เคยมั้ยหนอ ที่เวลาเราบอกว่าจะเจริญสมาธิ แล้วก็มีคนมาบอกว่าให้เจริญสติปัฏฐานสิ
...
หมายถึงว่า ให้หยุดเจริญสมาธิ แล้วมาเจริญสติปัฏฐาน

คำถามคือ เขาไม่รู้หรือว่า การเจริญสมาธิ ก็เจริญสติปัฏฐานไปด้วยเลยได้
ทั้งในขณะที่เจริญสมาธิ และขณะที่ใช้ชีวิตประจำวัน สามารถเจริญสติปัฏฐานควบคู่ได้ตลอด

หรือ เมื่อมีคนเจริญสติปัฏฐาน เราจำเป็นต้องบอกให้เขามาเจริญสมาธิมั้ย
เพราะสติปัฏฐาน ก็เป็นกรรมฐานที่ทำให้เกิดสมาธิอยู่แล้ว
กายานุปัสสนาสติปัฏฐาน ก็เต็มไปด้วยสมาธิ มีการเพ่งอารมณ์จดจ่ออยู่แล้ว
สติปัฏฐานหมวดอื่นก็เช่นเดียวกัน

และถ้าจะว่าไปแล้ว อริยมรรคมีองค์ ๘ สติ สมาธิ เราต้องเอามันทั้งคู่อยู่แล้ว(รวมทั้งองค์อีก ๖ ที่เหลือ)
เราจะไม่ทิ้งใครไว้ข้างหลัง แต่จะเดินอย่างลำพัง ไปในหนทางที่เชี่ยวกรากไปด้วยกิเลส ตัณหา มานะ ทิฎฐิ

ใครกันหนอที่ไปแยกให้มันออกจากกัน
ใครเจริญสติปัฏฐานแล้วไม่ได้สมาธิกันเล่า
หรือใครเจริญสมาธิแล้วทิ้งสติปัฏฐานได้หรือ...?