คือเราโตมาโดยที่ในบ้านมีเเต่เสียงด่า โดนทุบโดนตีแบบรุนเเรง มีเตะบ้าง ถีบบ้างตอนเด็กก็คิดว่าเราคงทำผิดจริงๆแต่การลงโทษที่เขาทำมันก็เเรงไปสำหรับเด็ก  สิ่งพวกนี้มันเกิดมาจากคนเป็นแม่  เขาไม่เคยดีกับใครเลย กับพ่อก็ชอบหาว่ามีกิ๊กมีอะไร ก็ยังพอรับได้ตอนนี้มาตจว. มางานศพย่า แล้ววันนี้ก็เป็นงานเเต่งลูกพี่ลูกน้องบ้านข้างๆตอนงานศพย่าเราบ้านเขาก็มาช่วยพอเมื่อวานเตรียมงานแต่งพ่อก็ไปช่วยงานบ้านนู้นพอตกดึก เราก็นอนหลับไปแล้วด้วยซ้ำ ได้ยินเสียงแม่ด่าพ่อ ประมาณว่า ไปนั่งสองแคมตอนเเรกเราก็งง เเต่ก็โตพอที่รู้คำพวกนี้ พ่อก็บอก  อะไร แม่ก็บอกได้ยินนะที่บอกมันเป็นประเพณีของพวก(อันนี้เราได้ยินที่พ่อพูดเรื่องประเพณีตอนเที่ยงคือ การที่บ้านไหนมีงานก็ต้องไปช่วยยิ่งเป็นญาติกัน) ไปนั่ง อม...ถามว่าจะทำอีกมัย พ่อก็ปฏิเสธ เราก็เห็นพ่อไปช่วยงานจริงๆ เเล้วเมื่อวานช่วงเที่ยง แม่ก็เทลาะกับเราเรื่องเราจะกลับบ้าน(เรากำลังขึ้นม.5 ปิดเทอมก็อยากไปเที่ยวกับเพื่อนบ้าง แล้วเราก็บอกเขาที่จะกลับไปทำงานพาร์ทไทม์ เขาก็บอกว่าไม่ให้กลับ ก็เทลาะกัน เเล้วเขาก็เตะเราก่อนที่เขาจะเตะเราก็พูดว่าถ้าทำอีกคราวนี้ก็ไม่ต้องพูดกันเเล้ว)เเต่ตอนนั้นพ่อกับพี่ชายไม่อยู่ เเต่พ่อกับพี่รู้เขาเขาก็คุยกับเเม่ว่าลูกโตเเล้ว อย่าทำร้ายร่างกาย เรากับเขาเคยเทลาะตบตีกันมาก่อนตอนมาตจวนี่แหละค่ะเเต่พ่อไม่รู้ แล้วเขาก็ชอบพูดเสียงดังมีแต่สิ่งเเย่ๆที่ออกมาจากปากเราพยายามควบคุมอารมณ์ คิดว่าเขาเป็นเเม่  เเล้วก็ชอบพูกเรื่องห.ๆค.ๆ แล้วพอเทลาะกันทุกครั้ง ผ่านไปสักชม.นึงเขาก็มาพูดทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เเต่ตอนนี้คนในบ้านก็ไม่มีใครคุยด้วยเเล้วค่ะ เราก็เครียดกลัวเป็นประสาทไปตาม  แล้วเขาก็ชอบพูดถึงพ่อต้อมๆ ซึ่งพ่อเขาทิ้งเขากับยายไปตั้งเเต่ยายท้องเเล้วค่ะ ชอบพูดว่าตัวเองเป็นลูกหลานคนใหญ่คนโต ชอบพูดเรื่องเชื้อพระวงศ์ด้วยค่ะ เราควรทำยังไงดีคะ ไม่ว่าใครจะอยู่ใกล้ตัวเขาไม่ดีกับใครสักคนเลยค่ะ เดินๆอยู่ก็ชอบพูดคนเดียว พ่อเราก็ไม่ค่อยมีเงินก็ขอเเต่เงินไปซื้อเหล้ากิน