง ย่าเราก็จะคอยจ้องลองใจเราตลอด ว่าเราดูแลพ่อมั้ย เราดูรักพ่อ ห่วงพ่อรึป่าว เช่นบอกเราว่าพ่อเข้ารพ. ย่าคงต้องไปนอนเฝ้าเอง พอเราบอกโอเค ย่าก็จะด่าว่าทำไมเราไม่มีน้ำใจ นั่นพ่อนะ บลาๆ ซึ่งเราก็ต้องคอยเดาใจย่า คอยแสร้งว่าเรารัก เราห่วง ทั้งที่จริงๆ เราไม่มีความรู้สึกอะไรกับคนๆ นี้ ตอนนั้นอึดอัดมากๆ
จนผ่านไปประมาณ 2 ปี หลังเค้าป่วยรอบแรก เค้าก็ป่วยอีกครั้ง ซึ่งครั้งนี้เค้าป่วยหนักขึ้นกว่าเดิมจนต้องแอดมิทเข้ารพ. ส่วนเราก็ต้องลางาน ไปรอคุยกับหมอเหมือนเดิม พอเค้าออกจากรพ. ย่าเลยให้เค้ามานอนดูอาการที่บ้านย่า แต่เราไม่ค่อยอยู่บ้าน ตอนเช้าไปทำงาน กลับมาก็ดึกๆ ย่าเราก็จะคอยด่าเราลงกรุ๊ปครอบครัวตลอด ว่าเราอกตัญญู พ่อตัวเองแท้ๆ ยังทิ้งได้ลงคอ
ยิ่งโดนแบบนี้เรายิ่งเกลียดพ่อ แล้วก็คิดด้วยว่าทำไมย่ายังด่าเรา ทั้งที่เค้าก็รู้ว่าเราเจออะไรมาบ้างตลอด 20 กว่าปี ในความทรงจำของเรา นอกจากพ่อให้เราเกิดมา เราก็ไม่เห็นว่าเค้าเคยทำอะไรดีเพื่อใคร แถมทุกวันนี้ยังเป็นภาระ ไร้ประโยชน์มากๆ เพราะเค้าไม่ได้ทำอะไรเลยนอกจากกิน นอน ดูทีวี ใช้เงินที่เราทำงานหามา แล้วก็หาเรื่องทะเลาะกับย่า ให้ย่าเสียใจไปเรื่อยๆ แค่ลำพังทำงานมา แล้ว 20% ของเงินเดือนเราต้องให้เค้าทุกเดือน ค่าใช้จ่ายอื่นๆ ของเค้า ซ่อมรถ ซื้อรถ ซื้อโทรศัพท์ก็เงินเรา เค้าอยากกินอะไรเราก็หามาให้ เวลาเค้าป่วยเราก็ต้องลางานมาเพื่อเค้า ซึ่งทุกอย่างเราทำเพื่อย่า แต่เราก็ต้องมาคอยโดนย่าด่าว่าเราอกตัญญูอยู่แบบนี้เป็นอะไรที่บั่นทอนมาก เรารู้ว่าย่าก็เครียดที่ต้องคอยดูแลเค้า แต่อย่างน้อยย่าก็ยังมีลูกๆ คนอื่น มีเพื่อนให้คอยระบาย แต่เราเองตัวคนเดียวมากๆ ไม่รู้เลยว่าควรจัดการกับความรู้สึกต่างๆ เหล่านี้ยังไง แล้วพอคิดถึงอนาคตมันยิ่งเหมือนมืดแปดด้าน
การที่เกิดมาเป็นลูกมันโคตรยาก เพราะนอกจากจะเลือกพ่อไม่ได้แล้ว เรายังไม่มีโอกาสได้ทำใจที่จะเจอพ่อไม่ดี ในขณะที่พ่อมีโอกาสได้คิด ว่าพ่อกำลังจะให้กำเนิดชีวิตนึง แล้วต้องเสี่ยงว่าลูกอาจจะดีหรือร้าย พ่ออยากจะเสี่ยงมั้ย? ซึ่งพ่อมีโอกาสได้ "เลือก" ที่จะเสี่ยง แต่ลูกนั้น... เกิดอย่างเดียว ไม่มีโอกาส "เลือก"
มีใครตกอยู่ในสถานะเดียวกันกับเราบ้างมั้ย?