ถ้ากระทู้ซ้ำก็ขอโทษนะคะ

เป็นลูกคนสุดท้ายแล้วยังไงค่ะ คือเราเป็นลูกคนสุดท้าย สุดท้ายก็สุดท้ายจริงๆคะในบรรดาพี่น้องเรามีพี่น้อง 4 คนคะแต่คนล่ะแม่ พ่อเรามีเมียหลายคน เราเกิดตอนที่ครอบครัวมีปัญหาพอเราเกิดปุ๊บครอบครัวก็มีปัญหาทางการเงินปั๊บเลยส่วนพี่ๆหรออยู่มีสุข พี่คนโตทำงานแล้ว ส่วนคนที่2 เรียนป.โท คนที่3 เรียนป.ตรีกำลังจะจบ พี่ต่างได้รับความช่วยเหลือจากพ่อทั้งหมดยกเว้นเราตอนเรียนมัธยมพ่อก็ส่งพี่ๆเรียนโรงเรียนประจำจังหวัดทั้ง3คนส่วนเราได้แค่โรงเรียนประจำอำเภอเพราะทุกคนในครอบครัวไม่เห็นด้วยที่จะให้เราเรียนโรงเรียนประจำจัวหวัดพวกเค้าบอกหัวสมองเราไม่ถึงเรารู้คะว่าตอนนั้นโดนด่าอยู่แต่ไม่คิดอะไรอะไรเพราะเป็นคนไม่ชอบใส่ใจเรื่องพวกนี้ตอนพี่ๆเรียนอยุ่ก้ได้อยุ่กับพ่อแต่กลับไม่เรากลับได้อยุ่กับย่านอนพี่เรียนพ่อไปรับไปส่งแต่เราขึ้นรถรับส่งค่าเทมอของพี่พ่อจ่ายแต่เราบางเทอมจ่ายเองบางเทอมย่าจ่ายพ่อจะจ่ายให้ตอนที่ไปสมัครเรียนเท่านั้นพี่ขออะไรได้หมดแต่เราขอไม่ได้บางทีก็บอกให้รอ
แม่เราเลิกกับพ่อตอนเรายังเด็กมากแต่จำความได้หน่อยแล้วและจำวันนั้นได้ดี แม่เราเป็นเมียพ่อคนเดียวที่ไม่ได้จดทะเบียนปู่กับย่าก็ดูไม่ค่อยจะชอบแม่เท่าไหร่อาจเป็นเพราะแม่นิสัยอาจไม่ค่อยดีแม่เป็นคนปากร้ายแต่ใจดีมากก่อนที่แม่จะไปจากเรา คืนนั้นพ่อเมาแล้วลงมือตีแม่หลายๆครั้งค่ะแต่เราอาจเห็นจนบ่อยแล้วและยังเด็กอยู่ด้วยแต่จำได้ว่าวันนั้นตีกันแรงกว่าทุกครั้ง ตอนเช้าแม่จะออกไปทำกับข้าวทุกครั้งแตวันนั้นแม่ไม่ออกจากห้องเลนหน้าเขียวบวมมากพอตกเย็นเราก็ไม่เห็นแม่อีกเลย พ่อเราก็ไม่เห็น ย่าบอกว่าพ่อไปทำงานส่วนแม่หนีไปแล้วแล้วบอกว่าขโมยเงินย่าไปด้วยพี่สาวต่างแม่ก็ล้อเราว่าแม่ไม่รักแต่เราเป็นคนเฉยๆไม่ใส่ใจเรายืนรอแม่ทุกเย็นที่หน้าบ้านสองเดือนต่อมาพ่อก้กลับบ้านแล้วขายวัวที่แม่ซื้อไว้ตอนแม่อยุ่ไปพ่อไม่พูดกับเราเลยไม่อุ้มไม่เล่นเราร้องไห้ทุกวันรอแม่แต่ไม่มา ความรู้สึกแบบเด็กตัวน้อยๆที่แต่ก่อนมีแม่ แต่ตอนนี้แม่ไปไหน? พี่ๆเคยบอกว่าเราเกิดมาอะไรๆก็แย่ และยังบอกว่าดีนะไม่เกิดเป็นผู้ชาย ตอนนั้นรู้เลยว่าพ่อิยากได้ลูกผู้ชาย ไม่นานพ่อก็มีเมียใหม่พ่อพูดกับเราซื้อของเล่นให้บ้างแต่เป็นของเล่นเด็กผู้ชาย ทีนี้เเหละชัดเลย พอ4 ปีผ่านไป อยุ่ป.3 พอดีแม่กลับมาหาเราแล้วค่ะเราดีใจมากที่แม่มาคิดถึงมากได้เห็นหน้าแม่อีกครั้งเราเริ่มพูดเริ่มยิ่มมากขึ้นพอแม่มาจากที่ไม่พูดไม่ยิ้มใครชวนคุยก้ไม่คุยอยู่แต่ในบ้านไม่ออกไปเล่นเหมือนเด็กคนอื่นโลกสดใสมากแต่ก็มีอุปสรรคเช่นเคยคือแม่อยู่กับเราไม่ได้และเราไปอยุ่กับแม่ไม่ได้เพราะย่าไม่ให้ไป แต่ไม่เป็นไรเราทนได้คะเราก้เวลาให้ถึงเทศกาลแม่ก็จะกลับบ้าน พอโตขึ้นพี่ๆไม่อยุ่บ้านแล้วก็รุ้สึกเหมือนว่าย่าจะเล็งเป้ามาที่เราแต่ไม่เหมือนพี่ๆ พี่ๆย่าเลี้ยงแบบยุงไม่ให้กัดไรไม่ให้ตอมผิดจากเราทั้งด่าทั้งตีทำไรก็ผิดผิดๆทุกๆอย่างย่าบอกเพราะเราเป็นน้องคนเล็กต้องทำได้ทุกอย่างทุกอย่างจริงๆค่ะโดนทุกอย่างงานหนักเบาไล่เราไปทำงานมันใช้แรงงานกันชัดๆแต่ไม่เป็นไรเรสทำได้สักวันก้พ้นพันธะนี้แล้ว    เวลาพี่ๆกลับบ้านทุกคนจะดีใจแบบสุดๆอ่ะ สุดๆที่แบบเห็นแล้วเราเดินหนีเลยหมั่นใส้ แต่พี่ทำงานแต่กลับมาขอเงินย่า แต่มางวดนี้พี่ดีกับเราแปลกๆ สงสัยอยู่นานที่แท้พี่มีแฟน แล้สก็กลับบ้านบ่อย ย่าถามก้บอกติดถึงน้อง(ไม่จริง)  พี่บอกห้ามบอกย่า นึกในใจไงหลานรักที่ย่าบอกเก่งนักหนาไม่เคยคบแฟน ไม่นานพี่ก็ท้องพอย่ารู้เสียใจมากเราก้เข้าไปปบอมแต่โดนด่าคะบอกเรื่องทั้งหมดเปนเพราะเรา เรานี้ตกใจผิดไรว่ะทำไรก้ผิดแถมรามมาว่าแม่เรา เราเล่าให้แม่ฟังทุกอย่างแม่ถามเราว่าเหนื่อยไหมเราตอบคำเดียวว่าปัญหาทุกอย่างเราเหนื่อยท้อมากโดนคนด่าโดนเพื่อนล้อทุกๆปัญหาที่เจอตั้งแต่เกิดเคยคิดว่าจะเกิดมาทำไมพี่ๆเคยบอกว่าทุกคนรักเรามากกว่าไม่จริงเลยไครไม่เป็นเราไม่รุ้หรอก เครียดมาจนตอนขึ้นม.ต้นเราพบว่าเราเป็นไมเกรนบวกคอพอกเยี่ยมเยี่ยมจริงๆโชคร้ายแล้วร้ายอีก เห็นแม่น้ำเห็นเชือกอยากโดอยากมัดคอตายเลย แต่ทำไม่ได้เพราะเราคิดว่าต้องอยุ่ๆกับแม่ ต้องสู้ สตรอง แต่ไม่เคยทำได้หรอก ชีวิตยิ่งกว่านิยาย แล้วเป็นลูกคนสุดท้ายมันไม่ดียังไงค่ะ เพราะแม่หรอ เพราะเราหรอ ทำให้ครอบครัวเป็นแบบนี้คิดตลอดเวลา มีคนเคยถามไม่มีพ่อแม่หรอเป็นเด็กกำพร้าความรู้สึกเป็นไงลองเป็นไหมอยากย้อน เครียดเรื่องเรียนแล้วยังมาเครียดเรื่องครอบครัวอีก ลืมบอกย่าเป็นลูกครึ่งจีนขี้จุกจิกมาก